Δημοσιότητα και προστασία των θυμάτων κακοποίησης

Του Βασίλη Μάρκου, Δικηγόρος Πατρών – νομικός εκπρόσωπος Κέντρου «Εριφύλη»

Η εικόνα της γυναίκας, ως μαλθακής και αβοήθητης, στην οποία αξίζουν δυσάρεστες συμπεριφορές των οποίων η ανοχή σχεδόν να ταιριάζει στην γυναικεία φύση, σμιλεύτηκαν πάνω στις ανθρώπινες κοινωνίες για χιλιετίες. Η εξουσιαστική σμίλη της αντρικής κυριαρχίας κατεργάζεται την ανθρωπότητα σε ένα μαρμάρινο αρχέτυπο που οδηγεί τους άντρες στην καταπίεση και καθυπόταξη της γυναίκας ακόμα και με τίμημα την ζωή της. Η αντίληψη ότι η γυναίκα είναι αντικείμενο εξουσίασης του άντρα, υποχρεωμένη να συμμορφώνεται με τις επιθυμίες του, να εξυπηρετεί τις ανάγκες του και, αν δεν το πράττει, αξίζει να τιμωρηθεί είναι κοινωνικά επιβεβλημένη από μια βαθιά ριζωμένη κατανομή των ρόλων μεταξύ των φύλων.

Τέτοιες αντιλήψεις αποτελούν αντικειµενοποιηµένα, «πετρωμένα» θα μπορούσε κανείς να πει, γνωστικά και συναισθηματικά οικοδομήματα που κατασκευάζουμε συνεχώς μέσα στην κοινωνία, µε την καθημερινή µας συναλλαγή και την κοινή συνομιλία, τα οποία µετά αυτονομούνται και αποκτούν µια δική τους πραγματικότητα που έχει μεγάλη δύναμη.

Πλέον, όλο και περισσότερο, έρχονται στο προσκήνιο της δημόσιας συζήτησης και την δημόσιας σφαίρας φαινόμενα σεξιστικού λόγου, έμφυλης βίας και σεξουαλικής κακοποίησης. Η αυξανόμενη έκθεση τους οφείλεται αφενός στην κλιμάκωση της τους λόγω του κοινωνικοπολιτικού πλαισίου παγκοσμίως, αφετέρου στην ενδυνάμωση των φωνών εκείνων που προχωρούν στην καταγγελία τους.

Ο τρόπος που εμφανίζονται στην δημόσια σφαίρα, αποκτούν δηλαδή ορατότητα, δεν είναι άμοιρος των ίδιων, παλαιών αντιλήψεων που κουβαλάμε σαν κοινωνία και σαν άτομα ξεχωριστά. Ενέχουν, με άλλα λόγια, περιθώριο για σοβαρές ενστάσεις (δεύτερη θυματοποίηση του θύματος, αναπαραγωγή της κουλτούρας του βιασμού κ.τ.λ.). Από την άλλη μεριά, σε όλο και περισσότερο κόσμο γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να ανεχτούμε συγκεκριμένες συμπεριφορές στον σεξιστικό λόγο, στην έμφυλη βία, στα ρατσιστικά φαινόμενα, στην κατάχρηση εξουσίας βάζοντας τα όριά μας και διαφοροποιώντας την θέση μας.

Το Σάββατο της 01 Οκτωβρίου το πρωί, το Κέντρο αντιμετώπισης των έμφυλων διακρίσεων και έμφυλης βίας «Εριφύλη» στο πλαίσιοτου Φεστιβάλ κατά της έμφυλης βίας που συνδιοργάνωσε με την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, προκάλεσε μια ευρεία συζήτηση για τα όρια δημοσιότητας και προστασίας των θυμάτων. Τα όρια έθεσαν οι: Αγγελος Τσιγκρής, βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, ο Μιχαήλ

Παρούσης, καθηγητής Φιλοσοφίας Πατρών, η Σία Αναγνωστοπούλου, βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, ο Μαρίνος Σκανδάμης, διδάκτωρ Νομικής – τομεάρχης Προστασίας του Πολίτη ΠΑΣΟΚ, η Κωνσταντίνα Τσίχλα, δμοσιογράφος και η Χρυσούλα Λουκοπούλου, ψυχολόγος της «Εριφύλη».
Δεν πέρασαν περισσότερες από λίγες μέρες και οι ομιλίες τους κατέστησαν ξανά επίκαιρες μετ’ επιτάσεως. Αρκεί μια απλή διαδρομή στον τοπικό και εθνικό τύπο.

Την μέρα εκείνη αναπαράχθηκε ένα υλικό συμπερασμάτων, το οποίο έχει καταγραφεί ως παρακαταθήκη. Προσεχώς, για την συνέχεια…