Εχε το νου σου στο παιδί…
Του Διονύση Γ. Γράψα, Ιστορικός στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Οποια θέση και να εκφράσει κανείς σήμερα για τα ζητήματα που αφορούν τα παιδιά, θα είναι παρακινδυνευμένη. Σε έναν κόσμο που γρήγορα αλλάζει, αλλάζουν και τα παιδιά. Οι συνήθειες τους, το περιβάλλον τους ακόμα και τα παιχνίδια τους ή οι επιθυμίες τους σε ένα πλαίσιο καταναλωτισμού και ασύδοτης ικανοποίησης προσωπικών επιθυμιών. Ομως, ο αυθορμητισμός, η αθωότητα και η αφοπλιστική ειλικρίνεια είναι καλό που δεν λένε να αλλάξουν. Ή μήπως όχι;
Η αλήθεια είναι πως τα παιδιά ανά τα μήκη και πλάτη της υφηλίου διαφέρουν μεταξύ τους. Στον λεγόμενο ανεπτυγμένο κόσμο συμμετέχουν στο εκπαιδευτικό σύστημα, διαλέγουν παρέες, αναπτύσσουν την κοινωνικότητά τους και γενικότερα βρίσκονται σε ένα προστατευμένο περιβάλλον. Ακούνε τη δασκάλα τους και στη χειρότερη περίπτωση, πασχίζουν να δικαιολογήσουν τις ζαβολιές τους στη μαμά τους, όταν αυτή τις μάθει στην κοινότητα του Viber όπου συνομιλεί με άλλες μαμάδες!
Τα παραπάνω, ωστόσο, δεν ισχύουν και για τα παιδιά που διαβιούν σε συνθήκες πολύ διαφορετικές. Συνθήκες που τα καταδικάζουν στην πείνα, την ανύπαρκτη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τον σκοταδισμό. Προκειμένου να είναι πιο εύκολα διαχειρίσιμα σε τοπικούς εμφυλίους όπου τα καλούν να πολεμήσουν.
Ο τερµατισµός της πείνας από τη μια και του σχολικού εκφοβισμού από την άλλη, θα μπορούσαν να αποτελέσουν εκείνες τις επαναστατικές τομές που οφείλει να τολμήσει η ανθρωπότητα απέναντι στην παιδική ηλικία. Και αυτό γιατί η πείνα αφενός, υπονομεύει τη βιολογική ύπαρξη των παιδιών, αφήνοντάς τα έκθετα σε θανατηφόρες ασθένειες. Η έλλειψη ασφαλούς και θρεπτικής τροφής για παιδιά και βρέφη, έχει ήδη αργήσει, όπως παραδέχονται σχεδόν ενοχικά όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς.
Ο σχολικός εκφοβισµός, παρακωλύει τη γνωστική και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού, προκαλώντας παράπλευρες απώλειες στο μαθησιακό του επίπεδο και την εν γένει σχολική του πορεία. Προκαλεί τάσεις απομονωτισμού, που συχνά αποτελούν τον προθάλαμο βίαιων ξεσπασμάτων και αντικοινωνικής έκφρασης. Εντός της οικογένειας, της παρέας και γιατί όχι της κοινωνίας στο σύνολό της.
Τα κρούσµατα βίας είναι στην ημερήσια διάταξη, σοκάροντας απανωτά την κοινή γνώμη. Κάνοντας πολλούς να αναρωτηθούν κατά πόσο σήμερα τα παιδιά ακόμα και στον λεγόμενο πολιτισμένο κόσμο, μπορούν να θεωρούνται προστατευμένα.
Ο έντονος ατοµικισµός, η διαφύλαξη του στενού περίγυρου και η αντίληψη του «που να μπλέκω τώρα» κάνει πολλούς να αδιαφορούν μπροστά σε περιστατικά παιδιών που βρίσκονται σε μειονεκτική θέση. Διογκώνοντας έτσι μια κατάσταση που έχει ήδη φτάσει στο απροχώρητο.
Οσοι κρατούν τις τύχες του πλανήτη στα χέρια τους ας αναλογιστούν και οι ίδιοι για ποιους λόγους έχουν κάνει ή προτίθενται να κάνουν παιδιά. Και κατά πόσο στα μάτια των δικών τους παιδιών, αντικρίζουν τα παιδιά όλου του κόσμου που στις καρδιές τους φωλιάζουν ο φόβος και η αγωνία. Αντιλαμβανόμενοι πως ο αγώνας για ένα κοινό μέλλον ξεκινάει από ένα παιδικό χαμόγελο.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
