Οι μοσχαναθρεμμένοι

Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».

Δεν υπάρχει κόμμα χωρίς κακές στιγμές στη ιστορική διαδρομή του, και ειδικά στην Ελλάδα δεν υπάρχει κόμμα χωρίς πολύ, πολύ κακές. Μια τέτοια ετοιμάζεται να εγγράψει στην ιστορία του ΚΚΕ σήμερα, αρνούμενο να παραστεί στη συνεδρίαση κατά την οποία ο πρόεδρος της Ουκρανίας θα απευθυνθεί στην εθνική αντιπροσωπεία, και μέσω αυτής στους έλληνες πολίτες.

Η Ουκρανία είναι ένα πληττόμενο κράτος που η κοινωνία του μετράει νεκρούς. Εχει δεχθεί επίθεση από εισβολέα που του αμφισβητεί κεφαλαιώδη δικαιώματα και που υποστήριξε
την αμφισβήτηση αυτή με πολεμικά μέσα και σκαιές πρακτικές.

Η ακρόαση Ζελένσκι από την Ελληνική Βουλή έχει συμβολικό χαρακτήρα και δεν θα έχει δεσμευτικό αποτέλεσμα. Ανεξάρτητα ποια θέση παίρνουμε σε σχέση με τα αίτια της σύγκρουσης- δεν οφείλει κανείς να ταυτίζεται με κανέναν στη συζήτηση αυτή- αποτελεί στοιχειώδη ανθρωπιστική υποχρέωση να σεβαστείς το δράμα του πληγέντος και αιμάσσοντος. Είναι απάνθρωπο και οικτρό να τον υποδεχθούν άδεια καθίσματα, στο όνομα
«πολιτικής διαφωνίας», προσχηματικής και προβλέψιμης, καθώς αναπαράγει τα παρωχημένα ψυχροπολεμικά στερεότυπα άλλων εποχών, από τα οποία κάποιοι στη χώρα δεν εννοούν να ξεφύγουν, διατεταγμένοι από τη μοίρα στην οποία έχουν εθελουσίως
παραδοθεί, εγκλωβίζοντας με τη σειρά τους το εγχώριο πολιτικό και ιδεολογικό φρόνημα σε παλαιολιθικά ερμηνευτικά σχήματα. Kάποιοι βέβαια το κάνουν στυγνά, ως μεταπράτες θεωριών που επιτρέπουν καριέρες μέσα από τεχνητές, βολικές διαιρέσεις μέσω ενός κωμικού αυτοπροσδιορισμού που επιτυγχάνεται με ταυτόχρονο ετεροπροσδιορισμό. Υποδύεσαι τον αριστερό με πεπαλαιωμένα ενδύματα. Οποιος δεν σε ακολουθεί, γιατί δεν
σε ακολουθεί; Γιατί είναι δεξιός. Αρα εσύ, απέναντί του όντας, τι είσαι; Αριστερός, φυσικά. Οπερ έδει δείξαι, όχι του Ευκλείδη, αλλά του Ψευτίδη.

Ακόμα και ο τελευταίος των Πισπιρίγκων θα τύχαινε φιλοξενίας και συγκατάβασης, απολογούμενος ή υπερασπιζόμενος, όχι τον εαυτό του, αλλά τον λαό του οποίου ηγείται σε
συνθήκη δεινής δοκιμασίας.

Η Ελλάδα του φασίστα Μεταξά έτυχε συμπάθειας από τη Δύση, χάρη στον αγώνα του λαού της.

Αποστρεφόμενος τον ηγέτη, μηδενίζεις τον λαό. Εσύ, ο φιλολαϊκός, αυτοαναιρείσαι μέσα από προφάσεις που δοκιμάζουν τη νοημοσύνη της ιστορίας, πολιτικάντικα και κουτοπόνηρα, καθώς δεν έχεις να επιδείξεις ούτε μια διαδήλωση, ούτε μια δήλωση, ούτε ένα φέιγ βολάν, κατά του εισβολέα σε προγενέστερους καιρούς, για τις τσαρικές του αιματηρές πομπές και τη δικτατορική του διαγωγή, που εξαφανίζει αντιπολιτεύσεις με συλλήψεις και μαθήματα χημείας.

Η απουσία του ΚΚΕ από τη Βουλή, είναι μια θλιβερή απόφαση. Σκληρή, απελπιστική επίδειξη κραυγαλέου ελλείμματος ευαισθησίας και δημοκρατικότητας.

Ποιος είστε εσείς; Δεν σας εγκρίνω. Δεν σας ακούω. Εγκλωβίζομαι στα τείχη μου και παίζω με τα κόκκινα στρατά μου.

Μήπως τελικά για τον αντικομμουνισμό φταίει ο κομμουνιστής;