Πατρών Χρυσόστομος: Η θυσία του Γρηγορίου Δέρκων δρα αφυπνιστικά για εμάς»

Με λαμπρότητα ετελέσθη η Θεία Λειτουργία του πρώτου εορτασμού ως Αγίου, του Εθνοιερομάρτυρος Γρηγορίου, Μητροπολίτου Δέρκων στον Ιερό Ναό του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου Πατρών, σήμερα Παρασκευή 3 Ιουνίου.

Της Θείας Λειτουργίας προέστη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος, συλλειτουργούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου.

Στην Θεία Λειτουργία προσήλθαν και εκκλησιάσθησαν άπαντες οι Κληρικοί της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών και πλήθος κόσμου, ως και Αντιπροσωπείες τοπικών Πατριωτικών Συλλόγων με τις εθνικές ενδυμασίες και τα λάβαρα των Συλλόγων.

Επίσης παρέστησαν οι Βουλευτές, κ.Χριστίνα Αλεξοπούλου και κ. Άγγελος Τσιγκρής, ο Βοηθός Περιφερειάρχη κ. Παναγιώτης Σακελλαρόπουλος, ο Αντιπεριφερειάρχης κ. Χαράλαμπος Μπονάνος, ο Νομικός Σύμβουλος της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών, κ. Πέτρος Ρηγάτος, ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου, Μοίρα-Ζουμπάτας κ. Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος και άλλοι Εκπρόσωποι Αρχών και Φορέων.

Ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο, την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και την αρμοδία Επιτροπή επί των Δογματικών και Νομοκανονικών ζητημάτων για την ομόθυμον απόφαση περί της αγιοκατατάξεως του Εθνοιερομάρτυρος Μητροπολίτου Δέρκων Γρηγορίου.

Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος, μεταξύ των άλλων, είπε:

«Σαλπίζει από την αγχόνη του μαρτυρίου του στα Θεραπειά της Κωνσταντινουπόλεως και από τον υγρό του τάφο, από τα αγιονέρια του Βοσπόρου, τον παιάνα της νίκης εναντίον των τούρκων τυράννων και βαρβάρων κατακτητών, ο πολύς και ηρωικός Εθνοιερομάρτυς Γρηγόριος Μητροπολίτης Δέρκων, ο εκ Ζουμπάτας των Πατρών.

Ασυμβίβαστος, ζηλωτής των πατρώων παραδόσεων, υπερασπιστής των ιερών και των οσίων του Γένους μας, ζει στον ουρανό τον θρίαμβο της ελευθερίας, την οποία επότισε με το αίμα του, όπως και άλλοι συμμάρτυρες του Κληρικοί και Λαικοί κατά τα τέσσερα μαύρα και φρικτά εκατόχρονα της τουρκικής πικρής και βάρβαρης, σκλαβιάς.

Παιδί ανθρώπων ευσεβών, αγωνιστών για την Πίστη και την Πατρίδα, του Κανέλλου και της Μαλάμως, μεγαλωμένος στα κακοτράχαλα βουνά της Ζουμπάτας, πάνω από την Πάτρα. Κράτησε βαθειά στην ψυχή του τα νάματα της Ελληνορθοδοξίας και εβεβαίωσε με την γενναιότητα μπροστά στην αγχόνη, ότι το μαρτύριο για τον Ιησού Χριστό είναι «το πύλας του Παραδείσου» και ακόμη «αν είναι να πεθάνη κανείς για την Ελλάδα, θεία η δάφνη, μια φορά κανείς πεθαίνει».

Αλήθεια, αν γυρίσωμε νοερά πίσω και αν μελετήσωμε εις βάθος την ιστορία, θα διαπιστώσωμε ότι οι πρόγονοί μας είχαν δύναμη τεράστια, πείσμα, αντοχές, έκαναν πολλά, αγωνίζονταν με νύχια και με δόντια για την λευτεριά. Νίκησαν τη φτώχεια, νίκησαν την ανέχεια, τους διωγμούς, τα ικριώματα, τις φυλακές, τα φρικτά σουβλίσματα, τα σκλαβοπάζαρα, τα παιδομαζώματα και τόσα άλλα για τα οποία ο νούς φρικιά, όταν τα αναλογίζεται.

Έχει ειπωθή ότι, αν αυτά συνέβαιναν σε άλλο Λαό, ουδ’ επ’ ελάχιστον θα άντεχε, ουδ’ επ’ ελάχιστον θα στεκόταν όρθιος.

Αυτοί οι ήρωες Πατέρες μας, με μπροστάρηδες τους Πατριάρχες, τους Δεσποτάδες, τους Παπάδες και Καλογέρους, κράτησαν όρθιο το Έθνος μας, πύρωσαν με τη φωτιά της λευτεριάς, φώτισαν με το δαυλό της νίκης, της Ρωμηοσύνης τον αθάνατο δρόμο και την αναστάσιμη πορεία για να φτάση όρθιος και να μείνη πιστεύομεν όρθιος αυτός ο Λαός, έως της συντελείας του αιώνος.

Βρέθηκαν κάποιοι, στο διάβα του χρόνου, να τους κατηγορήσουν, να ασεβήσουν στα μνήματά τους, να μιλήσουν απαξιωτικά για την θυσία τους. Όμως δεν πειράζει, αυτοί δεν μετανιώνουν για τους αγώνες τους και για τις θυσίες τους. Χαίρονται γιατί με το αίμα τους πύργωσαν ακόμα και αυτή την δυνατότητα για κάποιους, ώστε ακόμα και να ασεβούν στην μεγάλη, στην μεγίστη και σωτήρια θυσία τους.

Η ιστορία γράφτηκε με το αίμα της καρδιάς τους και δεν ξαναγράφεται. Μπορεί να την παραχάραξαν κάποιοι, αλλά η αιματωμένη γραμμή είναι ανεξίτηλη και νικαέι τα κίβδηλα γράμματα και τις ψεύτικες και πλάνες θεωρίες.

Η Εκκλησία ήταν, είναι και θα παραμένη η μάνα η φιλόστοργη αυτού του Λαού, που μάτωσε, που θυσιάστηκε χίλιες φορές και μύριες αναστήθηκε, για να ζήσουν τα παιδιά της την Ανάσταση.
Τα γεγονότα βοούν και οι τόποι μαρτυρούν για αυτές τις θυσίες. Η Εκκλησία εσύναξε τα δύστυχα παιδιά της, ένωσε τις καρδιές τους, τους ενέπνευσε για την νίκη η την θανή.

Η Εκκλησία και πάλι με τον Σταυρό και την Ανάσταση, με την σωτήρια διάσωση της ιστορικής μνήμης, από εκεί, από το μαρτυρικό Φανάρι, από τον οίκον των του Χριστού πενήτων, όπου βιγλάτορας, ο πρώτος της Ορθοδοξίας και του Γένους, ο Οικουμενικός Πατριάρχης και οι συγκυρηναίοι του, έως το τελευταίο Μοναστήρι και Ξωκκλήσι της Ορθοδόξου Πατρίδος μας, αίρει τον Σταυρό της μεγάλης ευθύνης για να οδηγήση τα παιδιά της εις πνευματική αναψυχήν.

Αδελφοί μου, Ιερείς και Διάκονοι της Αποστολικής Εκκλησίας των Πατρών, που σήμερα είμαστε όλοι συνηγμένοι σ’ αυτόν τον Ναό του Αποστόλου Ανδρέου, καλούμεθα στις ημέρες μας περισσότερο ίσως από κάθε άλλη φορά, να κρατήσωμε στους ώμους μας δυνατά, θα έλεγα μαρτυρικά, αυτόν τον σταυρό της βαρειάς κληρονομιάς, έναντι της ιστορίας, έναντι του παρόντος και κυρίως του μέλλοντος.

Μάλλον έρχονται και πάλι χρόνοι δίσεκτοι, μακάρι, χίλες φορές μακάρι, να διαψευσθώ∙, όμως φοβούμαι ότι θα χρειασθούν αγώνες και θυσίες μεγάλες για να κρατήσωμε το κάστρο άπαρτο.
Μας εμπνέει όμως ο ιερός Γρηγόριος των Δέρκων και τόσα άλλα ιερά Σφάγια της Ορθοδόξου Ρωμηοσύνης.

Ο Γρηγόριος, ο Ζουμπατιώτης Δεσπότης, εχάραξε με ταχνάρια του και σημάδεψε με το αίμα του, τα όρια της ελευθερίας της πατρίδος μας.

Όλοι οι Έλληνες, αυτόν το καιρό και βέβαια πάντοτε, πρέπει να είμαστε μια ψυχή και μια γροθιά όπως θα έλεγε με δικά του λόγια ο Θρυλικός Γέρος του Μωρηά, στους Μαθητές στην Πνύκα. Πιστεύω ακράδαντα ότι είμαστε όλοι οι Έλληνες αποφασισμένοι, να διαφυλάξωμε τα σύνορα της Πατρίδος μας, έναντι της προκλητικής και ανιστορήτου στάσεως της γείτονος χώρας Τουρκίας, η οποία ούτε την παράδοση σέβεται, ούτε τα Μνημεία που τα σεβάστηκαν οι αιώνες, ως συμβαίνει με την «Αγία Σοφία» ούτε και τις διεθνείς συνθήκες υπολογίζει.

Και τα σύνορά μας, ως έχομε χρέος θα διαφυλάξωμε επί τιμή αίματος εάν χρειαστή και προσκυνηταί με τον νού και την καρδιά μας, θα μεταφερώμεθα και θα γονατίζωμε στις αλησμόνητες πατρίδες, που είναι σπαρμένες με άγια κόκκαλα μαρτυρικώς τελειωθέντων Χριστιανών Κληρικών και Λαϊκών, στην Βασιλεύουσα, στον Πόντο, στην Μικρασία και όπου αλλού. Εξ’ άλλου εφέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή.

Αγαπητοί, όλοι όσοι έπεσαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, από τις επάλξεις της Βασιλευούσης, έως των εσχάτων καιρών, ήρωες και μάρτυρες της Πίστεως και της Πατρίδος, μας εμπνέουν, με την περηφάνεια και την λεβεντιά τους, με την θυσία τους, να διακηρύττωμεν ευκαίρως ακαίρως:

«Το την πόλιν σοι δούναι, ουτ’ εμόν εστί, ούτ’ άλλου τινός των κατοικούντων εν αυτή. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών…». (Κωνσταντίνος Παλαιολόγος)

•Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος προεχείρισε Οικονόμον τον πρώην Εφημέριο Ζουμπάτας- Μοίρα π. Νικόλαον Βγενόπουλο, ενώ τον νυν Εφημέριο π. Αλέξιο Γιαννακόπουλο, προεχείρισε Οικονόμον ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος, τη παρακλήσει του Σεβασμιωτάτου.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News