Η αξιολόγηση και η ήττα του αυτονόητου
Η ΣΤΑΘΕΡΗ πρόθεση της κυβέρνησης να εφαρμόσει σύστημα αξιολόγησης στα σχολεία, προσκρούει στη σταθερή συνδικαλιστική αντίδραση. Μάλιστα, πρωτοστατεί στην αντίδραση η συνδικαλιστική παράταξη, που πολιτεύεται με τη σημαία του οικείου κομματικού χώρου, αλλά αυτό δεν είναι είδηση για τον συνδικαλισμό. Ηδη αντίστοιχη συμπεριφορά έναντι των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ επεδείκνυε η ομογάλακτη ΠΑΣΚΕ.
ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι κατ’ αρχάς ο συνδικαλισμός είναι ένας μηχανισμός αμοιβαιότητας και αλληλεγγύης μεταξύ μελών. Οι πολιτικές, ιδεολογικές, προγραμματικές αναζητήσεις έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Το κυρίαρχο ζητούμενο είναι η μακροημέρευση των ηγεσιών στους ρόλους τους.
ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ το καλύτερο σύστημα αξιολόγησης; Αυτό είναι ζήτημα των ειδικών. Αλλά πρέπει να υπάρχει κάποιο. Δεν είναι δυνατόν να προτιμάμε την αταραξία και τη στασιμότητα για να προστατεύει κανείς τα αβγά του από περιπέτειες. Μείζονες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις στη χώρα φέρονται σαν να προτιμούν να μην αλλάζει τίποτα, για να μη μετακινούμαστε από τον γνώριμο άξονά μας.
ΣΥΖΗΤΑΜΕ, ωστόσο, για την αναγκαιότητα των πολιτικών συνεργασιών, τις οποίες ήρθε υποτίθεται να καταστήσει μονόδρομο η απλή αναλογική. Εδώ και εβδομάδες, αν όχι και μήνες, πολλοί μιλούν για συγκλίσεις, αναζήτηση κοινών τόπων και σύνθεση προγραμματικών θέσεων. Αν ακόμα και τα αυτονόητα πρέπει να ιδρώνει κανείς για να τα συζητά, τι νόημα και ποια ειλικρινή βάση έχουν αυτές οι κρούσεις;
ΟΥΤΕ ΚΑΝ στον ευαίσθητο τομέα της παιδείας δεν δείχνουν πρόθυμες οι πολιτικές δυνάμεις να συνομολογήσουν μια πολιτική διαρκείας. Με τα γνωστά αποτελέσματα. Αν δεν συναντώμαστε ούτε στα στοιχειώδη, τα αυτονόητα, τα ζητήματα που έχουν εθνική διάσταση και αποτελούν όρο προόδου για τη χώρα και την κοινωνία, ας μην μπαίνουμε στον κόπο για τα υπόλοιπα.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
