Για εξακόσια αργύρια και η ελπίδα για το μέλλον

Θεόδωρος Καμπέρος

Υποχρέωση κάθε κυβέρνησης είναι, με τις αποφάσεις της, να διαφυλάσσει και να συντηρεί την κοινωνική συνοχή.

Η πρόσφατη απόφαση της επιλεκτικής επιβράβευσης, με το βοήθημα των 600 ευρώ, συγκεκριμένων εργασιακών ομάδων, δηλαδή ένστολων, οδηγεί εντελώς στην αντίθετη κατεύθυνση. Δημιουργεί την αίσθηση ότι υπάρχουν προνομιακές ομάδες, ή τουλάχιστον αυτές που διεκδικεί την εύνοια και την προσήλωσή τους.

Λειτουργώντας έτσι , “εν τοις πράγμασι”, αδικεί στο σύνολό τους τους υπόλοιπους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα, μοιάζοντας να υιοθετεί στερεότυπα, για ανεπαρκείς, τεμπέληδες, υπεράριθμους που δεν αξίζουν την αναγνώριση του έργου τους, δημιουργώντας σκιές στην κοινή συνείδηση του κόσμου για την αναγκαιότητα και την αποτελεσματικότητα τους.

Σε μια περίοδο, που ήδη υπάρχουν έντονες συνθήκες διχασμού και πόλωσης της κοινωνίας, όλα τα παραπάνω αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα και εγκυμονούν συνθήκες σύγκρουσης και ανταγωνισμού ανάμεσα στους ίδιους τους εργαζόμενους, αποπροσανατολίζοντας τις διεκδικήσεις τους και διαρρηγνύοντας τον κοινωνικό ιστό.

Ολα αυτά μου θύμισαν εκείνο το παλιό ανέκδοτο, που τα διάφορα όργανα στο ανθρώπινο σώμα μπήκαν σε διαμάχη μεταξύ τους για το ποιο είναι το πιο σημαντικό. Η καρδιά υπερηφανευόταν ότι αυτή είναι, αφού στέλνει αίμα ώστε να λειτουργούν σε όλα τα υπόλοιπα. Το συκώτι απάντησε ναι αλλά εγώ το καθαρίζω για να είναι κατάλληλο. Τα πνευμόνια ισχυρίστηκαν ότι χωρίς εμάς δεν θα είχατε οξυγόνο να υπάρχετε. Στο τέλος αγανακτησμένο πετάχτηκε το ορθό και απείλησε όλους. Αν εγώ πάψω να λειτουργώ και κλείσω την στρόφιγγα, θα πνιγείτε όλοι στα…

Η κατάσταση περιπλέχτηκε επιπλέον με την στάση της αντιπολίτευσης σχεδόν στο σύνολό της. Στην αρχή υπερψήφισε την πρόταση, αλλά στην συνέχεια αντιλαμβανόμενη την οργή και αγανάκτηση των υπολοίπων προσπάθησε να τα μαζέψει. Ομως παρασυρρόμενη στην λανθασμένη βάση και αντίληψη της κυβέρνησης που εδράζετο στην ευνοϊκή διάκριση υπέρ κάποιων εργαζομένων, κατέθεσε πρόταση διεύρυνσης των οφελουμένων με το βοήθημα, αντιπροτείνοντας να συμπεριληφθούν και οι εκπαιδευτικοί και οι υγειονομικοί. Δύο κατηγορίες που όλοι θεωρούν ότι προσφέρουν πολλά.

Ο ορισμός του λαϊκισμού δηλαδή, ή αλλιώς… “το στρίβειν δια του αρραβώνος”.
Εκεί ακριβώς είναι και το λάθος της αντιπολίτευσης, που δεν αντελήφθει την διαφορά και ανακοίνωσε ότι ακολουθώντας πάγιες θέσεις της ,δεν θα καταψήφιζε ποτέ ούτε ένα ευρώ που πάει σε εργαζόμενους.

Δυστυχώς, η κυβέρνηση υλοποιώντας επιλογές της, φάνηκε να εξασφαλίζει συναινέσεις , παρασύροντας στο γήπεδό της τους πολιτικούς της αντίπαλους .

Η αντιπολίτευση αντίθετα φάνηκε αδύναμη να επιδείξει γρήγορα αντανακλαστικά, μοιάζοντας σε έναν βαθμό να υποφέρει ακόμα στην λειτουργία της, από τα αδύναμα χαρακτηριστικά του παρελθόντος της παραδοσιακής αριστεράς, αυτά του δογματισμού και της μονολιθικότητας της ηγεσίας, την στιγμή ακριβώς που απαιτείται ταχύτητα της προσαρμογής των αποφάσεων στις συνθήκες. Σίγουρα όμως η έντονη, γρήγορη, δημόσια διαφοροποίηση μεγάλου μέρους των στελεχών της είναι δείγμα υγείας και ελπίδας για το μέλλον.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News