Dating coaches ή μισογύνηδες με μικρόφωνο; Η περίπτωση του Νίκου Πελετιέ

Όταν η “αυτοβελτίωση” γίνεται εργαλείο καταπίεσης και clickbait. Με αφορμή την σύλληψη του Νίκου Πελετιέ, ένα φαινόμενο με παγκόσμιες προεκτάσεις.

Dating coaches ή μισογύνηδες με μικρόφωνο; Η περίπτωση του Νίκου Πελετιέ

Δεν χρειάζεται πια πτυχίο ή εμπειρία. Δεν χρειάζεται γνώση ψυχολογίας ή κάποια βαθιά αντίληψη των ανθρώπινων σχέσεων. Αρκεί ένα προφίλ στα social, με λίγο αυτοπεποίθηση –ή θράσος– και το πρόθεμα “coach”. Εδώ και μερικά χρόνια, βλέπουμε να ξεπηδούν “dating experts”, “relationship strategists”, “masculinity influencers” — ένα πλήθος ανδρών (συνήθως) χωρίς καμία επιστημονική ή κοινωνιολογική κατάρτιση, που πουλάνε «γνώση» για τις γυναίκες και τις σχέσεις, τυλιγμένη με τόνους πατριαρχικής ρητορικής.

Αυτό που άλλοτε ονομαζόταν φλερτ ή διαπροσωπική εξέλιξη, έχει γίνει πλέον καμουφλαρισμένο manual υποταγής: «Τιθάσευσε τη γυναίκα σου». «Μη δείχνεις αδυναμία». «Κανόνες για να σε σέβεται». Με λίγα λόγια: από την επιστήμη της επικοινωνίας, περάσαμε στη στρατηγική της επιβολής.

Και κάπου εκεί, εμφανίζεται και ο όρος “dating coach” σαν άλλοθι για τον μισογυνισμό. Ένα παράδειγμα; Ο Νίκος Πελετιέ, που έγινε viral για τον τρόπο με τον οποίο απευθύνεται στις γυναίκες σαν να είναι άλογα ιππασίας: «θα την κάνω υπάκουη… από αγρίμι, άνθρωπο». Το πιο ανησυχητικό; Όχι το τι είπε. Αλλά πόσοι τον άκουσαν και συμφώνησαν.

Διαβάστε επίσης: Σάλος στην Κύπρο: Γιατί συνελήφθη ο πρώην παίκτης του Power of Love, Νίκος Πελετιέ

Το πρόβλημα δεν είναι απλώς ένα άτομο. Είναι η οργανωμένη, τοξική κουλτούρα που χτίζεται γύρω από αυτά τα πρότυπα. Μια κοινότητα «ανδρών που αφυπνίστηκαν», που βάζει τα κορίτσια στο στόχαστρο, απορρίπτει την ισότητα ως «wokeness», και επενδύει σε μια νέα εκδοχή παλιάς πατριαρχίας. Όλα αυτά ντυμένα με τακτικές marketing και μοντάζ TikTok.

Αν όλα αυτά σου θυμίζουν Andrew Tate, δεν κάνεις λάθος. Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο, διακλαδωμένο, και επικίνδυνα ελκυστικό. Ο Tate και άλλοι σαν αυτόν προβάλλονται ως «role models» σε εφήβους και νέους άνδρες που αναζητούν πρότυπα δύναμης — όχι κατανόησης. Δεν είναι τυχαίο πως σειρές όπως το Adolescence επιχειρούν να ρίξουν φως σε αυτόν τον κόσμο. Δεν φτιάχνουν εφιάλτες. Τους καταγράφουν.

Πίσω από την «καριέρα» του dating coach δεν κρύβεται η επιθυμία να βοηθήσουν. Κρύβεται συχνά μια απωθημένη ανάγκη για έλεγχο, κυριαρχία, και –στην ουσία– τιμωρία του γυναικείου φύλου για το ότι πλέον δεν «υπακούει» σε ρόλους του παρελθόντος.

Και όσο τους χειροκροτούν, τόσο αυτοί οι “προπονητές” της καταπίεσης θα φωνάζουν πιο δυνατά.