Πρόεδροι με ιατρική συνταγή

Ο Διονύσης Γράψας είναι ιστορικός.

Η αλήθεια είναι πως η πνευματική κατάσταση του προέδρου Μπάιντεν, προκαλεί έντονη ανησυχία αν όχι τριγμούς στο πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ. Η αδυναμία του να διατυπώσει ολοκληρωμένες προτάσεις με ειρμό ή να θυμηθεί σωστά τα ονόματα χωρών και ηγετών αποδεικνύουν με σαφή τρόπο πως δεν βρίσκεται σε θέση να εξασκήσει τα καθήκοντα του πιο απαιτητικού αξιώματος παγκοσμίως, όσο και να ανταποκριθεί στις αυξημένες απαιτήσεις μιας προεκλογικής εκστρατείας.

Ολα δείχνουν, πως μετά τις εκλογές του 2016 και του 2020 και αυτές του 2024, θα προκαλέσουν έντονη αγωνία σε παγκόσμιο επίπεδο, σχετικά με την τελική τους έκβαση. Από τα γεωπολιτικά ζητήματα μέχρι και τις χρηματαγορές.

Η αλήθεια είναι πάντως πως όλα αυτά δεν συμβαίνουν για πρώτη φορά. Τα ζητήματα υγείας των Αμερικανών προέδρων ανέκαθεν προκαλούσαν πάθη και μίση. Αποτελώντας πρόσφορο μέσο για χτυπήματα «κάτω από το τραπέζι».

Ποιος δεν θυμάται τον πρόεδρο Ρούζβελτ που υπέφερε από το 1921 από την πολιομυελίτιδα πολύ πριν γίνει προέδρος το 1933. Μια ασθένεια, που τον είχε καθηλώσει σε αναπηρικό καρότσι αλλά δεν τον απέτρεψε από το να κερδίσει 4 εκλογικές αναμετρήσεις, ένα Παγκόσμιο Πόλεμο και να σχεδιάσει την αποκατάσταση μιας οικονομίας που βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Η ασθένειά του, έλεγε η σύζυγός του, πως του είχε προσδώσει πρωτόγνωρο θάρρος που ποτέ δεν είχε πριν.

Ποιος δεν θυμάται από την άλλη τον αδικοχαμένο Τζον Κένεντι που ήδη από πολύ μικρός υπέφερε από το άσθμα και την διφθερίτιδα που η νόσος του Αντισον διέλυσε το ορμονικό του σύστημα και οι γιατροί του το 1947 δεν του έδιναν παραπάνω από ένα χρόνο ζωής; Τα ζητήματα υγείας του απασχόλησαν ιδιαίτερα και την εκστρατεία για το χρίσμα των Δημοκρατικών το 1960 όσο και τις προεδρικές εκλογές της ίδιας χρονιάς. Η θεραπεία του περιλάμβανε 19 χάπια ημερησίως κάνοντας τον αδερφό του Μπόμπι, να αστειεύεται σημειώνοντας σκωπτικά πως «λυπάμαι το κουνούπι που θα τσιμπήσει τον Τζακ».

Αλλά και ποιος δεν θυμάται και τον «βασιλιά της Αμερικής» Ρόναλντ Ρέιγκαν που το 1980 ήταν ο γηραιότερος που έλαβε το αξίωμα σε ηλικία 69 ετών. Και που κατά την θητεία του αντιμετώπισε μια απόπειρα δολοφονίας(1981), δυο χειρουργεία για αφαίρεση καρκινικών όγκων(1985) όσο και τα πρώτα σημάδια του Αλτσχάιμερ, από το οποίο και έφυγε από τη ζωή το 2004.

Ενώπιον των εκλογών του Νοεμβρίου, οι Δημοκρατικοί καλούνται να βρουν λύση.

Το συνέδριο του Αυγούστου πλησιάζει και εκεί πρέπει να παρθεί μια γενναία απόφαση. Οι Κλίντον και οι Ομπάμα έχουν χρέος να «βάλουν πλάτη» ώστε να αποφευχθεί μια θλιβερή παλινόρθωση στον Λευκό Οίκο από εκείνον που εν χορώ τους αναθεματίζει ως «διεφθαρμένους εκπροσώπους του κατεστημένου». Πριν να είναι πολύ αργά για όλους.