Σε αναζήτηση της χαμένης σημασίας των λέξων
Του Θεόδωρου Καμπέρου, Διευθυντής ΠΕΔ Δυτικής Ελλάδας.
Πάντα η ακριβολογία ήταν ένας σταθεροποιητικός παράγοντας στην προσωπική μου συγκρότηση σε σχέση με την κοινωνική μου επικοινωνία και τις συναλλαγές μου.
Παρακολουθώντας την πρόσφατη επικαιρότητα αντιλήφθηκα σε δύο φαινομενικά εντελώς άσχετες μεταξύ τους περιπτώσεις, την χρήση λέξεων -εννοιών- συμβολισμών που ο «διασταλτικός τους χαρακτήρας» άφηνε σαφέστατα περιθώρια για μια παρερμηνεία, ιδιαίτερα για ένα κοινό που δεν έχει την ευκολία να αναγνωρίζει την βαρύτητα του συμβολισμού, στην ουσία των λέξεων.
Η πρώτη περίπτωση αφορά τη συνέντευξη του προέδρου Ζελένσκι πρόσφατα στην ΕΡΤ2. Συγκεκριμένα ερωτώμενος για την παρουσία και την δράση των ναζιστικών μορφωμάτων του τάγματος των Αζόφ στο παρελθόν αλλά και σήμερα στην Ουκρανία, αναφέρθηκε επανειλημμένα σε αυτά με τον όρο… παρουσία ριζοσπαστικών δυνάμεων, αρνούμενος συστηματικά οποιοδήποτε άλλο χαρακτηρισμό. Από περιέργεια ανέτρεξα στο αντίστοιχο λήμμα στη Βικιπαίδεια όπου εκεί μεταξύ άλλων αναφέρει…. ιστορικά ο ριζοσπαστισμός έχει αναφερθεί αποκλειστικά στην ριζοσπαστική αριστερά και σπανίως στην ακροδεξιά.
Σε κάθε περίπτωση στον δημόσιο διάλογο μας είναι μια έκφραση που δεν αντιπροσωπεύει μια αρνητική διάσταση. Είναι προφανές ότι καμία περιγραφή δεν συνάδει σε τίποτα για αυτά που όλοι γνωρίζουν για την δράση και την ιδεολογία των Αζόφ. Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν με βάση τα παραπάνω, πόσο μπορείς με μια μόνο λέξη, να παραπλανήσεις ένα ακροατήριο, να θολώσεις τις έννοιες, να ξεφύγεις από την ουσία, να ενοχοποιήσεις τους αντιπάλους σου.
Περίπτωση δεύτερη
Η δίκη των αστυνομικών που κλοτσοβάρεσαν τον μακαρίτη Ζακ- Τζάκη Κωστόπουλο. Μετά την Δίκη και τα επεισόδια διαμαρτυρίας που συνέβησαν εκεί, κατά την ανακοίνωση της αθωωτικής για τούς Αστυνομικούς απόφασης, κυκλοφόρησε εκτενώς στα κοινωνικά δίκτυα επιστολή από μια Influencer με τίτλο
«Μην βρίζεις μάνα, Μη βρίζεις Μάγδα»
Τη βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα και αστραπιαία στο μυαλό μου ήρθε ο συσχετισμός με τη συνέντευξη του Ζελένσκι.
Σε αυτή την επιστολή που είναι επιμελώς γραμμένη με εκφορά και δομή σύγχρονης καταγγελτικής κουλτούρας, με επίφαση προοδευτισμού, γίνεται αναφορά του όρου «Μάνα» εξαρχής στον τίτλο επιδιώκοντας την συναισθηματική φόρτιση που προκαλεί σε όλους η επίκλησή της , καθώς βεβαίως και την περιέργεια για το τι ακολουθεί αφού μοιάζει να είναι…. ένα γράμμα από μια μάνα σε μια μάνα…. τραγικό σύμβολο στη συνείδηση όλων…. νόμιζα.
Εξ αρχής περιμένεις ότι η Μάνα δεν μπορεί παρά να είναι σύμβολο αγάπης, άδολης και ανιδιοτελούς. Σύμβολο αγώνα για την προστασία ακόμα και της μνήμης του παιδιού της.
Αντ’ αυτού είναι μια εκτεταμένη κατακραυγή προς τη Μάνα Μάγδα Φύσσα.
Εν ολίγοις την «εγκαλούν»:
Για τον τρόπο και τις ευθύνες που έχει στο πώς μεγάλωσε το παιδί της… λανθασμένα… Ενα παιδί που δεν ήταν ο «αποδεκτός τύπος» του δικού τους πρότυπου, σπίτι δουλειά, ταβέρνα με φίλους και πάλι σπίτι όπως αναφέρουν. Ενα παιδί που ένιωθε οργή και μίσος για την φτώχεια που το περιέβαλλε, για ένα πολιτικό σύστημα βασισμένο στην αδικία και στην στέρηση ευκαιριών, και έγραφε στίχους για να το ανατρέψει. Για ένα παιδί που ήθελε να κάνει τον κόσμο πιο ωραίο και δίκαιο, αλλά που για αυτούς δεν ήταν αποδεκτό.
Το ότι αυτό το παιδί έγινε η θυσία, για να σπάσει το απόστημα του φασισμού που αναβίωνε οργανωμένα γύρο μας καμία αναφορά. Οτι ο Θάνατός του ήταν η απόδειξη ότι το τέρας που πολέμαγε και κατάγγελλε με τους στοίχους του, ήταν εκεί ολοζώντανο και υπαρκτό και τον κατασπάραξε καμία αναφορά. Για το τι χρωστάμε όλοι μας στον Παύλο, για αυτήν του τη θυσία που οδήγησε στην φυλακή τα ηγετικά στελέχη του ναζιστικού μορφώματος καμία αναφορά.
Και αντί όλων αυτών , οικειοποιούνται την λέξη «μάνα» για να αντιστρέψουν κάθε νόημα που σηματοδοτεί αυτή η λέξη.
Και τα δύο πρόσφατα παραδείγματα που αναφέρω κινούνται στον ίδιο αξιακό γαλαξία.
Οι λέξεις είναι μόνο «μέσα για τις πράξει».
Ιδωμεν !
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
