Προς μια συντηρητική κυριαρχία
Του Διονύση Γ .Γράψα, Ιστορικός και εργάζεται στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Η αναμενόμενη εκλογική επιτυχία της ΝΔ και στις 25 Ιουνίου φανερώνει πως πια-και με ιστορικούς όρους-μπορούμε να μιλάμε για μια μόνιμη μετατόπιση του πολιτικού σκηνικού προς τα Δεξιά και Κεντροδεξιά. Ο ελληνικός λαός επιβραβεύει για ακόμη μια φορά το στυλ διακυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη , που μπαίνει στο πάνθεον των ιστορικών προέδρων της ΝΔ, καθιστώντας την μοναδικό και αδιαφιλονίκητο πρωταγωνιστή στα πολιτικά πράγματα της χώρας.
Το ιδεολόγημα του «μεσαίου χώρου» και της «πλατιάς κοινωνικής συμμαχίας» του Κώστα Καραμανλή και του Γιάννη Λούλη, φαίνεται πως έχει βρει τον ιδανικό του εκφραστή. Που το εφαρμόζει με τον πλέον αριστοτεχνικό τρόπο.
Και αυτή η συντηρητική μετατόπιση των εκλογέων, μπορεί να έχει ασαφή χαρακτηριστικά ως προς τις επιδιώξεις της, είναι ανάγκη όμως να σημειωθεί πως γίνεται συνειδητά και σε συνθήκες ομαλότητας. Και αυτό έχει μεγάλη σημασία. Ποιος ξέρει; Ίσως βρισκόμαστε ενώπιον του τέλους της παντοκρατορίας του αριστερού λόγου ως «παράσημου» ηθικής ευαισθησίας και αγωνιστικότητας. Το «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς» φαίνεται πως δεν είναι πια στην μόδα.
Από εκεί και πέρα, εκείνο που πρέπει να απασχολεί όλους από την επόμενη μέρα, είναι κατά πόσο η ΝΔ χωρίς το άγχος της επανεκλογής(ούτε για τις επόμενες εκλογές έχει κάτι να φοβάται εκτός κοσμοϊστορικών απροόπτων ) θα προχωρήσει στις απαραίτητες αλλαγές στην οικονομία, την παιδεία και την δημόσια διοίκηση. Οι αντιστάσεις θα είναι ισχυρές. Και πιθανώς και μέσα στους κόλπους της.
Τα στελέχη της διατείνονται σε όλα τα μήκη και τα πλάτης της δημόσιας συζήτησης πως διδάχθηκαν από τα λάθη τους. Μένει να το αποδείξουν. Ωστόσο η απουσία ουσιαστικής αντιπολίτευσης, δεν είναι για την ΝΔ καλός σύμβουλος.
Και οι δυνάμεις που αναπτύσσονται στα δεξιά της, ενδεχομένως να παρασύρουν την παρουσία της και την ρητορική της σε ακρότητες καθώς και την ίδια την Δημοκρατία σε επικίνδυνα μονοπάτια. Αν και το πρόσφατο παρελθόν έδειξε πως τα μικρά προσωπικά κόμματα ουδέν άλλο εξυπηρετούν, παρά τις μωροφιλοδοξίες των εκάστοτε αρχηγών τους. Όπως εύκολα συστήνονται, έτσι εύκολα αποσυντίθενται.
Κλείνοντας, σε δεινή θέση φαίνεται να βρίσκεται ο Σύριζα. Αμήχανος, σε μια άλλη κοινωνία που δεν ευνοεί την ακραία ρητορική και αποζητά την μετριοπάθεια, πασχίζει να βρει ρόλο σε μια νέα πραγματικότητα που ούτε του αρέσει, ούτε του ταιριάζει. Είναι σίγουρο πια πως θα οδηγηθεί σε εσωτερικές διεργασίες που θα αγγίξουν και τα κορυφαία κλιμάκια του. Γεγονός πιθανώς λυτρωτικό και για το κόμμα και για τον Τσίπρα. Είναι πιθανόν με ένα άλλο στυλ να ξαναβρούν τον δρόμο τους. Αρκεί ως βάση στη συζήτηση τους να βάλουν, ότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια τα έκαναν σχεδόν όλα λάθος.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
