Ο Νίκος Γκάλης με έκανε δημοσιογράφο.-
Είναι ο Νίκος Γκάλης ο κορυφαίος και πιο επιδραστικός Ελληνας αθλητής όλων των εποχών; Η απάντηση είναι ένα τεράστιο «ναι», για το οποίο δίνει περισσότερες λεπτομέρειες και εξηγήσεις ο Κώστας Λαμπρόπουλος.
Στο ΟΑΚΑ δεν ήταν την Παρασκευή 4/8 ο γράφων και πως να είναι, άλλωστε, από τη στιγμή που κάποιος έπρεπε να μείνει πίσω στο γραφείο για να πάρουν την άδειά τους όλοι οι συνάδελφοι (ναι, rotation δεν έχει μόνο το μπάσκετ, αλλά έχουν και τα ΜΜΕ).
Εστω και από την τηλεόραση όμως, η στιγμή της βράβευσης του τεράστιου Νίκου Γκάλη, του αθλητή με τη μεγαλύτερη επιδραστικότητα στον ελληνικό αθλητισμό, μας ταξίδεψε πίσω στα χρόνια της παιδικότητας. Ο γράφων το 1987 ήταν μόλις 8 ετών και παρακολουθούσε το Ευρωμπάσκετ από μια ασπρόμαυρη SABA, εκείνες της αθάνατες τηλεοράσεις των ΄80ς που το τηλεκοντρόλ ήμασταν εμείς οι ίδιοι!
Δεν χρειάζεται να γράψουμε περισσότερα πράγματα για τα αέρινα σπασίματα μπροστά στο ομορφόπαιδο τον Τσατσένκο, για τα κοντά σορτσάκια και τις ψηλές κάλτσες, για «τη μεγαλύτερη νίκη μέχρι την επόμενη», για το «είδα τον φόβο στα μάτια τους», για τα «κόκκινα γυαλιά του Σαντσίζ», αλλά και για τα συντριβάνια της πλατείας Γεωργίου Α΄ στα οποία έπεσε πανηγυρίζοντας μέχρι και ένας καλός φίλος που σήμερα είναι… ιερέας! Ολα αυτά θα συμπεριληφθούν κάποια στιγμή σε κάποιο αυτοβιογραφικό βιβλίο και θα εξηγούν το γιατί έγινα δημοσιογράφος αντί για ζαχαροπλάστης (το οικογενειακό μας επάγγελμα) ή – ακόμη χειρότερα – το γιατί δεν ακολούθησα το παιδικό μου όνειρο να γίνω μηχανοδηγός!
Ναι-ναι, καλά διαβάσατε, μηχανοδηγός!
Επί της ουσίας: Ο Νίκος Γκάλης με έβαλε στα γήπεδα, αυτός και κανείς άλλος είναι ο κύριος υπεύθυνος, καθώς μέχρι τότε τη μπαλίτσα την παίζαμε στο σχολείο, άντε και στις αλάνες που σήμερα έχουν γίνει πολυκατοικίες. Κι αφού δεν δικαίωσα τον Τάκη Πετρόπουλο που με πηγαινοέφερνε κάθε μέρα για προπόνηση στην Ολυμπιάδα και δεν έγινα παίκτης Α1 Εθνικής όπως θα ήθελε, τουλάχιστον έμεινα σε αυτά τα γήπεδα από διαφορετικό μετερίζι.
Σε αυτά τα γήπεδα στα οποία με πρωτοέβαλε ο Νίκος Γκάλης χωρίς καν να με ξέρει.
Καταλάβατε τώρα γιατί μαζί με τον «Νικ» βουρκώσαμε κι όλοι εμείς;
Γιατί στον Γκάλη χρωστάμε σήμερα και… το ζην και το ευ ζην. Τόσο απλά!
Σε ευχαριστούμε για όλα.-
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News