Δεν φταίνε τα νέα παιδιά

Ο Κώστας Θεοδωρόπουλος είναι δημοσιογράφος-γγ ΤΕΑΣ.

«Σε θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα… », «συνοθύλευμα… », «ο πολιούχος της πόλης… »!

Αυτά κι άλλα πολλά διαβάζουμε σε δημοσιογραφικά κείμενα, κυρίως στο διαδίκτυο, νέων παιδιών που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο επάγγελμα.

Ομως, μην κρίνουμε εύκολα νέους δημοσιογράφους, που κάνουν λάθη και ορθογραφικά, κάποιες φορές.

Εμείς οι παλιοί πρέπει να γυρίσουμε δεκαετίες πίσω για να θυμηθούμε πώς ξεκινήσαμε, τι ξέραμε, τι και ποιοι μας έμαθαν κανόνες στη γραφή και στο λόγο, πόσα χειρόγραφα μάς διόρθωσαν μέχρι να πάει το κείμενό μας στο λινοτύπη, στο μάρμαρο, στο πιεστήριο, για να το διαβάσουμε με ενθουσιασμό στην εφημερίδα την επόμενη μέρα.

Δεκαετίες ’70, ’80, ’90 και πιο πριν φυσικά, υπήρχε ο αρχισυντάκτης-δάσκαλος, η διόρθωση, βεβαίως και ο νέος δημοσιογράφος που ήθελε να μάθει, που άκουγε με προσοχή την παρατήρηση του καθ’ ύλην αρμοδίου. Τότε, ο αρχισυντάκτης διόρθωνε το νέο δημοσιογράφο, άλλοτε με το καλό, άλλοτε με πολύ αυστηρό τρόπο.

Πόσοι στο ξεκίνημα της δημοσιογραφικής τους πορείας δεν είχαν ακούσει, «παιδί μου πήγαινε να κάνεις καμιά άλλη δουλειά… »; Τις περισσότερες φορές πάντως ο αρχισυντάκτης ήταν δίπλα στο νέο δημοσιογράφο, του μάθαινε, τον βοηθούσε.

Τότε, η διόρθωση ήταν μεγάλο σχολείο. Τυχεροί όσοι δημοσιογράφοι στο ξεκίνημά τους πέρασαν από τη διόρθωση, ακόμη και όσοι είχαν στέρεες βάσεις από το γυμνάσιο με Γραμματική Τζάρτζανου.

Ελεγε ο αείμνηστος Γιάννης Δημόπουλος, διορθωτής αρχικά στο «Νεολόγο» και μετά για πολλά χρόνια στην «Πελοπόννησο»: «Το προάστιο με ‘ι’, το δικό μας προάστειο, τα Μποζαίτικα με κεφαλαίο ‘π’ και με ‘ει’. Η Κεφαλληνία με δύο ‘λ’, η Κεφαλονία με ένα ‘λ’. Οι αριθμοί από το 1 έως το 3 ολογράφως, από το 4 και πάνω με νούμερο. Ελληνας κεφαλαίο ‘ε’, ελληνικός μικρό ‘ε’».

Ολα τούτα στις εφημερίδες. Ετσι, οι τότε νέοι δημοσιογράφοι μάθαιναν από τους παλιούς. Ακόμα και παιδιά από τη Νομική, από τη Φιλολογία και από άλλες σχολές, που έμπαιναν στο επάγγελμα, έμαθαν πολλά, έγιναν καλύτεροι.

Θυμάμαι, τέλη δεκαετίας ’80, στο ξεκίνημα του «Ράδιο Γάμμα», ως ειδησεογραφικός Ραδιοφωνικός Σταθμός, ο αείμνηστος Θανάσης Γκόβας, άριστος στο συντακτικό, στην ορθογραφία, έγραφε όλα τα κείμενα για δημοσιογραφικές εκπομπές και πριν πάνε στο υποτυπώδες στούντιο (ήταν σε σπίτι κοντά στην Αγία Παρασκευή) οι νέοι δημοσιογράφοι, με δική του φροντίδα, έκαναν κτήμα τους την είδηση, σε γραπτό και προφορικό λόγο.

Τότε, υπήρχαν δάσκαλοι για τα νέα παιδιά στη δημοσιογραφία. Τότε, υπήρχαν οι εφημερίδες, που το λάθος δεν μπορούσες να το φορτώνεις μονίμως στο δαίμονα του τυπογραφείου. Τότε, περνούσαν χρόνια για να δεις κάτω από το κείμενό σου το όνομά σου (όχι ότι ήταν πάντα σωστό) κι όταν συνέβαινε το πανηγύριζες!

Τώρα, στην εποχή της ταχύτητας στο διαδίκτυο, αλλά και στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση, του μη ελέγχου της είδησης σε αρκετές περιπτώσεις, της αντιγραφής, πολλά τα λάθη. Οι νέοι δημοσιογράφοι ωθούνται στη γρήγορη ανάρτηση και προσπερνούν άλλους κανόνες.

Πρόβλημα για τη δημοσιογραφία. Τη λύση μπορούν να τη δώσουν με συνεργασία, παλιοί δημοσιογράφοι, εκδότες-ιδιοκτήτες ΜΜΕ, διευθυντές, αρχισυντάκτες, Δημοσιογραφικές Ενώσεις, και με την προσήλωσή τους, τα νέα παιδιά που μπαίνουν στο επάγγελμα και θέλουν να γίνουν δημοσιογράφοι.