Ελαιοπαραγωγοί της Αχαΐας μιλούν για το λάδι-«χρυσάφι»: «Δίκιο έχει ο κόσμος, αλλά δεν γίνεται αλλιώς»
Η τιμή του τενεκέ θα παραμείνει σε διπλάσια και τριπλάσια επίπεδα από ό,τι είχαμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια εξαιτίας δύο πραγμάτων: αφενός της κλιματικής αλλαγής που έχει μειώσει τις σοδειές στη Μεσόγειο και αφετέρου του νόμου της προσφοράς και της ζήτησης.
Πόσο ακόμη θα απογειωθεί το λάδι; Η ερώτηση έγινε σε δύο ανθρώπους του χώρου και δεν ξέρουμε αν θα σας αρέσει η απάντηση. Ο λόγος, γιατί επιβεβαιώνει αυτό που είχαμε γράψει παλιότερα ότι «θα πούμε το λάδι… λαδάκι!». Πώς μεταφράζεται αυτό; Οτι η τιμή του τενεκέ θα παραμείνει σε διπλάσια και τριπλάσια επίπεδα από ό,τι είχαμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια εξαιτίας δύο πραγμάτων: αφενός της κλιματικής αλλαγής που έχει μειώσει τις σοδειές στη Μεσόγειο και αφετέρου του νόμου της προσφοράς και της ζήτησης.
Ο Νίκος Καράπαπας, έμπειρος επιχειρηματίας στον χώρο της επεξεργασίας, συσκευασίας και τυποποίησης βρώσιμων ελαίων, ο οποίος συνεργάζεται με ένα ολόκληρο δίκτυο ελαιοπαραγωγών στη Δυτική Ελλάδα και τα Ιόνια νησιά, έκανε λόγο για μια μικρή μείωση 10 με 20 λεπτών στην τιμή του λίτρου, όμως, και πάλι, σύμφωνα με τον ίδιο, ένας τενεκές θα πωλείται φέτος μεταξύ 150 και 170 ευρώ. «Δεν υπάρχει παραγωγή φέτος στην Ισπανία και την Ιταλία, με αποτέλεσμα η τιμή στο ελληνικό λάδι να ανεβαίνει λόγω ζήτησης» εξήγησε ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης «Nicolas Olives».
Τα προβλήματα, πάντως, δεν λείπουν και στην Ελλάδα, καθώς όπως αποκάλυψε ο Ν. Καράπαπας: «Κι εμείς έχουμε θέματα με δάκο και γλοιοσπόριο και στις βρώσιμες και στις κορωνέικες ελιές». Παράλληλα, τα μηνύματα που εισπράττει ο ίδιος από την αγορά είναι ότι ο κόσμος γκρινιάζει, αλλά για την ώρα προμηθεύεται λάδι: «Οι πελάτες διαμαρτύρονται, τους κακοφαίνεται όταν έπαιρναν έναν τεκενέ 50, 60 και 70 ευρώ και τώρα η τιμή έχει υπερδιπλασιαστεί. Για την ώρα, πάντως, αγοράζουν λάδι».
Τέλος, ο Ν. Καράπαπας πρόσθεσε και από τον δικό του χώρο ότι «δεν υπάρχει πράσινη ελιά, ούτε Αγρινίου, ούτε Αμφίσσης, ούτε Χαλκιδικής κι όσοι έχουν πουλάνε στον Θεό».
Απευθυνθήκαμε για το ίδιο θέμα και στους Αγγελο και Τάσο Σπηλιωτόπουλο, οι οποίοι διαχειρίζονται ένα ελαιοτριβείο στη Χαλανδρίτσα, με παρουσία άνω των 70 ετών στην περιοχή του Ερυμάνθου. «Το λάδι πωλείται φέτος γύρω στα 140 με 150 ευρώ. Δεν προβλέπεται πτώση, αντίθετα ίσως υπάρξει και μια μικρή άνοδος ανάλογα με τις ποσότητες που θα παραχθούν», δήλωσε στην «ΠτΔ» ο Τάσος Σπηλιωτόπουλος. «Η αιτία της αύξησης έχει να κάνει καταρχάς με την κλιματική αλλαγή. Η παγκόσμια παραγωγή λαδιού έχει πέσει από τους 3,5 εκατ. τόνους. Στην Ισπανία η παραγωγή ήταν 1,8 εκατ. τόνοι κι έπεσε στους 600.000. Η πρώτη αύξηση στην τιμή του λαδιού έγινε επί πανδημίας, όταν πήγε στα 5 ευρώ το κιλό και τώρα ξεκινάει από τα 8. Δυστυχώς, για την επόμενη 5ετία δεν προβλέπεται να πέσει η τιμή λόγω της ζημιάς που έχει προκληθεί στα ελαιόδεντρα στη Μεσόγειο».
Σε ερώτηση στον έμπειρο ελαιοπαραγωγό για το αν ο ίδιος και οι συνάδελφοί του έχουν γίνει αποδέκτες γκρίνιας από τον κόσμο, η απάντηση που μας έδωσε ήταν η εξής: «Οχι, ο κόσμος δεν γκρινιάζει και πολύ, γιατί όταν του εξηγούμε πώς έχουν τα πράγματα, καταλαβαίνει ότι κι εμείς έχουμε τα δίκια μας. Για χρόνια, ο κόσμος έπαιρνε το λάδι στη μισή τιμή που πραγματικά αξίζει. Οι πελάτες κατανοούν πώς είναι να μαζεύεις τις ελιές στις μέρες μας και τις δυσκολίες που υπάρχουν, πλέον στην παραγωγή. Το καλό στην Ελλάδα είναι ότι οι περισσότεροι έχουν από 2-3 ρίζες ελιές, οπότε μπορούν να καλυφθούν ανάγκες. Στη σημερινή συγκυρία επαληθεύεται η παροιμία: «Του κυνηγού και του ψαρά το πιάτο, εννιά φορές είν’ αδειανό και μια φορά γεμάτο». Για λίγα χρόνια ακόμη θα είμαστε στην πρώτη περίπτωση, σε επίπεδο παραγωγής».
Ο Τάσος Σπηλιωτόπουλος έκλεισε και με μια προειδοποίηση προς τους αναγνώστες της «Π» να είναι προσεκτικοί «γιατί υπάρχουν και στην περιοχή μας λάδια ελαττωματικά με οξέα» και «να προτιμούν τις καλές ποιότητες».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
