Κυβέρνηση ηττημένων

Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».

Λέτε να μας βρει καμία συμφορά και να βρεθούμε με κυβέρνηση ηττημένων την επομένη των εκλογών; Ολο και συζητείται αυτό το ενδεχόμενο, το οποίο είναι τόσο αποτρόπαιο που το αφορίζουν όλοι, ακόμα και αυτοί που θα είναι οι ηττημένοι, όχι πως δεν θα ήθελαν να γίνουν κυβέρνηση με παρέα- γι’ αυτό άλλωστε θέσπισαν την απλή αναλογική, ως καλή εναλλακτική λύση εφόσον οι ίδιοι είναι μάλλον αδύνατο υπό αυτές τις συνθήκες να είναι ποτέ αυτοδύναμοι- αλλά επειδή θα ήθελαν να είναι οι νικητές. ‘

Η έτσι οφείλουν να δηλώνουν για λόγους γοήτρου και δημιουργίας νικηφόρου φρονήματος. Αλλά και οι ίδιοι φαντάζουν διχασμένοι, διότι άλλοι εξ αυτών, εν οις και ο αρχηγός τους- που δεν ηγεμονεύει τόσο αυτοκρατορικά όσο θα ήθελε στη δημοκρατική, κατά τα λοιπά, περιοχή- θα δέχονταν να κυβερνήσουν μόνο ως νικητές, κατακτώντας τη σχετική πρωτιά στην κάλπη, ενώ άλλοι δεν το βλέπουν σε κακό να αποτελέσουν ηττημένοι νικητές- κατά το πάντα γελαστοί και γελασμένοι- , αποκτώντας προβάδισμα έναντι του πρωτεύσαντος, αθροίζοντας τις δυνάμεις τους με τα ποσοστά των άλλων δυνάμεων του «χώρου».

Ο οποίος «χώρος» προσδιορίζεται με ιδεολογική ασάφεια πλέον- τι κοινό μπορούν να έχουν Ανδρουλάκης και Βαρουφάκης, πέραν της φιλοδοξίας και της κατάληξης του επωνύμου;- μέσω ενός ενιαίου, αυτάρεσκου χαρακτηριστικού: Δεν ανήκουν στη Δεξιά, άσχετα εάν ένα κομμάτι της σημερινής Δεξιάς δεν ανήκει καν στον εαυτό της, αλλά συμπλέει με την κανονική, ιστορική Δεξιά, διότι αν πορευόταν μόνη, με σημαία της τον φιλελεύθερο ορθολογισμό, ή με τον ορθολογισμό, σκέτο, ίσα που θα έπαιρνε ένα σκέτο 15άρι τοις εκατό, κάτι που έχει μυριστεί η κανονική Δεξιά, αλλά ανέχεται την ορθολογική, φιλελεύθερη εκδοχή της, διότι χωρίς αυτήν δεν παίρνει πρωτάθλημα, όπως δίδαξε η παρατεταμένη περίοδος της επαναληπτικής εκλογικής κατραπακιάς από τις δυνάμεις ΠΑΣΟΚ.

Λέγαμε όμως για τους ηττημένους νικητές. Γιατί περιμένουμε την κάλπη; Ολοι βλέπουμε ότι ηττημένοι είμαστε όλοι: Οι πολιτικές δυνάμεις δυσκολεύονται να εμπνεύσουν ενθουσιασμό στην ελληνική κοινωνία, η οποία διατελεί σε κατάσταση
ανατροφοδοτούμενης ζοχάδας και δυσφορίας. Όλα σε βουρλίζουν, θα τραγουδούσε η σημερινή Χάρις Αλεξίου, Τέμπη και ακρίβεια, πανδημία και ανασφάλεια, παρόν και μέλλον, Ελλάδα και κόσμος, δυσπιστούμε απέναντι σε όλα και σε όλους, πιανόμαστε στα χέρια με κάθε αφορμή, γι’ αυτό δεν μας έβρισκαν οι απογραφείς. Είμαστε όλοι στα κεραμίδια όταν χτυπούσαν την πόρτα μας.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εμφανίζεται στα γκάλοπ με πέντε μονάδες λιγότερες από τα ποσοστά του 2019. Κρίμα που τα γκάλοπ δεν αποτυπώνουν ζωντανές απαντήσεις αλλά μόνο αριθμούς. Ειδάλλως θα μπορούσαμε να μάθουμε ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο πέντε τοις εκατό των ψηφοφόρων της, της γυρίζουν σήμερα την πλάτη. Τι καλύτερο περίμεναν να δουν και δεν το είδαν; Ποιόν Αη Γιώργη τροπαιοφόρο οραματίζονται ως καταλληλότερο διαχειριστή, και δεν τον βλέπουν καβάλα στο άλογο να σκάει από τον ορίζοντα; Δύσκολη η εξίσωση: Μια κοινωνική δεξιά που θα ήθελε μια κυβερνητική Δεξιά καλύτερη- «πιο κοντά στην κοινωνία»- και μια Αριστερά που η μισή δε μιλάει στην άλλη μισή, ωστόσο θα μπορέσουν να συγκυβερνήσουν, μπορεί και για ένα ολόκληρο σαββατοκύριακο.

Πολιτικό σύστημα ηττημένων σε μια χώρα θυμωμένων, ένα απέραντο δικαστήριο, που πιστεύει ότι η δουλειά της κοινωνίας είναι να αποφαίνεται επί της ποινικής αλήθειας καταγγελιών για βιασμό, και να χρεώνει την ηθική έκπτωση στην
«αντίπαλη παράταξη». Εσείς ποιους παιδοβιαστές θα ψηφίσετε; Δεν ρωτούν αυτό στα γκάλοπ, αλλά αυτό νομίζουμε πως είναι το ερώτημα. Αυτά έχει το μυαλό μας, αυτή είναι η καθημερινότητά μας, το Αγιο Φως πέρασε αλλά δεν ακούμπησε, περιττό άλλωστε, αφού είμαστε τόσο βαθιά θρησκευόμενοι που τον φωτισμό