Να αποτρέψουμε την έξαρση… μην γίνει επιδημία

Ο Θεόδωρος Κανελλόπουλος είναι εκπρόσωπος δημοτικής παράταξης «Νέα Πάτρα».

Η έξαρση της βίας μεταξύ μαθητών εξελίσσεται σε κοινωνική επιδημία και καθημερινά καταγράφονται σοβαρά περιστατικά.

Το ανησυχητικό φαινόμενο, με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, μας έχει προβληματίσει και πιο πολύ τη σχολική κοινότητα.

Οι γονείς νιώθουν ανασφάλεια για τα παιδιά τους στο σχολικό περιβάλλον, αλλά και οι εκπαιδευτικοί τον φόβο για το πώς θα αντιμετωπίσουν ένα γεγονός, παρουσία τους, αλλά και για την αντιμετώπιση των οικείων ενός παραβατικού μαθητή.

Θεωρώ ότι τα φαινόμενα έχουν να κάνουν με πολλές αιτίες.

Τα νέα παιδιά νιώθουν οργή γι’ αυτό που ζουν. Νιώθουν ένα περιβάλλον, που δεν τους δίνει διέξοδο να αναπτύξουν τη θετική πλευρά τους. Βρίσκονται «απομονωμένα» από την οικογένεια, όπως την ξέραμε στο παρελθόν, διότι οι γονείς σήμερα δίνουν αγώνα επιβίωσης μέσα σε δύσκολες, οικονομικά, συνθήκες. Η ενέργειά τους δεν εξωτερικεύεται στις αλάνες όπως και στον αθλητισμό, ώστε να αποτελέσει ανάχωμα και εκτόνωση του άγχους.

Τα στοιχεία του υπουργείου Παιδείας αναφέρουν πως κάτω από 18 ετών αθλούνται στα σωματεία περίπου 110.000 μαθητές, από το 1 εκατ. περίπου και άρα η πλειοψηφία δεν αγωνίζεται με την ιδέα του «Ευ Αγωνίζεσθαι», τη φιλία και τη συνεργασία για να διαμορφωρθεί η προσωπική και κοινωνική τους ανάπτυξη.

Νιώθουν ότι το σχολείο τους καταπιέζει. Ολοκληρώνουν το σχολικό τους πρόγραμμα και αναγκάζονται, χωρίς ελεύθερο χρόνο, να συνεχίζουν το απόγευμα περαιτέρω εκπαιδευτική διαδικασία με φροντιστήρια.

Οφείλει η Πολιτεία να επαναφέρει το Πρόγραμμα «Η τσάντα στο σχολείο», δίνοντας τη δυνατότητα στους μαθητές για ποιοτικό χρόνο ενασχόλησης το απόγευμα. Να αποδεσμευτούν οι εισαγωγικές εξετάσεις στην Τριτοβάθμια από την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

Οφείλει η τοπική αυτοδιοίκηση να εφαρμόσει προϋποθέσεις για «Ανοικτές Σχολικές Αυλές» το απόγευμα, δίνοντας τη δυνατότητα άθλησης και δημιουργικής απασχόλησης των παιδιών της γειτονιάς.

Οφείλει η κάθε δημοτική αρχή να δημιουργήσει Σχολές Γονέων, για τα απαιτούμενα εφόδια στους γονείς, με ψυχολογική υποστήριξη και συμβουλευτική, ώστε να δώσουν λύσεις στα προβλήματα.

Οφείλουμε οι γονείς, αντί να δικαιολογήσουμε τα παιδιά μας, σε μια στιγμή σχολικής βίας και να καταφερθούμε εναντίον εκπαιδευτικών, να αναλογιστούμε τις ευθύνες και να συμβάλλουμε στην προσπάθεια εξάλειψης για το μέλλον.

Δεν αποτελεί λύση η λογική της κομματικής αντιπαράθεσης. Αλλά να βρεθούν όλοι σε ένα τραπέζι ουσιαστικής συζήτησης και να παρθούν οι αποφάσεις, που θα στηρίξουν την ελληνική οικογένεια και θα αφουγκραστούν τα παιδιά μας.

Για να μην δημιουργήσουμε σχολεία με «κελιά» για μαθητές με παραβατικές συμπεριφορές και γονείς με το στίγμα της ανικανότητας του ρόλους τους, οφείλουμε να επιστρέψουμε σε αρχές του παρελθόντος, για να μην ζήσουμε εικόνες που βλέπουμε σε κινηματογραφικές ταινίες, με βία στα σχολεία.