Δώστε κι άλλες… παρατάσεις στον λαό

Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος

Παρατάσεις, παρατάσεις, παρατάσεις! Αρκεί να είναι σαν τη χθεσινή στο Προμηθέας-ΑΕΚ, ένα παιχνίδι που έσπασε καρδιές! Για όλα όσα είδαμε στο «Τόφαλος» έγραψε στο pelop.gr ο σπουδαστής της Αθλητικής Δημοσιογραφίας του ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ 360 Πάτρας Αντώνης Παναγόπουλος. Αναλυτικά το άρθρο του:

Μπορεί να μην έχει την αίγλη άλλων κλασικών αναμετρήσεων της Α1, να μην συγκρίνεται με τα ντέρμπι των «αιωνίων» Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός και του Βορρά, Άρης – ΠΑΟΚ, όμως δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς πως το Προμηθέας – ΑΕΚ την τελευταία πενταετία αποτελεί ένα από τα εμπορικότερα ζευγάρια της Basket League. Τους έχουμε δει να συγκρούονται σε τελικό κυπέλλου, ημιτελικούς πρωταθλήματος και Super Cup, και για αυτό σε μόλις έξι χρόνια συνύπαρξης των δύο αντιπάλων, έχουν αναμετρηθεί ήδη 27 φορές, με την παράδοση να…γέρνει ελαφρώς υπέρ των Πατρινών (14-13). Θα το πω λοιπόν, πως τη δεδομένη χρονική στιγμή (ή μάλλον την τελευταία πενταετία), αντίπαλος της ΑΕΚ είναι ο Προμηθέας, όσο κι αν οι οπαδοί της «Βασίλισσας» είχαν διακαή πόθο να την δουν να μπαίνει σφήνα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό και αντίπαλος του Προμηθέα είναι η ΑΕΚ, όσο κι αν οι «ντόπιοι» πάνε να δημιουργήσουν αντιπαλότητα Προμηθέα – Απόλλωνα.

Πριν το χθεσινό παιχνίδι, που κρίθηκε με αυτόν τον «χιτσκοκικό» και ψυχοβγαλτικό τρόπο, είχα την έμπνευση να κάτσω να παρακολουθήσω ξανά, το αλησμόνητο Game 5 στο ΟΑΚΑ της σεζόν 2018-19 για τα ημιτελικά του πρωταθλήματος. Ίσως επειδή προχθές έγραφα, με αφορμή το διπλό στα Λιόσια, πως με την εμφάνιση του Προμηθέα…μύρισε 2019, ήθελα να πάρω μια πιο γερή δόση από εκείνη την αξέχαστη σεζόν. Και χωρίς να το γνωρίζω, επέλεξα εκείνη την αναμέτρηση, η οποία τελικά είχε τόσες πολλές ομοιότητες με την χθεσινή. Ένας Προμηθέας δηλαδή που ήλεγχε το παιχνίδι και έφτασε κοντά στη νίκη από την κανονική διάρκεια και στον αντίποδα, μια ΑΕΚ που και στις δύο αναμετρήσεις έπεφτε…από την Ακρόπολη και έβρισκε πορτοφόλι, στέλνοντας και στις δύο περιπτώσεις το ματς στο έξτρα πεντάλεπτο. Τότε ήταν ο Σάκοτα, που με ένα σουτ – «προσευχή» έδινε παράταση ζωής στην ομάδα του Λούκα Μπάνκι, χθες ήταν οι Κολόμ και Ανγκόλα, που με δύο δικά τους μεγάλα σουτ ισορρόπησαν ένα παιχνίδι, που έμοιαζε χαμένο από το πρώτο ημίχρονο.

Ακόμα κι αν έμοιαζε το momentum, η αύρα και η ψυχολογία να γέρνουν την πλάστιγγα προς το μέρος της «Ένωσης», τελικά οι Πατρινοί ήταν αυτοί που έβρισκαν τις λύσεις και πανηγύριζαν στο τέλος. Και τότε, αλλά και χθες. Και αυτό συνέβαινε, γιατί ο Προμηθέας βρέξει – χιονίσει, έμενε προσηλωμένος στο πλάνο του, έπαιζε το μπάσκετ που ξέρει, ανεξαρτήτως συνθηκών. Πρόσωπα από το 2019 μέχρι χθες, έχουν αλλάξει, σχεδόν όλα. Τότε ήταν ο Χολ, ο Λίποβι, ο Κασελάκης, ο Έλις. Χθες ήταν ο Ρέι, ο Σίμπσον, ο Αγραβάνης, ο Γκραντ. Ένα πρόσωπο ήταν ο κοινός παρονομαστής των δύο επιτυχιών : Ο Μάκης Γιατράς. Και εάν τότε το έργο του Αχαιού τεχνικού ήταν λίγο πιο βατό, έχοντας να διαχειριστεί στη σειρά εκείνη ένα ρόστερ δικό του, στρωμένο και χτισμένο από αυτόν, φέτος οι καταστάσεις ήταν πολύ διαφορετικές. Ανέλαβε ένα σύνολο με πολλούς τραυματισμούς, μια ομάδα που δεν ήταν δική του και βάσει της πορείας το τελευταίο δίμηνο, όδευε στο…γκρεμό, εκείνος όμως τράβηξε «χειρόφρενο», την βοήθησε, την εξέλιξε και την έστειλε στους «4».

Για να πάμε και λίγο στο αγωνιστικό σκέλος, θα ήταν άδικο, αν οι «Προμηθείς» δεν προκρίνονταν απέναντι στην ΑΕΚ, βάσει των όσων παρουσίασαν στο παρκέ. Μαθηματικά αν το δει, στα επτά από τα οχτώ δεκάλεπτα της σειράς, η ομάδα του Μάκη Γιατρά έπαιξε πολύ καλύτερα από τον «δικέφαλο», ήταν πιο σοβαρή και πειθαρχημένη από το σύνολο του Κούρο Σεγκούρα. Ένα δεκάλεπτο, στο τέταρτο χθες στο Τόφαλος δεν απέδωσε ο Προμηθέας, όχι επειδή ήταν κακός, αλλά επειδή ήταν πάρα πολύ άστοχος, παρά το γεγονός πως αρκετές επιθέσεις ήταν ορθά δομημένες. Εκεί ήταν κιόλας το σημείο που η ΑΕΚ ευτύχησε να βάλει δύο συνεχόμενα τρίποντα με Κολόμ και Ανγκόλα και από εκεί που το ματς έμοιαζε χαμένο, οι φιλοξενούμενοι επέστρεψαν στη διεκδίκηση της νίκης, βάζοντας επιπλέον πίεση στον Προμηθέα. Ακόμα και έτσι, στην παράταση έγινε αυτό που έπρεπε, καθώς οι «Αχαιοί» παρά το ψυχολογικό «σοκ», βλέποντας ένα δικό τους παιχνίδι και μια σχεδόν καπαρωμένη πρόκριση να τους γλιστρούν, βρήκαν τα ψυχικά αποθέματα, παρέμειναν συγκεντρωμένοι και πήραν αυτό που δικαιούνταν.

Υ.Γ. 1: Για πρώτη φορά φέτος, η περιφέρεια του Προμηθέα μοιάζει λειτουργική και απελευθερωμένη. Ο Γκίκας μετά την επιστροφή του στην ενεργό δράση παρουσιάζει μια πολύ καλύτερη εικόνα, ο Φόστερ ήρθε να «κουμπώσει» τέλεια και δείχνει πως είναι αυτό που εξ αρχής έψαχναν οι άνθρωποι της ομάδας και ο Ρέι είναι ένας αθλητής, ο οποίος…ζει και αναπνέει για τέτοιου είδους παιχνίδια και αυτό είναι εξόφθαλμο.

Υ.Γ. 2: Είναι αδιανόητη επιτυχία για έναν σύλλογο από την επαρχία να βρίσκεται 4 συνεχόμενες σεζόν στην τετράδα της Α1. Ειδικά δε, όταν από αυτή απουσιάζουν κλασικές δυνάμεις του σπορ, όπως ο Άρης, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ ή ακόμα και σύλλογοι όπως ο Πανιώνιος, ο Ηρακλής ή το Μαρούσι. Η συνεχόμενη παρουσία των Πατρινών στην ελίτ αποτελεί τεράστια επιτυχία, τουναντίον δεν θα ήταν αποτυχία, εάν μια χρονιά η πορεία τους σταματούσε λίγο νωρίτερα. Ας αναλογιστεί κανείς τη διαφορά…

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News