Χρήστος Ντάτσης: Η ζωή μου με τη νοσογόνο παχυσαρκία – Από τα 190 κιλά στο χειρουργείο
Ο Χρήστος Ντάτσης, σπουδαστής δημοσιογραφίας και εξαιρετικός αρθρογράφος, απαντώντας στα ερωτήματά μας, απαντά με απόλυτη σαφήνεια και καθαρότητα σε όλα αυτά που ακούστηκαν και γράφτηκαν τις ημέρες αυτές.
Η παραφιλολογία, τα σενάρια, οι ανώδυνες και κενές διαγνώσεις πάντα με τη συνδρομή του ηλεκτρονικού «γιατρού» που ακολούθησαν του τραγικού θανάτου της 27χρονης από τη Ναύπακτο η οποία είχε υποβληθεί σε επέμβαση για την αντιμετώπιση της ασθένειάς της -νοσογόνος παχυσαρκία – στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών, μας οδήγησε στην αναζήτηση ενός πάσχοντα με την ίδια ασθένεια.
Επιλέξαμε έναν άνθρωπο που ζει ανάμεσά μας. Ο Χρήστος Ντάτσης, σπουδαστής δημοσιογραφίας και εξαιρετικός αρθρογράφος, απαντώντας στα ερωτήματά μας, απαντά με απόλυτη σαφήνεια και καθαρότητα σε όλα αυτά που ακούστηκαν και γράφτηκαν τις ημέρες αυτές.
-Πώς είναι η ζωή με τη νοσογόνο παχυσαρκία;
Η παχυσαρκία δυσκολεύει πάρα πολύ την καθημερινότητα ακόμα και για τα πιο απλά πράγματα, από το να βγεις μια βόλτα για έναν καφέ μέχρι και το να κάνεις απλώς ένα μπάνιο. «Συνηθίζεις» στο λαχάνιασμα και την εξάντληση και μαθαίνεις να «διασκεδάζεις» και να νιώθεις άνετα μόνο όντας καθιστός ή ξαπλωμένος. Το χειρότερο απ’ όλα και μια κατάσταση για την οποία αφενός λίγοι συζητάνε και αφετέρου εάν κάποιος δεν έχει υπάρξει παχύσαρκος, όση ενσυναίσθηση και να τον διέπει, δεν μπορεί να κατανοήσει πλήρως είναι η ανημποριά. Νιώθεις ανήμπορος να κάνεις το οτιδήποτε, να προσφέρεις το οτιδήποτε.
Το ψυχολογικό βάρος που συνοδεύει τη νοσογόνο παχυσαρκία είναι δυσθεώρητο και θεωρώ πως είναι από τους «κρυφούς» ανασταλτικούς παράγοντες που πολλές φορές οι «συντηρητικές μέθοδοι» αντιμετώπισής της (δίαιτα/άσκηση) αποτυγχάνουν. Η παχυσαρκία, ειδικά αν είναι χρόνια, συνεπάγεται με απροθυμία και ραθυμία, σαν να νιώθεις διπλάσια και τριπλάσια τη δύναμη της βαρύτητας κάπως, τα οποία φυσικά πηγάζουν άμεσα από την ανημποριά, όπως ανέφερα και προηγουμένως.
Πόσο δύσκολη ή εύκολη είναι η μάχη της απαλλαγής από τον δεύτερο ή και τρίτο άνθρωπο που κουβαλάει πάνω του ένας παχύσαρκος;
Είμαι 30 χρονών και παλεύω με την παχυσαρκία από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Πριν φτάσω στο παχύτερο που βρέθηκα ποτέ, στα 190 κιλά, όπου και αποφάσισα τη χειρουργική αντιμετώπισή της, είχα κάνει -και το σημειώνω αυτό- επιτυχημένες προσπάθειες αδυνατίσματος άλλες δύο φορές. Μία φορά στα 17 μου, με τη βοήθεια διατροφολόγου, όπου είχα καταφέρει να χάσω γύρω στα 20 κιλά, αλλά ήταν μια πρόοδος που γρήγορα πισωγύρισε και άλλη μία φορά στα 25, μόνος μου με γυμναστική και προσοχή στη διατροφή, όπου είχα καταφέρει να χάσω 45 κιλά, κάτι που διατήρησα για 2 χρόνια.
Δεν θέλω ούτε να χρυσώσω το χάπι, ούτε να αναμασήσω τα συνηθισμένα, αλλά δεν είναι ούτε εύκολη ούτε δύσκολη μάχη. Είναι καθαρά ατομικό ζήτημα που αφορά στην πειθαρχία και το πείσμα του υποκειμένου. Ωστόσο, μην ξεχνάμε πως η κατανάλωση τροφής είναι ο γρηγορότερος τρόπος έκκρισης σεροτονίνης στον εγκέφαλο. Επομένως, εάν ενέχει κάποιο διαγνωσμένο ή μη ψυχικό νόσημα ή/και διαταραχή (όπως άγχος, κατάθλιψη, OCD κ.λπ.) γίνεται ακόμα πιο εύκολη η όποια πρόοδος να αναιρεθεί σε κάποια δύσκολη στιγμή ή να δυσκολεύεται το άτομο ακόμα και να μπει στη διαδικασία εκκίνησης της μάχης απώλειας του βάρους.
Στο σήμερα πάντως με την εξελιγμένη ιατρική και επιστημονική γνώση που υπάρχει και την ανάπτυξη των βαριατρικών χειρουργείων θεωρώ πως η μάχη έχει γίνει ευκολότερη. Εχει περισσότερα όπλα στην φαρέτρα του ο ασθενής, τα οποία τις περισσότερες φορές εξασφαλίζουν μέχρι και την οριστική απαλλαγή από το περιττό βάρος. Εννοείται πως η σωστή διατροφή και η άσκηση παραμένουν ο καλύτερος σύμμαχος, όπως και για όλους τους ανθρώπους, απλώς έπαψαν πλέον να κατέχουν το θεραπευτικό «μονοπώλιο».
-Τι απαντάς σε όσους πιστεύουν ότι δεν πρόκειται για νόσο η οποία απαιτεί ειδική θεραπεία;
Νομίζω στο 2025 πρέπει να ξεπεράσουμε ως κοινωνία τη χονδροφοβία αφενός, αλλά και κάποιες αρνητικές προεκτάσεις του body positivity. Η παχυσαρκία όχι απλώς είναι νόσος, ύπουλη μάλιστα, αλλά είναι και η νόσος της εποχής, ειδικά σε χώρες όπως οι ΗΠΑ. Ο σύγχρονος ρυθμός ζωής, οι εργασιακές συνθήκες και η επισφαλής εργασία, ο κατακερματισμός της οικονομίας, η αποξένωση συμβάλλουν στην υιοθέτηση μιας ανθυγιεινής καθημερινότητας που χαρακτηρίζεται π.χ. από έλλειψη άσκησης και γρήγορο φαγητό. Η παχυσαρκία δεν αφορά την αισθητική, ούτε την αγάπη προς το φαγητό απλά και γενικά. Είναι μια κατάσταση νοσογόνος, η οποία εάν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως οδηγεί νομοτελειακά τον πάσχοντα σε έναν ιατρικό Γολγοθά.
-Σε φόβισε το πρόσφατο συμβάν της απώλειας μιας νεαρής γυναίκας η οποία είχε υποβληθεί σε επέμβαση;
Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, καθόλου. Εννοώ, δεν με φόβισε περισσότερο από τον φυσιολογικό φόβο που υπάρχει πριν από ένα χειρουργείο, καθώς πρόκειται για μια συνθήκη που είτε αφορά επέμβαση ρουτίνας είτε κάτι πιο σοβαρό, είναι όπως και να το κάνουμε αγχωτική για τον άνθρωπο.
Είναι ένα τρομερά τραγικό και θλιβερό γεγονός αυτό που συνέβη, αλλά δεν επηρέασε τις αποφάσεις μου με κάποιον τρόπο.
-Τι είναι αυτό που αισθάνεσαι ότι πρέπει να πεις δημοσίως σε όσους σπεύδουν να βγάλουν συμπεράσματα για τον πάσχοντα ή για τις θεραπευτικές επιλογές που υπάρχουν;
Νομίζω το σημαντικότερο απ’ όλα είναι η σωστή ενημέρωση. Κρίνοντας από τις πρώτες αντιδράσεις σχεδόν του 100% του περίγυρού μου όταν τους ενημέρωνα σχετικά με την απόφασή μου για χειρουργική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας, ο περισσότερος κόσμος νομίζει πως χειρουργείο σημαίνει «δαχτυλίδι» -δηλαδή παρωχημένες, αναποτελεσματικές και πρωτίστως επικίνδυνες μέθοδοι. Δεν γνωρίζουν την ύπαρξη του βαριατρικού τομέα της χειρουργικής, παρότι τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκοσμίως έχει σώσει χιλιάδες ζωές τα τελευταία χρόνια.
Αν πρέπει να μείνει κάποιο επιμύθιο είναι πως αφενός η παχυσαρκία είναι ασθένεια, αφετέρου όμως δεν είναι καταδικαστική για τον πάσχοντα. Είναι ιάσιμη. Είτε μέσω διατροφολόγου, είτε μέσω γυμναστή, είτε μέσω ενδοκρινολόγου, είτε μέσω χειρουργού, ο ασθενής έχει μια πληθώρα ΑΣΦΑΛΩΝ επιλογών στο σήμερα να απαλλαγεί από το μαρτύριο του πάχους. Και κυριότερα, να μη νομίζει πως η ιατρική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας είναι κάποιου είδους «αδυναμία» ή «λάθος». Η μόνη λάθος μέθοδος απώλειας βάρους είναι αυτή που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή και την υγεία του πάσχοντα. Να εμπιστεύεται τους ιατρούς και την επιστήμη και όχι τι διαβάζει στα κοινωνικά δίκτυα και ευρύτερα στο διαδίκτυο από τον κάθε τυχαίο.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
