Προκόπης Παυλόπουλος: Hταν «σύμβολο» συναίνεσης ή αναγκαστική επιλογή;

Χρήστος Βεργανελάκης

18 Φεβρουαρίου του 2015: Ακριβώς πριν 8 χρόνια. Σαν σήμερα…

Ο Προκόπης Παυλόπουλος εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας, .

Στους 295 ψηφίσαντες, έλαβε 233 θετικές ψήφους (147 από τον ΣΥΡΙΖΑ, 73 από τη Νέα Δημοκρατία και 13 από τους Ανεξάρτητους Ελληνες), δηλαδή αρκετές περισσότερες από τις 180 που χρειάζονταν κατά την τέταρτη ψηφοφορία για να αναδειχτεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

30 βουλευτές, (17 από το Ποτάμι και 13 από το ΠΑΣΟΚ) ψήφισαν τον Νίκο Αλιβιζάτο. 32 βουλευτές (17 από τη Χρυσή Αυγή και 15 από το ΚΚΕ) ψήφισαν «παρών» και 5 βουλευτές ήταν απόντες.

Απουσίασαν από την ψηφοφορία

–ο Κυριάκος Μητσοτάκης της ΝΔ, που εξήγησε με δήλωσή του ότι διαφωνούσε με την υποστήριξη της υποψηφιότητας Παυλόπουλου

-ο Γιάννης Μιχελογιαννάκης του ΣΥΡΙΖΑ που ήταν ασθενής

-η Ιωάννα Γαϊτάνη από τον ΣΥΡΙΖΑ που διαφωνούσε με την επιλογή Παυλόπουλου.

-ο Αλέκος Κοντός της ΝΔ που βρισκόταν στο εξωτερικό και δήλωσε ότι θα ψήφιζε τον Πρ. Παυλόπουλο

-ο Σάββας Αναστασιάδης της ΝΔ που ήταν στο εξωτερικό σημειώνοντας ότι θα ψήφιζε τον Πρ. Παυλόπουλο.

Το ερώτημα στους προσκεκλημένους μας: Με βάση το πώς εξελέγη ο κ. Παυλόπουλος και με βάση τη θητεία του, θεωρείτε πως ήταν τελικά ένας Πρόεδρος «σύμβολο» ενότητας και συναίνεσης, ή μήπως ήταν και αυτός ένας Πρόεδρος που επελέγη και εξελέγη αναγκαστικά, γιατί μόνο έτσι θα ‘βγαιναν τα κουκιά;

Συμφωνείτε με το μοντέλο Προέδρου από τον πολιτικό χώρο ή θα ήταν καλύτερα να επιλέγεται πρόσωπο εκτός πολιτικού χώρου, όπως π.χ. «τώρα» η κ. Σακελλαροπούλου;

ΜΕΛ. ΜΕΛΕΤΟΠΟΥΛΟΣ: «ΝΑ ΕΚΛΕΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟ…»

Ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος, διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Γενεύης, Κοινωνιολόγος – ιστορικός και εκπαιδευτικός της Ιονίου Σχολής, ήταν σαφής στην απάντησή του:

«Η εκλογή του Προκόπη Παυλόπουλου στις 18/2/2015 υπήρξε αποτέλεσμα της σχετικά πρόσφατης πρακτικής η εκάστοτε κυβέρνηση να προτείνει ως ανώτατο άρχοντα πρόσωπο προερχόμενο από τους κόλπους της αντιπολίτευσης. Αυτό συνέβη και με τον Κωστή Στεφανόπουλο, όπως και με τον Κάρολο Παπούλια. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι υπό την ευρύτερη έννοια και η κυβέρνηση Μητσοτάκη επέλεξε ως πρόεδρο της Δημοκρατίας την κ. Σακελλαροπούλου, της οποίας τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά προσιδιάζουν περισσότερο στον χώρο της κεντροαριστεράς παρά της κεντροδεξιάς. Το εάν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας θα λειτουργήσει ως σύμβολο ενότητας εξαρτάται λιγότερο από την πολιτική του προέλευση και περισσότερο από τις πράξεις και τις επιλογές του κατά τη διάρκεια της θητείας του.

Είτε είναι πολιτικό πρόσωπο είτε μη πολιτικό, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας θα αποδείξει την ικανότητά του να συμβολίσει την Δημοκρατία και να εκφράσει την Ελληνική Κοινωνία με τους λόγους και τις πράξεις του. Αλλωστε, συνήθως τα πρόσωπα που ενσαρκώνουν τον θεσμό, έχουν μεικτά χαρακτηριστικά. Ο Χρήστος Σαρτζετάκης, αν και ανώτατος δικαστής, έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη διαλεύκανση της δολοφονίας Λαμπράκη, επομένως έμμεσα διαδραμάτισε κορυφαίο πολιτικό ρόλο. Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος υπήρξε ταυτόχρονα κορυφαίος διανοούμενος και μεσαίου βεληνεκούς πολιτικός. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε διατελέσει επί 14 χρόνια Πρωθυπουργός πριν αναλάβει την προεδρία.

Ο Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος ήταν αρχηγός κόμματος, ενώ ο Κάρολος Παπούλιας και ο Προκόπης Παυλόπουλος υπουργοί. Αλλά και η κυρία Σακελλαροπούλου είναι έντονα πολιτικοποιημένο πρόσωπο και προβάλλει τα συγκεκριμένα ιδεολογικά της χαρακτηριστικά ίσως πιο έντονα από ό,τι όλοι της οι προκάτοχοι. Κατά τη γνώμη μου η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας πρέπει να παύσει να αποτελεί προϊόν διαπραγμάτευσης μεταξύ των κομμάτων και η εκλογή να γίνεται απευθείας από τον λαό με καθολική ψηφοφορία».

ΤΑΚΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: «ΝΑ ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ»

Ο αντιπεριφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας και δικηγόρος Τάκης Παπαδόπουλος έδωσε τη δική του διάσταση στο θέμα:

«Οταν εκλέγεται ένας ΠτΔ, συνυπολογίζονται τόσο τα προσόντα του υποψηφίου, όσο και η πολιτική συγκυρία. Υπό αυτό το πρίσμα ο Προκόπης Παυλόπουλος, παλαιός κι αγαπημένος μου καθηγητής στη Νομική Σχολή, ήταν ένας καλός ΠτΔ.

Ο ΠτΔ ίσως είναι το μοναδικό όργανο του κράτους που έχει τόσες πολλές αρμοδιότητες με τόσες λίγες εξουσίες. Τούτη η διαπίστωση δίνει στο αξίωμα ένα μεγαλύτερο συμβολικό ρόλο, παρά πολιτικό, με την κλασική έννοια. Συνεπώς, δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία από πού προέρχεται ο εκάστοτε ΠτΔ, αλλά τι θέλει να συμβολίσει με την θητεία του και τον τρόπο άσκησης των καθηκόντων του. Αυτός που μπορεί να «πολιτεύεται» ως σύμβολο της κρατικής ενότητας, αλλά ταυτόχρονα να στέκεται έξω από τα κόμματα και τις πολιτικές ανάγκες που έχουν κάθε φορά και να εκφράζει λόγο εθνικό και ενωτικό, αυτός είναι άξιος να προτείνεται και να εκλέγεται ως ΠτΔ».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΚΕΛΛΙΩΝ: «ΜΟΝΟ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΗΤΑΝ ΣΥΜΒΟΛΟ…»

Ο Γιώργος Σακελλίων, αναισθησιολόγος-εντατικολόγος σε Νοσοκομείο της Μεγάλης Βρετανίας, σχολίασε για το θέμα:

«Η θεσμική ωρίμανση της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας χρειάστηκε χρόνο. Το Σύνταγμα του 1975, βασίστηκε σε αυτό του 1952, αντικαθιστώντας απλά τον Βασιλιά με τον ΠτΔ. Ταυτόχρονα, ήταν και το Σύνταγμα που ο Κ. Καραμανλής επιθυμούσε για να μεταβεί στην Προεδρία. Πέρασαν 9 Πρόεδροι, 45 χρόνια και 3 αναθεωρήσεις προκειμένου η εκλογή του ΠτΔ να μην αποτελεί απειλή για εκλογές και η συναίνεση να προκύψει αβίαστα στο πρόσωπο της σημερινής Προέδρου. Από τους διατελέσαντες Προέδρους, σύμβολο ενότητας του ελληνικού λαού αποτέλεσε μάλλον μόνον ο Κωστής Στεφανόπουλος.

Με ουσιαστικά αποψιλωμένες όλες τις αρμοδιότητες, ο θεσμός είναι πλέον καθαρά τελετουργικός. Η μόνη προσδοκία από τον εκάστοτε Πρόεδρο είναι να εκφράζει την ενότητα του έθνους. Βέβαια σε ένα έθνος που αρέσκεται να διχάζεται, το έργο αυτό είναι πολύ δύσκολο…».

ΓΕΡ. ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕ «ΠΟΝΤΙΟΠΙΛΑΤΙΣΜΟΣ»!

Ο Γεράσιμος Γραμματικόπουλος, ιατρός-νευρολόγος του Neuron Πρότυπο Νευρολογικό Κέντρο, επισήμανε στις ερωτήσεις μας:

«Σε μια προεδρευόμενη Δημοκρατία ο ρόλος του Προέδρου δεν είναι “διακοσμητικός” όπως συχνά πέφτουμε στην πλάνη να θεωρούμε, αλλά θεσμικός. Αυτό σημαίνει πως ο πρώτος πολίτης της χώρας έχει τον ρόλο του εγγυητή των θεσμών, της δημοκρατικής νομιμότητας και της κοινωνικής συνοχής. Υπό αυτό το πρίσμα η προεδρεία Παυλόπουλου κρίνεται μάλλον με το τρίπτυχο “άχρωμη, άοσμη, άγευστη”. Η αποστασιοποίηση ενός θεσμικού οργάνου, και δη του ύψιστου, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις μπορεί να εκτιμηθεί ως “παρέμβαση διά της απουσίας”, θυμίζοντας την στάση του κ. Παυλόπουλου κατά τη σωματική επίθεση σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση του Ηλία Κασιδιάρη εις βάρος της κ. Κανέλη στα τελευταία χρόνια της ενεργής πολιτικής του δράσης. Μια ατολμία και ένας “ποντιοπιλατισμός” που έμειναν σαν τελευταία γεύση».

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News