Τα ερωτήματα του τελευταίου 15ήμερου

Το κύριο άρθρο της «Π»

 

 

ΤΟ ΤΡΕΧΟΝ σαββατοκύριακο μας εισάγει στο τελευταίο 15ήμερο πριν την κάλπη της 25ης Ιουνίου. Οι αρχηγοί, τα επιτελεία και τα στελέχη εντείνουν προσπάθειες, όχι χωρίς ίχνη κόπωσης και αμηχανίας, εφόσον χρειάζεται να επαναλαμβάνονται στην κεντρική τους επιχειρηματολογία, ελαφρά τροποποιημένη σε σχέση με τον περασμένο μήνα. Πλέον δεν μιλάμε για συνεργασίες, δυνητικές ή απαγορευτικές. Πλέον μιλάμε πάνω στο ερώτημα αν θα δοθεί η πολυσυζητημένη αυτοδυναμία στον Κ. Μητσοτάκη, σύμφωνα με τον οπτική γωνία της ΝΔ, ή αν θα πρέπει να αποτραπεί η αυτοδυναμία, διότι θα μας περιμένουν μεταρρυθμίσεις άγριου περιεχομένου, σύμφωνα με την αντιπολίτευση.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν μας αγρίεψε και πολύ κατά την τετραετία που ηγήθηκε της χώρας. Διακατέχεται ασφαλώς από μεταρρυθμιστικές προθέσεις, τις οποίες δεν μπόρεσε να ξεδιπλώσει λόγω των ναρκοπεδίων της πανδημίας και της ενεργειακής κρίσης, αλλά στο σημείο αυτό συναντά τις προσδοκίες της κοινής γνώμης: Οι περισσότεροι Ελληνες συμφωνούν ότι η χώρα χρειάζεται τομές. Το 41% της πρώτης αναμέτρησης το κατέδειξε. Αντιθέτως, η ιδέα ότι η πλειοψηφία Μητσοτάκη πρέπει να παρεμποδιστεί, επί της ουσίας καταποντίστηκε, ως κινδυνολογία που αφ’ εαυτής συνιστά κίνδυνο, και ως νεφελώδης ασάφεια και πρόσκληση για νέους πειραματισμούς, αλλά και ως κοινωνικά μεταδοτικό πεσιμισμό και μόνιμη άρνηση για αλλαγές.

Η ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ εμφανίζεται να φοβίζει απλά και μόνο για να θωρακίσει τον εαυτό της και να εξυπηρετήσει το κυνηγητό της επικυριαρχίας στην κεντροαριστερή περιοχή. Επενδύει στο ερώτημα αυτό -για όποιον ενδιαφέρεται- και στα αντιδεξιά σύνδρομα. Το δεύτερο ερώτημα αφορά την προκοπή της εναλλακτικής ψήφου στα «περιφερειακά» ή αιρετικά κόμματα. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν ο πολίτης θα πάει γυρεύοντας για την περιπέτεια που απέφυγε στις 21 Μαΐου