Οι πολιτικοί να δώσουν βάρος στην εστίαση

ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ τους πιο περίοπτους, νευραλγικούς και θορυβώδεις επαγγελματικούς κλάδους. Αυτός της εστίασης και αναψυχής. Εντούτοις οι άνθρωποί του, όπως διαβάσαμε σε ενδιαφέρουσα παρέμβαση του συλλόγου τους, διαμαρτύρονται ότι ο πολιτικός κόσμος διατελεί σε άγνοια ως προς την κατάσταση του κλάδου και δεν τον αντιμετωπίζει σοβαρά. Ισως επειδή έχει την πεποίθηση ότι η εστίαση γενικώς φωνάζει. Αν την αντιμετωπίζεις, επομένως, εμβαλωματικά (σε σχέση με τη διάταξη των καθισμάτων ή τις επιστρεπτέες προκαταβολές) την πτοείς και τη διατηρείς σε μερικό κατευνασμό. Αλλά και σε εξάρτηση. Η οποία είναι αμοιβαία, αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, καθότι ο κλάδος κρέμεται μεν από τους πολιτικούς και την αυτοδιοίκηση, είναι όμως και πολιτικά «ζημιάρης», επειδή αντιδρά με οξύτητα και δημιουργεί κλίμα στην κοινωνία.

ΕΧΕΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΘΕΙ η πεποίθηση ότι το πεδίο είναι άναρχο και δεν εξομαλύνεται. Φορτώθηκε την απελπισία νέων, κυρίως, πολιτών που πιάστηκαν από την επαγγελματική αυτή δραστηριότητα τον καιρό της κρίσης, για να μπορέσουν να ζουν τζιράροντας μέχρι νεωτέρας. Κάποιοι αντέχουν και συνεχίζουν -προβληματικά, πολλοί- και άλλοι υποκύπτουν για να πάρουν τη θέση τους επόμενες φουρνιές. Του καιροσκοπισμού, της αυταπάτης ή της ανθρώπινης ελπίδας. Και κάποιοι της σοβαρότητας.

ΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ εξηγούν ότι δεν θέλουν εγγυημένη βιωσιμότητα. Θέλουν όμως ένα πλαίσιο βιωσιμότητας. Αυτό που ισχύει σήμερα, φορομπηχτικό και ασφυκτικό, μάλλον στην πειρατεία σε εξωθεί παρά στον επαγγελματισμό. Οι αιτιάσεις τους είναι ζυγισμένες και λογικές. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, μετά τον τουρισμό, είναι η πολυανθρωπότερη βιομηχανία στη χώρα. Που έδωσε λύση από το πουθενά για ακίνητα που θα έμεναν αραχνιασμένα. Ο πολιτικός κόσμος πρέπει να τους ακούσει. Στα σοβαρά και όχι με όρους ψηφοθηρίας.