Δ. Κατσιμίγγος: «Οι ΗΠΑ και το NCAA είναι άλλος κόσμος για εμάς»
Ο μοναδικός Ελληνας διαιτητής που «σφυρίζει» στο ποδοσφαιρικό κολεγιακό πρωτάθλημα των ΗΠΑ
Ο Δημήτρης Κατσιμίγγος αποτελεί μια μοναδική περίπτωση. Με καταγωγή από την Αθήνα, έφτασε να «σφυρίζει» μέχρι και αγώνες Γ’ Εθνικής στην Ελλάδα και παρότι ήταν από τους καλύτερους, δεν κατάφερε να προχωρήσει πιο ψηλά.
Κάποιοι προσωπικοί λόγοι τον έκαναν να ταξιδέψει στην Αμερική το 2013 – αρχικά για διακοπές – όπου τελικά έμεινε μόνιμα.
Με τη σημαντική βοήθεια ενός Πατρινού, του Στιβ (Σταύρου) Σιώμου μπήκε ξανά στη διαιτησία, έφτασε να παίζει στο τοπ επίπεδο του κολεγιακού πρωταθλήματος και αυτή τη στιγμή είναι ο μοναδικός Ελληνας που διευθύνει παιχνίδια του ποδοσφαιρικού NCAA.
Προκαλούν εντύπωση τα όσα λέει για το ποδόσφαιρο στις ΗΠΑ, κυρίως όσον αφορά τις εγκαταστάσεις, το οικονομικό, τη νοοτροπία και πολλά άλλα, ενώ αναπόφευκτα συγκρίνουμε όλα αυτά με τη μιζέρια που υπάρχει στη χώρα μας.
Πώς βρεθήκατε στην Αμερική;
«Το 2013 για προσωπικούς λόγους. Μόλις είχα σταματήσει τη διαιτησία και παράλληλα ήμουν φυσικοθεραπευτής. Κάποια στιγμή, λοιπόν πήγα στην Αμερική για διακοπές και δεν γύρισα. Τώρα είμαι και Αμερικανός πολίτης. Στην αρχή ήταν δύσκολα τα πράγματα, σε σημείο που δεν ήξερα αν θα μπορέσω να πληρώσω το ενοίκιο. Η διαιτησία για μένα ξεκίνησε εκεί από το 2014».
Ησασταν και στην Ελλάδα διαιτητής;
«Βγήκα πρώτος διαιτητής το 2011 στη Γ’ Εθνική. Κόπηκα στα τεστ, μετά ξανακόπηκα γιατί είχα θέματα με τα γόνατά μου. Το 2014 ξεκίνησα τη διαιτησία στην Αμερική. Στη αρχή έκανα δουλειές του ποδαριού για να βγαίνει το μεροκάματο. Κάποια στιγμή είχα ένα σοβαρό πρόβλημα με τη μέση μου και πήγα σε ένα φυσικοθεραπευτήριο και όταν τελείωσα τις θεραπείες με προσέλαβαν λόγω εμπειρίας ως βοηθό. Αυτό εξελίχθηκε και έγινα μάνατζερ αυτής της κλινικής. Επειδή όμως δεν πληρωνόμουν όπως έπρεπε, πήρα την απόφαση να εργαστώ ως μάνατζερ σε ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ».
Και πώς προέκυψε η εκεί ενασχόλησή σας με τη διαιτησία;
«Ολα αυτά είχα και τη διαιτησία στην άκρη. Οταν ήρθα στην Αμερική από την Ελλάδα δεν ήθελα να ασχοληθώ με τη διαιτησία γιατί είχα απογοητευτεί. Δεν με έφαγε κάποιο σύστημα, Εγώ έφαγα τον εαυτό μου. Εψαχνα λοιπόν έναν άνθρωπο στην Αμερική για να με βοηθήσει να ασχοληθώ με τη διαιτησία και μου είπαν κάποιοι γνωστοι με γνώρισαν τον Στιβ Σιώμο, τον άνθρωπο που όριζε διαιτητές στο κολεγιακό. Μεγάλη μορφή. Ηταν στην “ΚΕΔ” του MLS και τώρα στα κολέγια εδώ και 30 χρόνια. Ξεκίνησα στη USSF, σαν την ΕΠΟ τη δική μας, η οποία όμως δεν είναι το ίδιο με τα κολέγια. Διαφορετικός είναι ο διαιτητής στη USSF, που περνάει από τις χαμηλότερες Κατηγορίες για να πάει κάποια στιγμή στο MLS και διαφορετικός στα κολέγια. Μπορεί να συνδυαστεί, μπορεί και όχι. Eίναι δύο διαφορετικές δεξαμενές που μπορεί να συναντηθούν»
Πώς ήταν στην αρχή η εμπειρία να διευθύνετε παιχνίδια του κολεγιακού πρωταθλήματος;
«Αν δεν είχα τον Στιβ εδώ να με βοηθήσει, θα ήταν δύσκολα. Στην αρχή με έβαζε βοηθό και έλεγα “γιατί το κάνει αυτό;”. Μου έλεγε “θέλω να δεις πρώτα”».
Πού σας βοήθησε αυτό;
«Ολοι οι διαιτητές που έρχονται από την Ευρώπη στις ΗΠΑ, είναι πιο επιθετικοί. Στην Ελλάδα είσαι εσύ και όλοι τους. Αυτό σε κάνει και σένα ζώο. Οταν λοιπόν έρχεσαι εδώ, το δύσκολο είναι να προσαρμοστείς στην χαλαρή κατάσταση. Το πρώτο πράγμα που σου λένε είναι να μην πας μέτωπο με μέτωπο στον παίκτη ή στον προπονητή γιατί αυτό δείχνει επιθετικότητα. Την πρώτη φορά που κάποιος διαμαρτυρήθηκε, μόνο που δεν τον δάγκωσα στον λαιμό! Δεν ήξερα τότε. Και μου είπαν “κάτσε ρε φίλε, το χρειάζεσαι αυτό; αν δεν το χρειάζεσαι, γιατί το κάνεις;”. Στην Ελλάδα δέχεσαι επίθεση απ’ όλους, αλλά εδώ είναι χαλαρά τα πράγματα».
Είναι διαφορετικά τα κριτήρια εκεί για έναν διαιτητή;
«Εδώ δεν έχει να κάνει μόνο με το αν είσαι καλός στις αποφάσεις, γιατί όλοι ξέρουν και αποδέχονται ότι μπορεί να κάνεις λάθος. Εχει να κάνει με την προσωπικότητα. Εχω φτάσει στο ανώτερο επίπεδο των κολεγίων, γιατί έχω αλλάξει συμπεριφορά τα τελευταία χρόνια. Μην ξεχνάς ότι εδώ οι προπονητές είναι αυτοί που σε βαθμολογούν, κάτι αδιανόητο για τα ελληνικά δεδομένα! Επειδή όλα εδώ είναι χρήμα, οι προπονητές λογοδοτούν στους αθλητικούς διευθυντές, που βλέπουν όλα τα e-mail με τις εκθέσεις τους. Είτε μας αρέσει, είτε όχι, το σύστημα λειτουργεί στην Αμερική».
Με ποιο πρωτάθλημα στην Ελλάδα θα μπορούσατε να αντιστοιχήσετε την Α’ κατηγορία των κολεγίων;
«Το κολεγιακό ποδόσφαιρο στην Α’ Κατηγορία, στη Β’ και στη Γ’ είναι χωρισμένο σε Ομίλους. Η Α’ Κατηγορία έχει σε όλη την Αμερική 30 Ομίλους. Κάθε Ομιλος είναι ξεχωριστός και έχει μια διοργανώτρια αρχή που καθορίζει το ύψος των αμοιβών των διαιτητών, των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, τους κανόνες, τα πάντα. Αλλα ταυτόχρονα όλοι είναι στην Α’ Κατηγορία. Ενας από τους μεγαλύτερους Ομίλους που είμαι εγώ διαιτητής τώρα λέγεται Big Ten. To NCAA είναι το εθνικό πρωτάθλημα».
Αρα το Big Ten είναι κάτι σαν τη Super League 2;
«Είναι σαν μια πολύ καλή Super League 2 ως επίπεδο. Με πολλές διαφορές. Εδώ δεν υπάρχουν στοιχήματα, δεν υπάρχουν άδεια γήπεδα, δεν υπάρχουν επιτηδεύσεις».
Πείτε μου μια διαφορά που υπάρχει σε σχέση με τους κανόνες του παιχνιδιού…
«Σταματάει ο χρόνος, όπως στο μπάσκετ. Στο κολεγιακό μπαίνει γκολ και παγώνει το χρονόμετρο. Αυτές οι βλακείες που βλέπουμε με τους επιθετικούς να προσπαθούν να πάρουν τη μπάλα μέσα από το τέρμα, δεν υπάρχουν. Δίνεις κίτρινη κάρτα, σταματάει ο χρόνος. Δίνεις κόκκινη, σταματάει ο χρόνος. Στα τελευταία πέντε λεπτά, όταν η ομάδα που κερδίζει κάνει αλλαγή, σταματάει ο χρόνος. Οι παίκτες είναι αθλητές, με αδιανόητα τρεξίματα».
Ποιο είναι το καθεστώς με τα τηλεοπτικά δικαιώματα;
«Θα σας πω τι γίνεται. Εδώ το ποδόσφαιρο είναι πέμπτο άθλημα. Είναι το αμερικάνικο φούτμπολ, μπάσκετ, χόκεϊ, μπέιζμπολ και μετά είναι το ποδόσφαιρο».
Αυτό ισχύει σε όλες τις Πολιτείες;
«Οχι! Πήγα στη Νεμπράσκα τον Οκτώβριο. Το Πανεπιστήμιο της Νεμπράσκα έσπασε το ρεκόρ προσέλευσης κόσμου σε γυναικείο βόλεϊ με 93.000 φιλάθλους! Σκέψου ότι όρισαν το παιχνίδι σε γήπεδο του φούτμπολ! Το Νο1 άθλημα στη Νεμπράσκα είναι το βόλεϊ. Στη μέση του πουθενά. Είναι πράγματα που εμείς δεν μπορούμε να τα καταλάβουμε».
Οι εγκαταστάσεις;
«Δεν έχεις δει τέτοιες εγκαταστάσεις. Είναι ένα πανεπιστήμιο στην Ιντιάνα, το οποίο έχει μόνο γυναικείο τμήμα ποδοσφαίρου, όχι ανδρικό. Εχουν φέρει χλοοτάπητα τελευταίας γενιάς από την Αγγλία. Εννοείται ότι δεν υπάρχουν κάγκελα και κιγκλιδώματα στα γήπεδα. Αν έχεις άντερα πήγαινε να κάνεις μαγκιές..».
Ποιο είναι το καθεστώς με τα τηλεοπτικά δικαιώματα;
«Δεν είναι ένα το κανάλι που δείχνει τα παιχνίδια, είναι πολλά. Αν ένα σχολείο έχει δυνατό φούτμπολ, αυτό συμπαρασύρει και το ποδόσφαιρο και το αντίστροφο. O Oμιλος του Big Ten για παράδειγμα μπορεί να πάρει και 100-200 εκ. ευρώ από ένα κανάλι. Τι είναι για το CBS, το ESPN και το FOX αυτά τα χρήματα; Αλλωστε, το Big Ten έχει δικό του συνδρομητικό κανάλι, οπότε οι ομάδες εισπράττουν και από εκεί χρήματα».
Μπορεί κάποιος να παίξει νόμιμα στοίχημα στο κολεγιακό;
«Οχι, όχι δεν υπάρχει στο κολεγιακό. Αλλά και στο φούτμπολ, που υπάρχει το στοίχημα, πώς να σκεφτεί ο άλλος να κάνει κάτι παράνομο όταν αμείβεται με εκατομμύρια; Εδώ πάνε στο ποδόσφαιρο να δώσουν στους διαιτητές 150.000 δολάρια τον χρόνο. Δεν μπαίνει ο άλλος στη διαδικασία όταν υπάρχει υγεία να κάνει κάτι παράνομο. Ισως δεν μπορούμε να το καταλάβουμε στην Ελλάδα».
Πλέον για εσάς η διαιτησία είναι full time δουλειά;
«Εχω έρθει στην ευχάριστη θέση να το κάνω full time. Aυτή τη στιγμή το επάγγελμά μου είναι διαιτητής. Κάνω και κάποια πράγματα παράπλευρα, αλλά το βασικό είναι η διαιτησία. Είμαι 43 ετών τώρα και μπορεί να κάνω μέχρι και έξι παιχνίδια την εβδομάδα! Να πάω από Νέα Υόρκη, να γυρίσω πίσω Σικάγο και από Σικάγο να πάω Μινεσότα. Εχω άλλα δύο χρόνια ακόμα σ’ αυτό το υψηλό επίπεδο, παρότι θα μπορούσα να παίξω μέχρι τα 50+».
Ποια είναι η αμοιβή ενός διαιτητή στο κολεγιακό πρωτάθλημα;
«Η βασική αμοιβή είναι γύρω στα 400-450 δολάρια. Αν πάω όμως στην Ιντιάνα, ή στο Νιου Τζέρσι, αυξάνεται η αμοιβή επειδή είναι πιο μακριά. Σε έναν καλό Ομιλο στην Α’ Κατηγορία του κολεγιακού. Με τη βοήθεια του Στιβ προσπαθώ να περάσω στο επόμενο στάδιο, σαν αυτό που κάνει ο ίδιος».
Υπάρχει άλλος Ελληνας διαιτητής στο κολεγιακό;
«Είμαι ο μοναδικός που έχει παίξει σε Εθνική κατηγορία στην Ελλάδα και είμαι ενεργός στην Α’ κατηγορία του NCAA. Εδώ είμαι σίγουρα ο μοναδικός Ελληνας. Προφανώς, θα το έχουν κάνει και πριν από μένα κάποιοι».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
