Αντιφάσεις της Αιγύπτου για τη Μονή Σινά: Αναγνωρίζει την κυριότητα στη UNESCO, αμφισβητεί τη νομή στα δικαστήρια

Η επίσημη καταχώριση του μνημείου από το 2002 επιβεβαιώνει την ιδιοκτησία της Μονής – Την αθετεί τώρα η αιγυπτιακή πλευρά, ενώ διεκδικεί τη θέση του Γενικού Γραμματέα της UNESCO

Αντιφάσεις της Αιγύπτου για τη Μονή Σινά: Αναγνωρίζει την κυριότητα στη UNESCO, αμφισβητεί τη νομή στα δικαστήρια

Σοβαρά ερωτήματα για τη συνέπεια και την αξιοπιστία της Αιγύπτου ως κράτος εγείρονται μετά τις τελευταίες δικαστικές ενέργειες που μεθοδεύει για την αμφισβήτηση της κυριότητας της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης του Σινά επί της περιουσίας της. Πρόκειται για μία από τις αρχαιότερες και ιερότερες μονές της Χριστιανοσύνης, αναγνωρισμένη εδώ και δεκαετίες ως αυτόνομη θρησκευτική και πνευματική οντότητα με διεθνή προστασία.

Μονή Σινά: Η Αθήνα πηγαίνει στο Κάιρο – Οι θέσεις μας και οι στόχοι της διπλωματικής αποστολής

Το παράδοξο – και κατά πολλούς προκλητικό – είναι πως η ίδια η Αίγυπτος έχει υπογράψει την επίσημη αίτηση καταχώρισης της Μονής στα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, το 2002, αποδεχόμενη ρητά την ιδιοκτησία της Μονής επί των κτηρίων και των εδαφών της.

Στην τεκμηρίωση της UNESCO, η διατύπωση είναι ξεκάθαρη:

«Η Μονή αποτελεί ιδιοκτησία της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας και ανήκει στην Αρχιεπισκοπή του Σινά. Υπό το ιεραρχικό σύστημα της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, είναι αυτοδιοικούμενη και ανεξάρτητη, υπό τη διοίκηση του Ηγουμένου, ο οποίος φέρει τον τίτλο του Αρχιεπισκόπου».

Αναγνωρισμένη συμφωνία που τώρα αθετείται
Η διατύπωση αυτή αποτέλεσε θεμέλιο λίθο και για τη συμφωνία διακανονισμού ανάμεσα στην Αίγυπτο, τη Μονή και την Ελλάδα – συμφωνία που, σύμφωνα με πληροφορίες, η αιγυπτιακή πλευρά αθέτησε σκόπιμα, αναμένοντας δικαστική απόφαση που θα της επέτρεπε να δημιουργήσει τετελεσμένα επί του ιδιοκτησιακού καθεστώτος.

Πέρα από την ιδιοκτησία των κτηρίων, η UNESCO επισημαίνει και την ανάγκη προστασίας όχι μόνο της υλικής, αλλά και της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς:

«Δεν προστατεύονται μόνο τα ίδια τα κτήρια, αλλά – και πιο σημαντικό – προστατεύεται η μοναστική ζωή εντός των τειχών της Μονής, ενώ η ζωή σε ολόκληρη την περιοχή αναπτύσσεται μέσω αυστηρού σχεδίου διαχείρισης».

Νομική και διοικητική αναγνώριση από το αιγυπτιακό κράτος
Η ίδια η Αίγυπτος, με Προεδρικό Διάταγμα, έχει αναγνωρίσει την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία του Σινά ως «Αιγυπτιακή Νομικά Αυτοδιοικούμενη Θρησκευτική Αρχή», η οποία λειτουργεί ως νομικός επόπτης του Μνημείου. Παράλληλα, η διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής έχει αποδοθεί στον Τομέα Προστασίας της Φύσης του Υπουργείου Περιβάλλοντος, περιορισμένη όμως στην οικολογική και βιώσιμη ανάπτυξη της βεδουίνικης κοινότητας – χωρίς ανάμειξη στα εσωτερικά της Μονής.

Πολιτικές επιδιώξεις και διεθνείς αντιδράσεις
Η συγκυρία καθιστά τη στάση της Αιγύπτου ακόμη πιο αντιφατική. Ο Αιγύπτιος υποψήφιος για τη θέση του Γενικού Γραμματέα της UNESCO, πρώην Υπουργός Τουρισμού και Αρχαιοτήτων Χαλίντ Ελ Ενάνι, στηρίζεται από αραβικές, αφρικανικές και ευρωπαϊκές χώρες – μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Η ίδια η χώρα του όμως φέρεται να μην τιμά τις δεσμεύσεις της προς τον Οργανισμό για ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της Ορθοδοξίας.

Η ελληνική πλευρά, αλλά και άλλες χώρες που στηρίζουν τον υποψήφιο, αναμένεται να ζητήσουν επίσημες εξηγήσεις για τη δυσαρμονία μεταξύ της διεθνούς δέσμευσης της Αιγύπτου και των εσωτερικών της μεθοδεύσεων. Το διακύβευμα δεν είναι μόνο πολιτικό ή νομικό, αλλά αφορά τη θεμελιώδη αξιοπιστία ενός κράτους που διεκδικεί να ηγηθεί του κορυφαίου πολιτιστικού θεσμού του ΟΗΕ.