Οι Βασιλείες και η ανάγκη για παραμυθίες
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ είχε χαρακτηρίσει «κούφια πράγματα» τις «βασιλείες», προεξοφλώντας πως οι πολίτες έχουν επίγνωση του μειωμένου πραγματικού τους βάρους, αλλά και αναγνωρίζοντας πως παρ’ όλα αυτά, τελετουργίες συνδεόμενες με ανώτατους άρχοντες προσελκύουν το λαϊκό ενδιαφέρον, συχνά με μεγάλο ενθουσιασμό και προσήλωση. Δεν πρόκειται μόνο για την απλή ανθρώπινη ανάγκη για παραμυθίες και φαντασιώσεις, αλλά και για την τεράστια σημασία των συμβόλων και των παραδόσεων στην υπόθεση της κοινωνικής συνοχής. Αυτό το αφήγημα εκτυλίχθηκε στις μικρές μας οθόνες που πλημμύρισαν -κατά γενική απαίτηση- από εικόνες της στέψης του βασιλιά της Βρετανίας.
ΣΑΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, αδιαμφισβήτως, εξαιρουμένων λίγων γραφικών, έχουμε λύσει προ δεκαετιών τις διαφορές μας με τον θεσμό της βασιλείας, κάτω από συνθήκες που επέβαλαν το διαζύγιο αυτό ως νομοτέλεια, συνθήκες που πρωτίστως η ίδια η εγχώρια δυναστεία προκάλεσε. Αλλά αυτά είναι ιστορία. Αυτό που δεν είναι ιστορία είναι η ενεστώσα ανάγκη για θεσμούς με ακτινοβολία, κύρος, παράδοση, αξιοπιστία, που θα συμβολίσουν την κοινή καταγωγή και ταυτότητα και τη συλλογική στοίχιση πίσω από αποδεκτές αξίες και κατευθύνσεις.
ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ ότι μια κοινοβουλευτική δημοκρατία με θεσμούς που αναλώνονται στη μάχη με τα προβλήματα και τη φθοροποιό τριβή με τις αντιξοότητες δεν μπορεί να προσφέρει φαντασμαγορία και μέθη. Οι βασιλείς έχουν την ευτυχή πολυτέλεια να τα αφήνουν αυτά στους μπαρουτοκαπνισμένους του μαχόμενου δημοσίου βίου και να προστατεύουν την ακτινοβολία τους. Μπορεί όμως η δημοκρατική δημόσια ζωή να ζεσταίνει και να εμπνέει τον κόσμο. Οταν το πετυχαίνει αυτό, κερδίζει η ίδια και όλοι μας.
ΛΑΪΚΕΣ παρελάσεις για στέψεις και ορκωμοσίες δεν θα δει, ούτε άλλωστε χρειάζεται. Αυτό που χρειάζεται είναι σεβασμός και αγάπη για τους θεσμούς της. Και είναι η ίδια που θα το κατακτήσει, δεν θα της το προσφέρει ο πολίτης από μόνος του.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
