Καλάβρυτα: Ομιλία Ζώρα για την Επέτειο – «Ως μια βροχή έπεσε η επιθυμία της ελευθερίας…»
Ο πρόεδρος του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου, Καθηγητής Οδυσσέας – Ιωάννης Ζώρας, εκφώνησε Τον Πανηγυρικό της ημέρας, την περασμένη Κυριακή, στα Καλάβρυτα, αμέσως μετά την αναπαράσταση της έναρξης του αγώνα για την κατάληψη της πόλης στην Αγ. Λαύρα και μια μικρή τελετή κατά την οποία ο δήμαρχος επέδωσε στους προσκεκλημένους ανάτυπο μεταλλείου ανδρείας που είχε κατασκευαστεί κατά την εποχή του πρώτου Βασιλείου από τον Οθωνα.
Ενα μικρό απόσπασμα από την ομιλία του κ. Ζώρα, με τίτλο «Η πνευματική και ιδεολογική προπαρασκευή της Επανάστασης του 1821»:«Η Ελλάδα σήμερα στρέφει μ’ ευγνωμοσύνη την ιστορική της μνήμη στους αγώνες των πατέρων που ανέστησαν «το γένος το πεπατημένον και ταπεινόν”. Η πνευματική και ιδεολογική προπαρασκευή της Επανάστασης του 1821.Ευχαριστώ για τη μεγάλη τιμή που μου δίνετε να μιλήσω για την επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας και από την πλευρά μου θα εστιάσω περισσότερο ακριβώς σε αυτήν την πνευματική και ιδεολογική προπαρασκευή του 21 με σκοπό να επισημάνω τις ιδεολογικές ρίζες της εθνεγερσίας. Η κτηνωδία ενός ζυγού, που σαν αποτέλεσμα είχε την οικονομική εξαθλίωση, την πνευματική κατάπτωση και τη γενική οπισθοδρόμηση του πολιτισμού, ήταν επόμενο να προκαλέσει αντιδράσεις. Οι παντοειδείς αυθαιρεσίες μιας άδικης και τυραννικής εξουσίας, με τις απαγορεύσεις, τις βαριές φορολογίες, τις αγγαρείες, τις καταδιώξεις, φυλακίσεις, εκτελέσεις, ο εξευτελισμός γενικά της ανθρώπινης αξιοπρέπειας καταπίεζαν το αίσθημα της αυτοσυντηρησίας και το αίσθημα τιμής των Ελλήνων. Ακόμη και από πλευράς Τούρκων καταγράφονται στιγμές αυτοκριτικής και ελέγχου, καθώς ομολογεί ένας μπέης σε συνέλευση αγάδων στην Αρτα: «Αδικήσαμε τον ραγιά, και από πλούτη, και από τιμή και τον αφανίσαμε και μαύρισαν τα μάτια του… Και η αρχή είναι τούτη όπου θα χαθεί το βασίλειόν μας…».
Οι δύο πρώτοι αιώνες της Τουρκοκρατίας στην Ελλάδα είναι οι πιο κρίσιμοι, οι πιο σκοτεινοί. Η θρηνητική και χρησμολογική φιλολογία των πρώτων χρόνων μετά την άλωση καταγράφει το αίσθημα ταπείνωσης και εξουθένωσης που βίωναν οι τραγικοί δεσμώτες, νοσταλγοί πλέον μόνο του ένδοξου παρελθόντος, αλλά καταγράφει επίσης και μία συλλογική διάχυτη πίστη στην ανάσταση που πρόκειται να έρθει.
Ο Ρήγας πάλι, η πιο φιλελεύθερη ψυχή της προεπαναστατικής Ελλάδας, δέχεται έμμεσα τις γαλλικές επιδράσεις, κυρίως μέσω της αλληλογραφίας του με τον αββάΣιεγές (ένα από τα στελέχη της γαλλικής επανάστασης). «Η γαλλική επανάσταση και ο Ναπολέων», έλεγε ο Κολοκοτρώνης «άνοιξαν τα μάτια του κόσμου», και εννοούσε τις γλυκές ελπίδες και τις προσδοκίες, που γέννησαν στους Έλληνες οι επιτυχίες των γαλλικών όπλων στην Ιταλία και την Αδριατική.
Ας δώσουμε τον τελευταίο λόγο, κυρίες και κύριοι, στο μεγάλο πρωταγωνιστή των γεγονότων. Γράφει ο Κολοκοτρώνης στο Λόγο του στην Πνύκα, στις 7 Οκτωβρίου του 1838 -ένα συγκλονιστικό κείμενο που θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία μας- : «Οταν αποφασίσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πώς δεν είχαμε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τα πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβαβατσέλα», αλλά, ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι, και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό, και εκάμαμε την Επανάσταση».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
