Διαθέσιμοι για τα πάντα εκτός από το λογικό

Το κύριο άρθρο της “Π” γράφει για τους αντιεμβολιαστές και τις επιπτώσεις στην εργασία τους.

ΕΙΝΑΙ έτοιμοι να κάνουν και να υποστούν τα πάντα, προκειμένου να αποφύγουν την ορθόδοξη επιλογή. Οι αρνητές του εμβολίου επιδίδονται σε εξώδικα, προτίθενται να αναλάβουν δικαστικό αγώνα- και τα έξοδά του- όπως επίσης να εκτεθούν σε σοβαρό επαγγελματικό κίνδυνο, λόγω της αναστολής, που θα έχει επίπτωση στους ίδιους και τις οικογένειές του. Και βέβαια ρισκάρουν την πιθανότητα να νοσήσουν σοβαρά και να μεταφέρουν τον ιό στο περιβάλλον τους, έστω και αν κάποιοι από αυτούς πιστεύουν ότι το ενδεχόμενο αυτό είναι ανύπαρκτο ή αμελητέο. Το μόνο, εν πάση περιπτώσει, που δεν θα κάνουν, είναι να εμβολιαστούν, για να ξεμπερδεύουν. Θα το αρνηθούν είτε από φοβία, είτε από ξεροκεφαλιά και πείσμα, είτε επειδή ζουν πανηγυρικά την ευκαιρία μιας ηρωοποίησης, αντιστεκόμενοι στην εξουσία, στα συμφέροντα, στη συνωμοσία.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ εύκολο να αναμετρηθείς με μια τέτοια κινηματική τάση πολιτών, όταν αυτή μάλιστα ενορχηστρώνεται, συνδικαλίζεται, φανατίζεται και όταν στους κόλπους της αναπτύσσεται μηχανισμός αμοιβαίας ενθάρρυνσης. Φαίνεται ότι η Πολιτεία θα καταφύγει στη λύση της επίσεισης συνεπειών και της ψυχολογικής πίεσης. Αυτή θα έχει, κατ’ ανάγκην, τραυματικό αποτέλεσμα. Αλλά είναι προτιμότερο ακόμα και το σχίσμα, εάν πρέπει να αποτραπεί το μείζον κακό, που είναι να ξεφύγει η πανδημία στο εσωτερικό των νοσοκομείων και την κοινωνία ευρύτερα.

Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
ΔΕΝ παύει ωστόσο να προβληματίζει το φαινόμενο ενός κοινωνικού ρεύματος που επιμένει να εναντιώνεται στο σύστημα, φαντασιωνόμενο διάφορα κίνητρα και ελατήρια. Το ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια με τους πολίτες επιθετικούς, καχύποπτους και κατεδαφιστικούς απέναντι στους θεσμούς, τα κόμματα, τα κατεστημένα πολιτικά πρόσωπα. Οτι θα φτάναμε όμως σε αντίσταση κατά του γιατρού, δεν το περιμέναμε.