Θέατρο: Eνα θεατρικό γεγονός…
Στην κεντρική σκηνή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση, αναμένεται να παρουσιαστεί σύντομα η παράσταση ενός αινιγματικού έργου, που έχει όλες τις προδιαγραφές, για να γίνει «talk of the town» και να αποτελέσει ένα από τα «high-lights» του έτους που ξεκίνησε. Από το συγγραφέα και την υπόθεσή του έως τον σκηνοθέτη και τους ερμηνευτές του, όλα συνηγορούν προς αυτή την κατεύθυνση.
Πρόκειται για το έργο «Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι» (Dans la solitude des champs de cotton, 1986) του Μπερνάρ Μαρί Κολτές, του πιο πολυπαιγμένου Γάλλου συγγραφέα μετά τον θάνατό του (1989), αυτού που ο φυσικός σκηνοθέτης της δραματουργίας του, Patrice Chereau αποκάλεσε αντιφατικά μεν, αλλά όχι άδικα «χαρούμενο desperado του γαλλικού θεάτρου».
Σ’ έναν απροσδιόριστο χώρο, μια δυνατή δυαδική αναδύεται ανάμεσα σε έναν ντήλερ και έναν πελάτη, που αναδεικνύεται μέσα από έναν έντονο, συναισθηματικά φορτισμένο και πολύπλοκο διάλογο. Η προκλητική απεύθυνση του πρώτου: «Αν βαδίζετε έξω, αυτή την ώρα και σ’ αυτό το μέρος, είναι επειδή ποθείτε κάποιο πράγμα που δεν έχετε, κι αυτό το πράγμα εγώ, μπορώ να σας το προμηθεύσω» πυροδοτεί το μυστήριο της συνάντησής τους.
Ο συγγραφέας, μέσα από τον ελλειπτικό λόγο των δύο προσώπων, που κρύβονται πίσω από τις λέξεις, συντηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον για το αντικείμενο του ντηλ και του μύχιου πόθου, αποκαλύπτοντας σταδιακά το ανείπωτο, που ελλοχεύει κάτω από τις υπεκφυγές τους και αφορά μια παλιά υπόθεση παιδοφιλίας. Κατά βάθος ο Κολτές ξεδιπλώνει με αριστοτεχνικό τρόπο την αναμέτρηση ενός ανθρώπου με το υποσυνείδητό του, τις φοβίες και τους εφιάλτες του για μια σκοτεινή επιθυμία κοινωνικά αξιόποινη και νομικά εγκληματική.
Η απρόβλεπτη υπόθεση και τα αντισυμβατικά πρόσωπα του έργου, που ακολουθούν φυγόκεντρες διαδρομές, ενταγμένα σε ένα σκηνικό χώρο απομακρυσμένο από το χάρτη της «κανονικής» ζωής συνθέτουν ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της συνολικής θεατρικής παραγωγής του Κολτές, μέσα από την οποία θέλησε να αντιπαρατεθεί στον εφησυχασμό και την εθελοτυφλία του δυτικού αστικού κόσμου της μεταπολεμικής εποχής, διαβλέποντας ότι «οι ακρώρειες πρόκειται να γίνουν κάποτε το κέντρο του κόσμου».
Η παράσταση της «Μοναξιάς των κάμπων με βαμβάκι», που ανέβηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1995 στο θέατρο Αμόρε, σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη, με τους Μιχαήλ Μαρμαρινό (ντήλερ) και Ακύλλα Καραζήση (πελάτη) επανέρχεται στην ελληνική σκηνή το πρώτο δεκαήμερο του Φεβρουαρίου, με τη ριζοσπαστική ματιά του βραβευμένου Ρώσου σκηνοθέτη της νεότερης γενιάς Τιμοφέι Κουλιάμπιν. Επιδίωξή του «να φωτίσει αυτό το ανείπωτο της σχέσης των δύο προσώπων και τη σκοτεινιά ενός ανήθικου και νοσηρού πόθου, που σκοτώνει».
Στον ρόλο του πιο σκοτεινού πελάτη του παγκόσμιου ρεπερτορίου, ο φλεγματικός Βαλμόν των οσκαρικών «Επικίνδυνων Σχέσεων», ο υπέροχος Τζον Μάλκοβιτς του κινηματογράφου αλλά και του πειραματικού αμερικανικού θεάτρου. Στο πλευρό του θα συμπρωταγωνιστήσει η διακεκριμένη Λιθουανή ηθοποιός Ινγκεμπόργκα Νταπκουνάιτε, ένα καλλιτεχνικό ζευγάρι με δέκα τουλάχιστον συνεργασίες στη σκηνή και τη μεγάλη οθόνη.
Πώς να μη γεννά προσδοκίες μια τέτοιου επιπέδου θεατρική συνέργεια;
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
