Αρση των διακρίσεων

Του Παύλου Χρηστίδη, βουλευτής – υπεύθυνος τομέα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ.

Δεν διχάζουμε την ελληνική κοινωνία, δεν δικάζουμε την άλλη άποψη, για ένα θέμα, στο οποίο προκαταλήψεις και στερεότυπα αξιοποιούνται από κάποιους για εκλογικούς σκοπούς.

Στηρίζουμε ένα ακόμα απαραίτητο βήμα στην ισότητα, την άρση διακρίσεων και την ορατότητα.

Πιστεύω ότι ο πολιτικός γάμος προκύπτει ως ελεύθερη απόφαση ενήλικων, μέσα από την οποία αποκτούν δικαιώματα και υποχρεώσεις ο ένας έναντι του άλλου και από κοινού έναντι του κράτους. Σ’ αυτή την απόφαση, εφόσον λαμβάνεται ελεύθερα, δεν μπορούν να υπάρχουν εξαιρέσεις, διακρίσεις, προϋποθέσεις, πέραν φυσικά της μη ύπαρξης άλλου νόμιμου γάμου. Δεν χωρά σε μια αστική Δημοκρατία διάκριση λόγω φυλής, θρησκείας ή σεξουαλικού προσανατολισμού.

Η ελεύθερη απόφαση ενηλίκων δεν προσβάλλει την ελευθερία κανενός άλλου, καμία θρησκεία, δεν απειλεί την κοινωνία και σε κανένα επίπεδο την παραδοσιακή οικογένεια. Προσβάλλει μόνο συντηρητικούς βουλευτές και υπουργούς, εντός κι εκτός ΝΔ, που κάνουν καριέρα, υποκρινόμενοι ότι χτυπιούνται αξίες και αρχές στις οποίες πιστεύουν, προκειμένου να συντηρούν το πολιτικό τους κεφάλαιο.

Λίγες δεκαετίες πριν υποστήριζαν ότι η παραδοσιακή οικογένεια και η ελληνική κοινωνία θα διαλυθούν από τη χειραφέτηση της γυναίκας, που θεωρούσαν μέγιστο εκφυλισμό το διαζύγιο αν το ζητούσαν γυναίκες, που θεωρούσαν κατάπτωση το να εργάζονται, κοινωνική διάλυση να κρατούν το επίθετό τους, που τις κατηγορούσαν που τολμούσαν να κάνουν παιδιά εκτός γάμου ή έφευγαν από περιβάλλον κακοποίησης επειδή «θα έπρεπε να το υπομείνουν» από την ώρα που παντρεύτηκαν, που υποστήριζαν ότι δύο που παντρεύονταν από έρωτα χωρίς συγκατάθεση γονιών είναι απόβλητοι και οι γυναίκες να υπομένουν κάθε μορφής κακοποίηση γιατί… «δεν χαλάνε έτσι απλά τα σπίτια».

Οι συντηρητικές δυνάμεις επιμένουν και επιδιώκουν την ακραία οπισθοδρόμηση με πρόσχημα το δημογραφικό πρόβλημα. Θα έπρεπε όλοι να ομονοούν ότι ο θεσμός του πολιτικού γάμου μεταξύ ενηλίκων αποτελεί αυτονόητο ανθρώπινο δικαίωμα, το οποίο δεν μπορεί να υπόκειται σε εξαιρέσεις, αποκλεισμούς, σε αφορισμούς.

Κανείς δεν έχει δικαίωμα, δεν μπορεί να επιβάλει σε οποιαδήποτε θρησκεία την αλλαγή των «πιστεύω» της. Κανείς δεν απαιτεί από καμία θρησκεία να αναγνωρίσει τον πολιτικό γάμο, το διαζύγιο ή να της επιβάλει με ποιους όρους θα αποδέχεται την τέλεση των μυστηρίων. Ο θρησκευτικός γάμος παραμένει ως έχει. Σεβόμαστε την Εκκλησία και την ηγεσία της. Σεβόμαστε την= Χριστιανική Ορθόδοξη πίστη, όπως και κάθε άλλη θρησκεία.

Σε ό,τι αφορά την τεκνοθεσία και αναδοχή, δεν αποτελεί δικαίωμα ενηλίκων, αποτελεί δικαίωμα των παιδιών και υποχρέωση της Πολιτείας να μην ιδρυματοποιούνται.

Πράγματι υπάρχει ζήτημα όσον αφορά τα πρότυπα τα οποία παρακολουθούμε, αλλά από το πρωί μέχρι το βράδυ βλέπουμε να πρωταγωνιστούν σε γυναικοκτονίες και έχουν οδηγήσει να έχουμε κοινωνία αυξημένης βίας στους ανήλικους. Είναι τα πρότυπα, πολύ μεγάλης έντασης ανάμεσα στα ζευγάρια, στην κοινωνία.

Κάποιοι αναρωτιούνται: Μα δεν θα έχουν τα παιδιά αυτά στίγμα όταν θα πηγαίνουν σχολείο, ανάμεσα στις παρέες; Θα έχουν στίγμα, αν εμείς οι ετερόφυλοι γονείς δεν δείξουμε ένα διαφορετικό δρόμο. Αν η πλειοψηφία της κοινωνίας δεν δείχνει ότι η Δημοκρατία υιοθετεί τα δικαιώματα των παιδιών.

Είναι σαφές ότι η ελληνική οικογένεια δεν απειλείται σήμερα, όπως κάποιοι φοβούνται, από την ισότητα στον πολιτικό γάμο. Απειλείται από κόστος ζωής, έλλειψη προοπτικών, απογοήτευση, διάψευση προσδοκιών, αδυναμία νέων να ανοίξουν δικό τους σπίτι, μετανάστευση κ.λπ.

Λέμε ότι η ώρα να ψηφίσουμε το νομοσχέδιο είναι τώρα κι έχουμε ήδη αργήσει.