13ο ΓΕΛ Πάτρας: Κραυγή απόγνωσης μιας μάνας για το παιδί της…
«Μπορείτε να φανταστείτε πώς είναι να μην πίνεις και να μην τρως το πρωί στο σχολείο, για να μη θες τουαλέτα;»
Το ποτάμι της «ενσυναίσθησης», της «συμπερίληψης» και όλων αυτών των λέξεων που γεννήσαμε για να καλύψουμε το κενό της αλληλεγγύης που μας χαρακτηρίζει, πνίγει την αυτονόητη δυνατότητα ενός παιδιού με αναπηρικό αμαξίδιο να φοιτά ανεμπόδιστα στο σχολείο του.
Μάλιστα πρόκειται για τον μαθητή που όταν αλλάζει βαθμίδα στη σχολική του πορεία η μητέρα του αγωνίζεται για τα αυτονόητα.
Ο Χρήστος Παπαθανασίου μάς είναι γνωστός, διότι αναδείξαμε τον αγώνα που έγινε προκειμένου να εγκατασταθεί ανελκυστήρας στο 2ο Γυμνάσιο Πατρών για να μπορεί να φοιτήσει. Τώρα όμως ο Χρήστος πάει στο Λύκειο. Και συγκεκριμένα στο 13ο Λύκειο της πόλης μας.
Οπου, όπως μας περιγράφει η μητέρα του Μαριάννα Μπαρτζάκλη, «η ιστορία επαναλαμβάνεται. Μέχρι στιγμής δύο μήνες λειτουργίας των σχολείων δεν μίλησα δημόσια. Προτίμησα άλλους δρόμους κυρίως γιατί ο διευθυντής του 13ου Λυκείου ήταν άψογος σε όλες τις νόμιμες ενέργειες του.
Μου κοινοποιεί δύο χρόνια τώρα όλα τα έγγραφα προς τον Δήμο Πατρέων. Αλλά αυτό δεν αρκεί. Το 13ο Λύκειο ακόμα δεν έχει τουαλέτα ΑμεΑ, όπως και ανελκυστήρα, που φτιάχνεται από τον Ιούλιο» και θέτει το ερώτημα: «Μπορείτε να φανταστείτε πώς είναι να μην πίνεις ή να τρως το πρωί στο σχολείο για να μη θες τουαλέτα; Μπορείτε να φανταστείτε πώς είναι να μην κάνεις μάθημα εσύ και οι συμμαθητές σου στην τάξη που προβλέπεται; Οχι φυσικά, γιατί δεν είναι δικό σας πρόβλημα».
Αυτά συμβαίνουν στην προοδευτική και εξελιγμένη κοινωνία μας. Αυτά συμβαίνουν στην τρίτη πόλη της Ελλάδας. Αυτά συμβαίνουν στον τόπο μας όπου το πολιτικό και κοινωνικό μας σύστημα μάχεται για την επικράτηση της ενσυναίσθησης όπως θα διατυμπανίσουν την 3η Δεκεμβρίου, Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία.
Αραγε υπάρχει σωσίβιο για να σωθούμε από το ποτάμι της υποκρισίας;
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
