Το τελευταίο δευτερόλεπτο
Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».
Aν το σύστημα είχε λειτουργήσει έγκαιρα, θα είχαν προσθαλασσωθεί απαλά, έπειτα από ένα φοβερό τράνταγμα μερικών δεκάτων του δευτερολέπτου, τόσο όσο χρειάζεται ώστε να απλωθεί το αλεξίπτωτο στον άνεμο σαν μπαλόνι. Αλλά αυτό δεν συνέβη. Και τώρα συγκεντρώνονται στεφάνια στον περίβολο δυο εκκλησιών. Στον αποχαιρετισμό του ενός θα παραβρεθεί η Πρόεδρος και ο Πρωθυπουργός, ενώ τα μέσα ενημέρωσης ενορχηστρώνουν μια πένθιμη, λυγμική αλλά και μεγαλοπρεπή συμφωνία για δύο νέους που τιμώνται και πενθούνται ως ήρωες.
Ο λόγος που δεν συνέβη, ο λόγος που το σύστημα δεν λειτούργησε, ήταν τεχνικός, είναι από αυτά που απαιτούν πολλές ειδικές γνώσεις για να σου το εξηγήσουν και για να το καταλάβεις. Στην κατηγορία των Ικάρων κάθε πτήση είναι ένα αγώνισμα της φυσικής, ένα ζωντανό, ριψοκίνδυνο πείραμα του Ανθρώπου κόντρα στους νόμους, μπορείς να γυρίσεις το μυαλό σου πίσω, να φανταστείς τους αδελφούς Ράιτ στις πρώτες απόπειρες, τότε που τα ενδεχόμενα ήταν δύο, είτε να φάνε τα μούτρα τους είτε να αλλάξουν την πορεία της ανθρωπότητας, και εν τέλει συνέβη το δεύτερο. Η αεροπλοϊα μετέβαλε τον πολιτισμό των μεταφορών αλλά και του πολέμου, κυρίως όμως απογείωσε τη φιλοδοξία του Ανθρώπου αλλά και διεύρυνε τα πεδία του γνωστικού του ορίζοντα: Στις αρχές του 20 ου αιώνα γεννήθηκαν οι άνθρωποι που θα γνώριζαν χώρες, πρωτεύουσες, ηπείρους και που θα
ανέπτυσσαν τη συναίσθηση της παγκοσμιότητας. Ο Ανθρωπος μετά τις πτήσεις δεν ήταν πλέον ο Ανθρωπος των πλόων και των υπερπόντιων ταξιδιών όπου κάθε μετακίνηση μεγάλου βεληνεκούς θα σφράγιζε ζωές.
Αλλά ο Ικαρος γέννησε και τους ικάρους των πολεμικών αεροσκαφών. Ποιο ήταν το κίνητρό τους να εμπλακούν σε ένα επάγγελμα όπου το «πάω στη δουλειά μου», ήταν ένα καθημερινό, ρουτινιέρικο παιχνίδι με τη βαρύτητα, τις υπερφυσικές ταχύτητες, τον ίλιγγο, τις τανάλιες του θανάτου; Για κάποιους το κίνητρο ήταν ακριβώς αυτό, και η μέθη του. Για άλλους ήταν η αίσθηση του δέους που αποπνέουν οι άνθρωποι αυτού του σπάνιου συναφιού. Ή κάτι ενδιάμεσο. Εκπαιδεύονται πάνω στο αδύνατο, και το τιθασεύουν. Μαθαίνουν να ζουν και να λειτουργούν στο ενδιάμεσο της ορίων του οργανισμού και του φυσικού ανυπέρβλητου. Μια στιγμιαία απώλεια ισορροπίας, είναι μια αναπόδραστη καταδίκη. Και σε εκείνο το Τελευταίο Δευτερόλεπτο , γίνεσαι ένοικος του μοναδικού πλανήτη στον οποίο κυριαρχεί το ανεξιχνίαστο συναίσθημα, όπου δεν προλαβαίνεις να βιώσεις φόβο, δεν προφταίνεις να κάνεις σκέψη, σε παίρνει μόνο μια ριπή φωτός και ελευθερίας, μια σπιθαμιαία αλλά πρωτόγνωρη πρόγευση από παράδεισο. Είναι η περιοχή
των ηρώων. Ενας άλλος κόσμος, πανέμορφος, ένδοξος, αλλά ενώ εκεί τώρα είναι οι πάντες, βουρκωμένοι και εκστατικοί, εσύ δεν είσαι πλέον εκεί.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
