Αναστασία Ντόντη στην «Π»: «Η ζωγραφική λειτουργεί αναζωογονητικά»

Κρίστυ Κουνινιώτη

Με έμφυτη κλίση στην αισθητική και τις καλές τέχνες, καμωμένη από γλυκά υλικά, πάμπολλα χρώματα, εσωτερική δύναμη και ισορροπία –εδώ καίριος ο ρόλος της γιόγκα, την οποία και δίδασκε επί χρόνια, η Αναστασία Ντόντη, αφού πέρασε απο το «σχολείο», όπως χαρακτηρίζει την οικογενειακή επιχείρηση και πάλεψε, μάταια, για τη διάσωσή της, αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στη ζωγραφική που σιγόκαιγε μέσα της. Η εικαστικός, η οποία αυτές τις ημέρες έως και την Κυριακή ανοίγει τον «Μαγεμένο Κήπο» της στο κοινό, μοιράζεται με την «Π» σταθμούς της ζωής της.

Διαβάστε επίσης: Αναστασία Ντόντη: «Τα έργα μου αντανακλούν την αισιόδοξη ματιά μου για τη ζωή»

-Τι θυμάστε εντονότερα από τα παιδικά σας χρόνια;
Επιλέγω ένα ανεξίτηλο βίωμα από τα πρώτα μου παιδικά χρόνια. Το πατρικό σπίτι της Αγίου Ανδρέου 15, που δεν υπάρχει πια. Τη μεγαλοπρεπή σκάλα με τα αγάλματα, τα τεράστια δωμάτια, τους πίνακες του Επαμεινώνδα Θωμόπουλου, τον βελούδινο καναπέ, τους καθρέφτες, το πιάνο, τη βεράντα με τις ψάθινες καρέκλες και τα λουλούδια, τη μεσκουλιά στον κήπο κ.λπ., κλπ. Μπορώ ακόμα να περπατήσω νοερά σ’ αυτό το σπίτι της μνήμης.

-Σπουδάσατε στο Technical College of Weybridge, στο Σάρεϊ της Μ. Βρετανίας, Σχέδιο, Ιστορία της Τέχνης και Αγγλική Λογοτεχνία. Τι σας οδήγησε σε αυτόν τον δρόμο;
Με οδήγησε η έμφυτη κλίση μου προς την αισθητική και τις καλές τέχνες. Ο δρόμος που με συγκινούσε πάντα, είχε σχέση με τη δημιουργική έκφραση, την αισθητική αναζήτηση και την αγάπη για το ωραίο, όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι.

-Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, η εργασία σας στην οικογενειακή επιχείρηση, την ΑΒΕΞ, ήταν μονόδρομος; Πώς θα περιγράφατε την πορεία σας;
Η επιστροφή στην Ελλάδα σηματοδοτήθηκε από τη γέννηση των δίδυμων γιων μου. Τότε η ενασχόληση με τις τέχνες έγινε πάρεργο και αφοσιώθηκα με όλη μου την ενέργεια στα παιδιά μου. Πάντα ήμουν οικονομικά ανεξάρτητη (εργαζόμουν από τότε που τελείωσα το Αρσάκειο σε διάφορες δουλειές περιστασιακά), οπότε σε εκείνη τη φάση της ζωής, η εργασία μου στην ΑΒΕΞ ήταν μονόδρομος. Υπήρχε και η έντονη προσωπικότητα του πατέρα μου και η σχέση μου μαζί του επηρέασε αυτή μου την απόφαση. Η ΑΒΕΞ για μένα ήταν το πραγματικό σχολείο ζωής.

-Το «τέλος» της επιχείρησης τι συναισθήματα σας προκάλεσε;
Ηταν μια φοβερή απώλεια για όλη την οικογένεια, γιατί ζούσαμε όλοι από την ΑΒΕΞ. Ηταν ένας πολύ δύσκολος, και τελικά ατελέσφορος, αγώνας για να σωθεί η επιχείρηση, καθώς όλες οι συνθήκες ήταν αντίξοες. Ηταν μαύρα χρόνια για μένα. Η μόνη μου ικανοποίηση είναι ότι είχε «φύγει» ο πατέρας μου οπότε δεν είδε το δημιούργημά του να καταρρέει. Σε αυτή την πολύ δύσκολη περίοδο με στήριξε το στενό οικογενειακό μου περιβάλλον και, βέβαια, η εκπαίδευση με τη γιόγκα, που πραγματικά έπαιξε ρόλο, νομίζω. Και φυσικά το ότι ένιωθα ότι είχα παλέψει όσο γινόταν.

-Στα εικαστικά πότε αποφασίσατε να αφοσιωθείτε;
Κατά τη διάρκεια όλων των χρόνων, πριν το 2012, που άλλαξε άρδην η οικογενειακή κατάσταση και όχι μόνον, δεν σταμάτησα να ζωγραφίζω, να κεντάω και γενικά να εκφράζομαι καλλιτεχνικά στο μέτρο που μπορούσα τότε, και να κρατάω άσβεστη τη φλογίτσα μέσα μου. Οταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και οι υποχρεώσεις και τα επαγγελματικά καθήκοντα έπαψαν, ανέτειλε για μένα η ευκαιρία μιας νέας ζωής, πιο κοντά στην καρδιά μου. Δεν ήταν απόφαση, ήταν ζωτική ανάγκη στην οποία μπορούσα πια να αφιερωθώ απρόσκοπτα.

-Με τη γιόγκα που προαναφέρατε, πότε και πώς ξεκίνησε η σχέση σας; Τι αγαπάτε σε αυτή αλλά και στη διδασκαλία της;
Η άρρηκτη αυτή σχέση μέχρι σήμερα, ξεκίνησε το μακρινό 1976, όπου ήμουν στην Αγγλία και παρακολουθούσα μαθήματα γιόγκα για εγκύους. Οταν επέστρεψα στην Ελλάδα, στην Πάτρα, αναζήτησα κάτι ανάλογο και τότε γνώρισα τη δασκάλα που καθόρισε τη σχέση μου την ισόβια μάλλον με τη hatha yoga. Οταν η δασκάλα μας αποφάσισε να φύγει από την Πάτρα, με άφησε σαν διάδοχο κατάσταση και, καθώς είχα την αποδοχή και των «συμμαθητριών μου» δέχτηκα το «στέμμα» με χαρά.
Η hatha yoga είναι η πιο δημοκρατική, να πω, σωματική άσκηση γιατί συμπεριλαμβάνει τους πάντες, προσφέρει καλή φυσική κατάσταση, ψυχοσωματική ισορροπία και κυρίως είναι θεραπευτική.
Είναι τρόπος ζωής, ο οποίος με βοήθησε σε όλα τα στάδια της μέχρι τώρα πορείας μου. Με τη διδασκαλία πήρα τεράστια ικανοποίηση γιατί νιώθω ότι προσέφερα ό,τι είχα και επίσης ανέπτυξα σχέσεις ζωής και φιλίας με πολλούς ανθρώπους.

-Ενόσω μεγαλώνατε τα παιδιά σας, πώς τα πηγαίνατε με τις ισορροπίες μεταξύ επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων;
Η ισορροπία που αναφέρετε είναι η απάντηση. Πρόγραμμα, καταμερισμός εργασιών, υποστηρικτικό περιβάλλον και γιόγκα! Είμαι ευγνώμων και τυχερή συγχρόνως γιατί με πλαισίωναν σπάνιοι άνθρωποι που ήταν στήριγμα και οδηγοί στη ζωή μου. Και μια συμβουλή: Οταν εργάζεσαι, να είσαι απερίσπαστος και στον προσωπικό σου χρόνο ή στον χρόνο με την οικογένειά σου, επίσης.

-Στα 10 χρόνια που ασχολείστε ολοκληρωτικά με τη ζωγραφική μετράτε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, με την πλέον πρόσφατη, «Μαγεμένος κήπος», να παρουσιάζεται αυτές τις ημέρες. Ως δημιουργός, πώς επιθυμείτε να επικοινωνείτε με το κοινό; Τι θέλετε να βλέπετε στα μάτια του;
Σαφώς επιδιώκω την επικοινωνία. Θέλω να βλέπω αυτό που βλέπουν αυτοί στα έργα μου. Αυτό με ενδιαφέρει και με ενθουσιάζει. Τι αποκομίζει ο θεατής από την επαφή με το έργο. Αυτό είναι το ζητούμενο για μένα. Τους αγγίζει; Τους συγκινεί; Επίσης επιθυμώ να δημιουργώ και την κατάλληλη συνθήκη για να τα παρουσιάζω. Η επιλογή του χώρου, η διάδραση με άλλες τέχνες (μουσική, χορός κ.ά.) καθώς και με άλλους δημιουργούς, είναι επίσης μέλημά μου.

-Με το κοινό, πάντως, επικοινωνείτε και γραπτώς. Πώς λειτουργεί για εσάς αυτό το έτερο ταλέντο σας;
Δεν ξέρω αν είναι ταλέντο, αλλά σίγουρα αντλώ μια ευχαρίστηση όταν γράφω παραμύθια και τα στολίζω με εικόνες μου. Κρατάω ζωντανό το παιδί μέσα μου και αν καταφέρω να μιλήσω στην παιδική ψυχή, απογειώνομαι. Λειτουργεί, λοιπόν, θα έλεγα, αναζωογονητικά, όπως άλλωστε και η ζωγραφική.

-Στις όποιες δυσκολίες, ποια όπλα διαθέτει η φαρέτρα σας;
Την αγάπη, την υπομονή και την αισιοδοξία

-Ονειρεύεστε να…
… έχει υγεία η οικογένειά μου. Να ζούμε όμορφες στιγμές και να κυριαρχεί η αρμονία στη ζωή μας. Και μετά, πολλή δημιουργία. Μόνο όταν σηκώσεις το βλέμμα ψηλά βλέπεις το άνθος της μανώλιας.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News