Δεν υπάρχουν πλέον άλλοθι

Η αρχισυντάκτρια της «Π» Μαρίνα Ριζογιάννη γράφει για το πως η πανδημία μπορεί να γίνει οδηγός συνεννόησης για την κλιματική αλλαγή.

Αραγε μπορεί να υπάρξει άλλοθι πίσω από την εικόνα του πλημμυρισμένου λεωφορείου και των επιβατών να κρέμονται από τις χειρολαβές για να σώσουν τη ζωή τους;

Η απάντηση είναι αρνητική. Κι αυτή έπρεπε να έχει δοθεί χρόνια τώρα που αναζητείται, ένα άλλοθι σε κάθε καταστροφικό γεγονός που συμβαίνει στη χώρα μας. Το πολιτικό σύστημα, ανεξαρτήτου χρώματος και κόμματος, ψάχνει να καλυφθεί πίσω από ένα άλλοθι. Οι ευθύνες παρασύρονται στα λασπόνερα και θάβονται στις στάχτες.

Ετσι χρόνια τώρα την επομένη ενός καταστροφικού συμβάντος, ψάχνουμε ποιος φταίει χωρίς όμως να καταλήγουμε πουθενά και φυσικά να μην λαμβάνονται μέτρα. Ολη η συζήτηση εξαντλείται στην απόδοση ευθυνών από τους νυν διοικούντες στους πρώην, και από τους πρώην, στους νυν.

Ποιος όμως φταίει για τα βουλωμένα φρεάτια; Ποιος φταίει που δεν υπάρχει σχέδιο πυρόσβεσης ανά περιοχή; Ποιος φταίει για τα μπαζωμένα ρέματα; Η απάντηση πνίγεται στην γραφειοκρατία και στην αναζήτηση της αρμοδιότητας.

Που καταλήγουμε; Στην τακτική επανάληψη των φαινομένων αυτών και φυσικά σε ένα κράτος που συνεχώς αποτυγχάνει να αντιμετωπίσει τις συγκεκριμένες καταστάσεις.

Πλέον όμως η κλιματική αλλαγή είναι εδώ και δεν περιμένει απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα. Απαιτεί τη λήψη μέτρων σε διαχρονική βάση. Η κλιματική αλλαγή, τις πρώτες συνέπειες της οποίας αρχίσαμε να ζούμε, δεν θέλει ανούσιες συσκέψεις και κούφιες κομματικές αντιπαραθέσεις. Θέλει ενιαίο και συμπαγές μέτωπο που θα προβλέπει και θα προλαβαίνει.

Τα ακραία φαινόμενα δεν αποτελούν αποκλειστικότητα της χώρας μας. Τα είδαμε να προηγούνται τους θερινούς μήνες στη Γερμανία, στη γειτονική Ιταλία και σε άλλες χώρες που ήρθαν αντιμέτωπες με ποτάμια που έτρεχαν μέσα σε κατοικημένες περιοχές. Μιλάμε πλέον για μία παγκόσμια απειλή που απαιτεί ειλικρινείς συμπράξεις και σχεδιασμούς ώστε να προληφθούν οι πολύ δυσοίωνες καταστάσεις που περιγράφει η επιστημονική κοινότητα για το άμεσο μέλλον.

Οι προβλέψεις αυτές διατυπώνονται χρόνια τώρα αλλά δεν εισακούστηκαν ποτέ. Ετσι φτάσαμε στο σήμερα που βιώνουμε τις πρώτες επιπτώσεις. Επονται πολύ δυσμενέστερες, σύμφωνα πάντα με τις προβλέψεις των ειδικών, εάν δεν υψωθεί το τείχος προστασίας του περιβάλλοντος και τους κλίματος. Προς το παρόν καταγράφουμε πολλές συζητήσεις και συσκέψεις αλλά ελάχιστες ενέργειες προς την κατεύθυνση αυτή.

Η διαχείριση της πανδημίας αποτελεί ένα καλό παράδειγμα συνεννόησης και σύμπραξης όλων των κρατών. Ας ακολουθηθεί μία ανάλογη διαδρομή για την κλιματική αλλαγή με άμεσες πράξεις.

Αυτό επιβάλλεται να γίνει και στο στενό πλαίσιο της κάθε χώρας. Αυτό επιβάλλεται να κάνει και η δική μας. Αντί να αναζητά το άλλοθι και την ευθύνη ας κάνει το επόμενο βήμα που θα προλάβει καταστάσεις. Η κλιματική αλλαγή είναι εδώ και δεν συγχωρεί παραλείψεις και λανθασμένες ενέργειες.