Ο πραγματικός νικητής του ντιμπέιτ

ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ να είμαστε αντικειμενικοί: Το ντιμπέιτ δεν μας φώτισε και πολύ. Δεν ανακαλύψαμε αρετές και αδυναμίες που δεν γνωρίζαμε, άλλωστε και να θέλει κανείς να τις κρύψει δεν είναι και εύκολο μπροστά σε εκατομμύρια παρατηρητές που δεν εθελοτυφλούν και πολύ. Είμαστε μια κοινωνία υποψιασμένων πολιτών. Ισως, μάλιστα, τόσο υποψιασμένων που μπορούμε να φθάσουμε στην πλάνη από την ανάποδη διαδρομή: Επειδή είμαστε δύσπιστοι και αρνητικοί, τείνουμε να παρασυρθούμε από όποιον κολακεύει αυτή την τάση.

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑΜΕ, αντίθετα προς τις προθέσεις των αρχηγών -η προσπάθειά τους πάντως δεν ήταν και τόσο σθεναρή όσο στο παρελθόν, σε προεκλογικές συγκρούσεις- ότι οι διαφορές μεταξύ των κομμάτων δεν είναι και τόσο χαώδεις. Ολοι ξέρουν, όπως βέβαια και οι πολίτες, ποιες είναι οι δυσκολίες και η φύση των καταστάσεων, και φυσικά όλοι ξέρουν ότι δεν υπάρχουν μαγικά. Ακριβώς για τον λόγο αυτόν, αν ένας κοινός τόπος συμπερασμάτων και εκτιμήσεων αιωρείται πάνω από τον δημόσιο βίο, αυτός είναι η παραδοχή ότι τα ζητήματα αντιμετωπίζονται με μεθοδικότητα, σθένος και ωριμότητα.

ΚΑΙ ΟΛΟΙ ξέρουμε ποιες πολιτικές δυνάμεις και ποιος αρχηγός μιλούν με ειλικρίνεια τη γλώσσα αυτή και ποιοι σκηνοθετούν παράσταση εναλλακτικών λύσεων που χαϊδεύουν αφτιά, αλλά δεν κομίζουν βιώσιμες προσεγγίσεις στα προβλήματα.

ΝΙΚΗΤΗΣ στο ντιμπέιτ, υπό την έννοια αυτή, ήταν ο ρεαλισμός και όλοι γνωρίζουμε ποιος είναι ο πιο αξιόπιστος εκφραστής του. Εξ ου και σ’ αυτή την προεκλογική αναμέτρηση καμία φαεινή ιδέα και κανένα πυροτέχνημα δεν έχουν περπατήσει. Δεν περνάνε πλέον αυτά