Ποιος θα γιορτάσει μετά του Αγίου Κωνσταντίνου

Η ΚΑΛΠΗ της Κυριακής με μια βεβαιότητα συνδέεται: Θα εμποδίσει τους εορτάζοντες την 21η Μαΐου να ευχαριστηθούν την ημέρα όπως θα ήθελαν. Ολα τα άλλα είναι ρευστά. Και θα παραμείνουν ρευστά, μέχρις ότου είτε ο ψηφοφόρος είτε τα κόμματα να προκαλέσουν βιώσιμες αποφάσεις.

ΤΑ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΑ είναι χιλοτραγουδισμένα. Είτε η αυτοδυναμία της ΝΔ, σε μια πρώτη ή σε μια δεύτερη -ίσως και σε μια τρίτη- αναμέτρηση, είτε μια σύμπραξη δύο τουλάχιστον εταίρων, επειδή δεν θα βγαίνουν τα κουκιά.

ΠΟΙΩΝ εταίρων και με ποιους όρους; Το πρώτο πιθανολογείται διά της εις άτοπον επαγωγής. Είτε μια κυβέρνηση φιλελεύθερης και κεντρώας κατεύθυνσης, είτε μια κυβέρνηση με αριστερό προσανατολισμό. Εκπληξη δεξιάς και αριστερής σύνθεσης δεν αναμένεται. Αυτά δεν είναι για μας, καλώς ή κακώς.

ΓΥΡΩ ΑΠΟ τους όρους της σύμπραξης, όμως, επικρατεί μια απόλυτη θολούρα, είτε επειδή αυτή επιδιώκεται επί σκοπόν- προκειμένου τα κόμματα να υπερασπιστούν τη διακριτότητά τους δαιμονοποιώντας όλο τον άλλο περίγυρο- είτε επειδή ουδείς έχει εργαστεί προετοιμάζοντας το έδαφος. Ούτε καν ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος θέσπισε την απλή αναλογική, για να αποδειχθεί εξίσου ανώριμος για συνεργασίες με εκείνους στους οποίους προσέβλεπε. Και μόνο η τελευταία νύξη -να κάνουμε κυβέρνηση ειδικού σκοπού για να κυνηγήσουμε δικαστικά την ηγεσία της σημερινής πλειοψηφίας- ήρθε και έδεσε με τη σύγχυση. Σαν η σταθερότητα να αποτελεί εμπόδιο και όχι επιδίωξη.

ΟΠΟΙΟΣ σπέρνει ανέμους, κερδισμένος δεν βγαίνει. Το αποτέλεσμα θα είναι το δίλημμα των εκλογών να διαμορφωθεί πάνω στον άξονα του διττού ερωτήματος αν θα προτιμήσουμε μια δεύτερη θητεία μιας κυβέρνησης δοκιμασμένης ή θα πάμε ψάχνοντας. Τι θα κερδίσει ο ψηφοφόρος από το δεύτερο; Να εκτονώσει μια δυσφορία και να εισπράξει μια μεγαλύτερη.