Γιώργος Σκέντζος: Ο Πλοίαρχος που γράφει τραγούδια

Οι διακοπές του Πάσχα ολοκληρώθηκαν και λίγο-πολύ όλοι μας περάσαμε χρόνο με συγγενείς, αγαπημένους, φίλους. Αυτό δεν ισχύει  για τους ναυτικούς, που εργάζονται αδιάλειπτα, ώστε να μην λείπει τίποτα από το εμπόριο σε αυτή τη δύσκολη εποχή.

Ηρθαμε σε επικοινωνία με έναν πλοίαρχο του Εμπορικού Ναυτικού που έχει καταγωγή από την Αχαΐα: Μεγάλωσε στο κέντρο της Πάτρας και τα Λακκώματα Ερυμάνθου και έχει ζήσει μια ζωή στις θάλασσες του κόσμου. Ο Γιώργος Σκέντζος, πλοίαρχος σε δεξαμενόπλοιο, μας περιγράφει σήμερα πως είναι να περνάς τις μέρες των γιορτών μακριά από τους δικούς σου ανθρώπους.

ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ

Με καταγωγή από τα Λακκώματα και τις Καμάρες, ο Γιώργος Σκέντζος αφού τελείωσε αριστούχος το σχολείο , διάβασε στην  «Πελοπόννησο» την προκήρυξη για τη σχολή πλοιάρχων στην Πρέβεζα και αποφάσισε να ακολουθήσει αυτή την πορεία. «Εκανα οικογένεια μικρός και ξεκίνησα να εξασκώ το επάγγελμά μου. Πρόκειται για ένα δύσκολο επάγγελμα που δεν είναι για τον οποιονδήποτε. Κοιμάσαι και ξυπνάς στον χώρο εργασίας σου, δεν έχεις ωράρια ιδιαίτερα σε δύσκολες καιρικές συνθήκες ή σε περιόδους φορτοεκφόρτωσης» περιγράφει ο κ. Σκέντζος. «Επιπλέον, στις μέρες μας δεν μπορούμε να κατεβαίνουμε σε κάποιο λιμάνι για να χαλαρώνουμε λίγο. Μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους άλλαξαν τα πρωτόκολλα ασφαλείας και πλέον με τον κορονοϊό δεν έχουμε καν την επιλογή να βγαίνουμε. Δυστυχώς αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Μία που μπαίνεις στο καράβι και μία που βγαίνεις μετά από μήνες». Παρόλα αυτά, ο Γ. Σκέντζος προτείνει στους νέους να τολμούν και να γίνονται ναυτικοί, καθώς θεωρεί πως τα θετικά του επαγγέλματος, όπως το οικονομικό σκέλος, είναι περισσότερα από τα αρνητικά.

ΟΙ ΓΙΟΡΤΕΣ

Ο έμπειρος πλοίαρχος αναφέρθηκε στις δυσκολίες των γιορτινών ημερών. «Η κατάσταση της μοναξιάς στο καράβι είναι ένας παράγοντας που δεν ξεπερνιέται. Ιδίως τα Χριστούγεννα, το Πάσχα ή τις μέρες των γενεθλίων των κοντινών σου ανθρώπων είναι δύσκολο να είσαι μακριά από την οικογένεια και προσπαθούμε αυτές τις μέρες να κάνουμε κάποια πράγματα να ξεχνιόμαστε. Ευτυχώς πλέον έχουμε ίντερνετ και μπορούμε να έχουμε επαφές με τους δικούς μας» αναφέρει.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Τα μέτρα που λαμβάνουν οι περισσότερες χώρες του πλανήτη βάζουν σε περιπέτειες τους ναυτικούς που θέλουν να ξεμπαρκάρουν. Ο Γιώργος Σκέντζος ήθελε αυτή την περίοδο να επιστρέψει στην πατρίδα, αλλά δεν μπορεί για λίγο καιρό ακόμα. «Πρέπει να είναι κατάλληλες οι συνθήκες και να μην υπάρχουν προβλήματα στη χώρα που θα πας και να σε δεχτούν. Τώρα εγώ θέλω να φύγω και να επιστρέψω σπίτι μου, αλλά το λιμάνι που πηγαίνω είναι στην Ινδία που γίνεται χαμός από κορονοϊό. Στη συνέχεια δεν με δέχεται καμία άλλη χώρα αν δεν περάσουν 28 ημέρες από όταν φύγουμε από την Ινδία! Αυτό είναι πολύ ψυχοφθόρο. Μας επηρεάζει όλους στο καράβι».

ΤΟ ΧΟΜΠΙ

Ζώντας μέσα σε ένα πλοίο για πολλούς μήνες, ο αχαιός πλοίαρχος αναζήτησε χόμπι για να περνάει τον ελεύθερο χρόνο του και το βρήκε στο γράψιμο στίχων. «Μέχρι στιγμής έχω γράψει περισσότερα από 200 τραγούδια και έχω ξεκινήσει μια προσπάθεια να τα μελοποιώ και τα αναρτώ στο YouTube. Προσπαθώ να μην μοιάζουν με όσα κυκλοφορούν και να χρησιμοποιώ πλούσιο λεξιλόγιο. Θέλω τα τραγούδια μου να μιλάνε για αγάπη, αξίες και αισθήματα. Πράγματα που κοντεύουν να χαθούν, αφού όλα τα τραγούδια πλέον είναι με βωμολοχίες χωρίς λεξικό πλούτο. Το κάνω ως χόμπι για να ξεφεύγω και να το θυμούνται τα παιδιά μου στο μέλλον. Εμείς φεύγουμε, τα τραγούδια μένουν».

Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ

«Αυτές τις μέρες είμαστε σε ένα ταξίδι από Ηνωμένες Πολιτείες για Ινδία και κάνω ένα δρομολόγιο που με έχει σημαδέψει» θυμάται: «Είμαστε στη θαλάσσια περιοχή κοντά στον Μαυρίκιο, ανοιχτά της Μαδαγασκάρης. Τον Μάρτιο 2016 κάναμε εδώ μια επιχείρηση διάσωσης και σώσαμε 16 ανθρώπους από ένα φλεγόμενο αλιευτικό. Οποτε περνάω από εδώ, ευχαριστώ το Θεό που με βοήθησε και με καθοδήγησε να οργανώσω σωστά αυτή την επιχείρηση. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά τότε και θα μείνουν χαραγμένες εκείνες οι στιγμές στη μνήμη μου. Είναι η κληρονομιά μου από αυτό το επάγγελμα. Η πιο μεγάλη στιγμή που έχω ζήσει στην καριέρα μου και είμαι υπερήφανος».

Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

anastasop@pelop.gr