QWERTY: Τα πρώτα 6
Ο Ντίνος Λασκαράτος γράφει…
“Κερδίζοντας χρόνο, μακραίνεις τη ζωή.”
(Διαφημιστικό σλόγκαν γραφομηχανών Ρέμιγκτον).
“Κιουέρτι”. Δεν είναι μαγική λέξη. Είναι τα πρώτα έξι γράμματα από τα αριστερά στο πληκτρολόγιό σας: Q W E R T Y .
Η ιδέα (και οι προσπάθειες) να γράφουμε ένα γράμμα πατώντας ένα πλήκτρο είναι πολύ παλιά. Το να σχεδιάσουμε όμως τη διάταξη των γραμμάτων στο πληκτρολόγιο εργονομικά, έτσι ώστε να αποφεύγεται η εμπλοκή δύο ή περισσότερων πλήκτρων στη γραφομηχανή κατά το γράψιμο, είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία που χρειάστηκε σκληρές προσπάθειες πολλών χρόνων. Επρεπε να μελετηθεί ανάμεσα σε άλλα, η συχνότητα χρησιμοποίησης των γραμμάτων. Ο πιο πετυχημένος στην προσπάθεια αυτή, ήταν ο αμερικανός Κρίστοφερ Λάθαμ Σόουλς, τυπογράφος στο επάγγελμα που ξεκίνησε την προσπάθεια το 1867.
Το 1874, μετά από συνεχείς βελτιώσεις η εφεύρεση πουλήθηκε στην εταιρεία Ρέμιγκτον, που το 1878 έβγαλε στην αγορά την περίφημη γραφομηχανή Ρέμιγκτον Νο. 2, με τη διάταξη “querty”, που καθιερώθηκε μέχρι σήμερα.
Η Ρέμιγκτον ήταν τόσο περήφανη για το προϊόν της, ώστε επάνω σε κάθε γραφομηχανή είχε ένα στρογγυλό κόκκινο σήμα που περιμετρικά έγραφε “κερδίζοντας χρόνο μακραίνεις τη ζωή” και στο κέντρο έγραφε “Ρέμιγκτον”.
Αυτό το σλόγκαν “to save time is to lengthen life” στο κόκκινο σήμα, μού έκανε μεγάλη εντύπωση, καθώς το κοιτούσα δακτυλογραφώντας στα μέσα του ’60, δικόγραφα στην κατάμαυρη σιδερένια Ρέμιγκτον, όχι βέβαια την Νο. 2 του 19ου αιώνα, αλλά πάντως σεβαστής ηλικίας. Προβληματιζόμουν πάνω στο τι γίνεται ο “κερδισμένος χρόνος” που προσέφερε η ταχύτητα του γραψίματος στη γραφομηχανή. Θυμάμαι, την ίδια εποχή, έναν υπαξιωματικό του Λιμενικού, στα Νηολόγια του Πειραιά, να γράφει αργόσυρτα στα κατάστιχα της υπηρεσίας με απίστευτη καλλιγραφία. Τά “ρ” π.χ. τά ζωγράφιζε σαν “ο” με μία ξεχωριστή κυματιστή ουρίτσα από κάτω. Ενας όμορφος μικροσκοπικός χαρταετός. Στα νεανικά μου φοιτητικά και κάπως υπεροπτικά μάτια, ο υπαξιωματικός φάνταζε σαν ήρωας της εποχής του Ντίκενς, ένα ζωντανό σύμβολο του “χαμένου χρόνου.”
Ηθελα να πιστεύω ότι ο κερδισμένος χρόνος, θα τα έφτιαχνε με την αναψυχή. Ομως αποδείχθηκε ότι τα μηχανήματα που διευκόλυναν τη δουλειά, άφηναν τον χρόνο που περίσσευε για … περισσότερη δουλειά. Ετσι η ζωή όχι μόνο δεν “μάκραινε” όπως υπερηφανευόταν η Ρέμιγκτον, αλλά αντίθετα πήγαινε πιο γρήγορα, δηλαδή “μίκραινε”.
Ενας φούρναρης μιά φορά, ονομαστός για το μερακλίδικο ψωμί του, έβαλε στο μαγαζί μηχανές για το ζύμωμα. Ετσι κέρδισε χρόνο. Αποφάσισε τότε να φτιάξει και κουλουράκια που είχαν πολύ μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους, μιας και ήταν αρτοσκευάσματα εκτός διατίμησης. Ο γιός του φούρναρη παραπονέθηκε στον πατέρα του ότι δούλευαν πολύ από τα άγρια χαράματα και δεν μπορούσε να δει την κοπέλα του. Ο φούρναρης όμως του είπε ότι δεν μπορούσε να κάνει πίσω, γιατί οι πελάτες έμαθαν τα κουλουράκια, και αν δεν τα είχε, μπορεί να έφευγαν για αλλού χωρίς να πάρουν ούτε ψωμί.
Δεν ξέρω πως χειρίστηκε το πράγμα παραπέρα ο ερωτευμένος γιός του φούρναρη. Εκείνο που ξέρω, είναι ότι τώρα που γράφω στον υπολογιστή, με τις τόσες ευκολίες, με τις διορθώσεις να έχουν γίνει παιχνίδι, βλέπω στο αριστερό μέρος του πληκτρολογίου τα γράμματα Q W E R T Y, να υπάρχουν πάντοτε. Ομως πήγε περίπατο το αισιόδοξο διαφημιστικό σλόγκαν της Ρέμιγκτον.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
