Πληθωρισμός: Η διάγνωση έγινε. Η θεραπεία;

Οι τιμές ολοένα και ανεβαίνουν κατατρώγοντας το εισόδημα των μισθωτών. Οπως δείχνουν οι τιμές στα σούπερ μάρκετ, στην ακτοπλοΐα, στα αεροπορικά εισιτήρια και σε πολλά είδη ευρείας κατανάλωσης, η κερδοσκοπία έχει αποθρασυνθεί.

Ο πρωθυπουργός αναγνώρισε προχθές ότι υπάρχει θέμα «πληθωρισμού απληστίας», δηλαδή αυτού που προκαλείται από την επιδίωξη υπερβολικού κέρδους. Ομοίως η Κριστίν Λαγκάρντ της ΕΚΤ, ο ΟΟΣΑ, η ΕΕ, το ΔΝΤ και οι μελέτες υποδεικνύουν ως έναν εκ των βασικών παραγόντων του πληθωρισμού τα επιχειρηματικά κέρδη. Δυστυχώς, σε συγκυρίες όπως η παρούσα, όπου η ζήτηση ξεπερνάει την προσφορά λόγω διαταραχών, ορισμένες εταιρείες, αυξάνουν τις τιμές δυσανάλογα συγκριτικά με τα κόστη. Στην αναμπουμπούλα, κερδίζουν ανήθικα.

Η διάγνωση που κάνουν ο πρωθυπουργός και όλοι οι διεθνείς παράγοντες είναι αυτή που όλοι βλέπουμε καθημερινά στην τσέπη μας. Αλλά τι να την κάνεις την ορθή διάγνωση αν δεν συνοδευτεί από την ανάλογη θεραπεία;

Δυστυχώς, σε επίπεδο Ευρωζώνης, η «θεραπεία» επιδεινώνει την ασθένεια. Οι αυξήσεις των επιτοκίων που επιθετικά αποφασίζει η ΕΚΤ, εδώ και ένα έτος ήδη πιέζουν το εισόδημα των νοικοκυριών που έχουν δάνεια, όπως στεγαστικά, επιτείνουν τους κινδύνους ύφεσης, αντί να ενισχύουν την προσφορά, αποθαρρύνουν τις επενδύσεις και, βεβαίως, κατατείνουν στη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, ιδιαίτερα στις δημοσιονομικά ασθενέστερες χώρες. Ομοίως και στην Ελλάδα: λαμβάνονται μέτρα που δεν φέρνουν αποτελέσματα.

Στον αντίποδα, ορισμένα κράτη, όπως η Ισπανία, έθεσαν πλαφόν στις τιμές ηλεκτρικού ρεύματος και ενέργειας, μείωσαν τους συντελεστές ΦΠΑ, πήραν διοικητικά μέτρα για τις τιμές των εισιτηρίων και τα ενοίκια και κατάφεραν η οικονομία τους να αναδειχθεί η πρώτη μεγάλη οικονομία της Ευρωζώνης, όπου έπεσε ο πληθωρισμός κάτω από 2% -με συγκριτικά μεγάλη μείωση των τιμών των τροφίμων.

Στην Ελλάδα, ο υγιής ανταγωνισμός ποτέ δεν ήταν στα ατού της οικονομίας μας, η αποτελεσματικότητα της Επιτροπής Ανταγωνισμού δεν ήταν στις προτεραιότητες των εκάστοτε κυβερνήσεων, οι ποινές -όταν επιβάλλονταν- δεν ήταν τέτοιες που να χαλάνε το γλέντι της κερδοσκοπίας. Μένει να φανεί αν το κράτος θα αναλάβει τις ευθύνες του, εάν θα κάνει χρήση της δύναμής του για να προστατέψει τον κόσμο της μισθωτής εργασίας.