Πώς αντιλαμβάνεστε το «θέμα Κουφοντίνα»; – Τρεις απαντήσεις στην “Π”
Σε πεδίο σφοδρής σε ένταση αντιπαράθεσης ανάμεσα στην κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, και ειδικά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εξελίσσεται εδώ και μέρες η υπόθεση Κουφοντίνα.
Την ώρα που ο αρχιεκτελεστής της 17 Νοέμβρη χαροπαλεύει στο Νοσοκομείο της Λαμίας (ξεκίνησε απεργία πείνας στις 6 Ιανουαρίου και απεργία δίψας στις 22 Φεβρουαρίου, με αίτημα την μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού), η μάχη μεταξύ Κυβέρνησης και αντιπολίτευσης και η μάχη στα social media «Κουφοντινικών» και αντιΚουφοντινικών, κορυφώνεται.
Κι έχουν εμπλακεί κι άλλοι στη μάχη, άμεσα ή έμμεσα:
-στη Δικαιοσύνη, σε επίπεδο δικαστών και δικηγόρων, υπάρχει διχογνωμία για το θέμα, αν είναι σύννομο το αίτημα Κουφοντίνα ή όχι.
-στην Αστυνομία έχει σημάνει επιφυλακή υπό το φόβο επιθέσεων από ομάδες υποστηρικτών του Δημήτρη Κουφοντίνα σε αστυνομικά τμήματα και άλλους στόχους.
Το ερώτημα που προκύπτει:
-Τι είναι τελικά η υπόθεση Κουφοντίνα;
-Ζήτημα νομιμότητας; Δηλαδή αμιγώς νομικό θέμα, που απλώς, λόγω της ταυτότητας του Κουφοντίνα, έχει προσλάβει και ευρύτερες πολιτικές-κομματικές διαστάσεις;
-Είναι ζήτημα κοινωνικό; Δηλαδή λιγότερης ή περισσότερης ευαισθησίας και υπεράσπισης ή καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
-Ή μήπως είναι βαθιά πολιτικό, γιατί κυβέρνηση και αντιπολίτευση ρέπουν να ανακαλύπτουν διαρκώς «πολεμοχαρή» θέματα;
ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΑΜΒΑΚΑΣ: «Να διατηρήσει το δικαίωμα στον αρχαϊσμό»
«Το γεγονός ότι έχει γίνει τόση φασαρία για την επιλογή ενός αμετανόητου τρομοκράτη να αυτοκτονήσει (για πραγματικά ή υποτιθέμενα δικαιώματά του, σε ένα σύστημα το οποίο αρνείται και θέλει να καταργήσει εξ ολοκλήρου), και μάλιστα τείνει να γίνει το κεντρικό πολιτικό θέμα εν μέσω πανδημίας και (σχετικής) καραντίνας, θα απασχολήσει τον ιστορικό του μέλλοντος. Τον ιστορικό που θα προσπαθεί να κατανοήσει πώς ο αρχαϊσμός διαδηλώνει εξακολουθητικά σε μια κοινωνία που έχει μάθει να τον παρακολουθεί σαν γραφικό θέαμα, σε μια κοινωνία που θυμάται τα δικαιώματα των φυλακισμένων μόνο όταν αυτά αφορούν στυγερούς δολοφόνους με πολιτικό ζουρλομανδύα. Σε μια κοινωνία που κάνει ό,τι μπορεί, ακόμη και την ώρα της μεγαλύτερης κρίσης που γνώρισε η ανθρωπότητα εδώ και δεκαετίες, για να διατηρήσει το δικαίωμα στον αρχαϊσμό, στο να κοιτά τη βαναυσότητα το παρελθόντος σαν ιερή αγελάδα».
* Ο Βασίλης Βαμβακάς είναι αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνιολογίας της Επικοινωνίας, στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας στο ΑΠΘ.
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ: «Με μας ή με τους τρομοκράτες;»
«Η συζήτηση για τη στάση στον Δ. Κουφοντίνα είναι πολιτική και νομική. Ποια η στάση μιας δημοκρατικής πολιτείας σε κάποιον που καταδικάστηκε για σειρά από φόνους; Η απάντηση δόθηκε πρόσφατα με σχετικό νόμο. Οφείλει η εν λόγω πολιτεία να τηρεί τους νόμους της; Και εδώ η απάντηση είναι σαφής. Ασφαλώς, αλλιώς αυτο-ακυρώνεται.
Κάποιοι, αρκετοί, αλλάζουν το πρώτο ερώτημα. Επιθυμούν οι δολοφόνοι να έχουν την τύχη των θυμάτων τους. Εναντιώνονται στον επικρατούντα νομικό πολιτισμό. Αλλοι θέτουν, συνήθως άρρητα, το ερώτημα. Πώς μπορεί τόσοι άνθρωποι, κυρίως νέοι, να διαδηλώνουν για έναν δολοφόνο; Το ερώτημα έχει ενδιαφέρον, συνδέεται και με την ποιότητα της Δημοκρατίας μας, αλλά δεν είναι της παρούσης.
Η κυβέρνηση παραμερίζει τα αμέσως προηγούμενα δύο ερωτήματα και απαντά θετικά στα δύο πρώτα. Γνωρίζει ότι οι δύο πρώτες απαντήσεις είναι αυτονόητες για κάθε κράτος δικαίου. Καταλογίζει στον Κουφοντίνα ότι δεν έκανε τις απαραίτητες νομικές ενέργειες, εκβιάζει με την απεργία πείνας την πολιτεία και θέλει ειδική μεταχείριση. Η συνήγορος του Κουφοντίνα, Κούρτοβικ, διακηρύσσει σε όλους τους τόνους ότι ο πελάτης της έκανε τις απαραίτητες ενέργειες και περιμένει την απάντηση της πολιτείας. Παρεξήγηση; Μάλλον κυβερνητική επιλογή για να μας θέσει δραματικά το δίλημμα: Με μας ή τους τρομοκράτες; Μυρίζει εκλογές…».
* Ο Παντελής Κυπριανός είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών και τέως πρόεδρος της Αρχής Διασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση (ΑΔΙΠ).
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΚΕΛΛΙΩΝ: «Πεθαίνει γι’ αυτόν και μόνο τον λόγο»
«Ο Δ. Κουφοντίνας είναι ένας αμετανόητος ψυχρός εγκληματίας και κατά συρροή δολοφόνος.
Η ελληνική πολιτεία, διά της δικαιοσύνης, τον δίκασε και τον καταδίκασε γι’ αυτό ακριβώς που ήταν: κατά συρροή δολοφόνος. Δεν τον δίκασε για τις πολιτικές του απόψεις ή την ιδεολογία του.
Ο Δ. Κουφοντίνας αποφάσισε να γίνει «ήρωας» ενός απροσδιορίστου κινήματος που αγγίζει από δικαιώματα φυλακισμένων μέχρι την «ένοπλη πάλη κατά του συστήματος». Σε μια εύρυθμα λειτουργούσα δημοκρατία (όπως είναι η ελληνική), ήρωες σε αυτά τα αντικείμενα δεν χωρούν γιατί δεν υπάρχει καν το πεδίο που να δικαιολογεί την ύπαρξή τους.
Στην προσπάθεια αυτο-ηρωοποίησης του Δ. Κουφοντίνα συντρέχουν κάθε λογής περιθωριακά πρόσωπα και σχήματα της αριστεράς. Δυστυχώς, σε αυτήν την προσπάθεια συνέτρεξε και η αξιωματική αντιπολίτευση, ενθυμούμενη τις βαθιές ρίζες κάποιων συνιστωσών της στον χώρο της τρομοκρατίας, της «ένοπλης πάλης» και της υπόθαλψης της πολιτικής βίας.
Ο Δ. Κουφοντίνας έχει δικαίωμα να κάνει απεργία πείνας και αν θεωρεί ότι η φυλάκισή του στο Δομοκό είναι πιο σημαντική από τη ζωή του, να κάνει απεργία πείνας μέχρι τέλους.
Προσωπικά, αν και θλίβομαι από την ενδεχόμενη απώλεια μιας ζωής, με
βάση το προσωπικό μου αξιακό πλαίσιο, δεν μπορώ να αρνηθώ το δικαίωμα σε έναν άνθρωπο να αποφασίσει για τον τρόπο που θέλει να διαθέσει τη ζωή του.
Ο Δ. Κουφοντίνας έχει κάθε δικαίωμα να κάνει απεργία πείνας και να πεθάνει γιατί δεν του αρέσει η φυλακή του Δομοκού. Ολοι οι υπόλοιποι οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας ότι πεθαίνει γι’ αυτόν και μόνο τον λόγο».
* Ο Γιώργος Σακελλίων είναι αναισθησιολόγος, εντατικολόγος σε Νοσοκομείο της Μεγάλης Βρετανίας.
TOY ΧΡΗΣΤΟΥ ΒΕΡΓΑΝΕΛΑΚΗ
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
