1821: Ο Ανδρέας Λόντος και το άγνωστο αρχείο του
Από το Κάστρο της Πάτρας έως τα Ψηλαλώνια και τις πρώτες νοτιοανατολικές γειτονιές τους, υπάρχει ένας κομβικός δρόμος που τα συνδέει, η οδός [Ανδρέα] Λόντου.
Παλιός δρόμος, συνδετήριος μεταξύ άνω και κάτω πόλης, είναι αφιερωμένη στον Ανδρέα Λόντο, έναν σημαντικό Αιγιώτη προεστό με αξιοσημείωτη στρατιωτική αλλά και πολιτική δράση τόσο κατά την Επανάσταση του 1821, όσο και στα πρώτα χρόνια του Ελληνικού κράτους.
Ο Ανδρέας Λόντος είναι μια ιδιαίτερη προσωπικότητα που άφησε το στίγμα της το πρώτο μισό του 19ου αιώνα, ειδικά δε στα χρόνια της Επανάστασης του ’21.
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Η Οικογένεια Λόντου ήταν παλιά αρχοντική οικογένεια της Αχαΐας, μέλη της οποίας διακρίθηκαν στους απελευθερωτικούς αγώνες του ’21 και στην πολιτική ζωή του τόπου.
Η καταγωγή της οικογένειας ήταν από το Φανάρι της Κωνσταντινούπολης, μετά την άλωση της οποίας από τους Οθωμανούς, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει για να εγκατασταθεί στις ενετικές κτήσεις της νοτίου Ελλάδας, και συγκεκριμένα στον Κάλανο των Νεζερών. Γενάρχης της οικογένειας θεωρείται ο Γκολφίνος Λόντος.
Εκεί κατείχαν οικογενειακό πύργο, του οποίου τα ερείπια σώζονται ακόμα και στις μέρες μας. Διατηρούσαν ιππικό και πυροβολικό και βοηθούσαν τους Ενετούς εναντίον των Τούρκων. Τα περισσότερα μέλη της οικογένειας διετέλεσαν πρόξενοι της Ενετίας καθώς και πρόκριτοι της περιοχής, αν και πολλές φορές λόγω των αυθαιρεσιών αυτών, ο λαός προκαλούσε εξεγέρσεις. Με την συνθήκη του Πασάροβιτς (1718) οι Ενετοί παραχώρησαν τα κατεχόμενα τμήματα στους Τούρκους με αποτέλεσμα οι Λόντοι να κατέλθουν στα πεδινά μέρη της Αχαΐας και να εγκατασταθούν στη Βοστίτσα (σημερινό Αίγιο) και στην Πάτρα.
Η ΑΚΜΗ
Η οικογένεια Λόντου της Βοστίτσας αναμείχθηκε ενεργά στο κίνημα των Ορλωφικών (1770) αλλά εντούτοις κατόρθωσε να γλιτώσει από την οργή των Τούρκων. Από τις μαρτυρίες της εποχής φαίνεται ότι μέλη της οικογένειας διατηρούσαν φιλικές σχέσεις με τους Τούρκους. Αποτέλεσμα αυτής της σχέσης ήταν να διοριστεί ο Σωτηράκης Λόντος, το 1778, γενικός επίτροπος των Πελοποννήσιων.
Η επιρροή της οικογένειας αυξήθηκε ακόμα περισσότερα μερικά χρόνια αργότερα, όταν ο Σωτηράκης Λόντος κατέλαβε το αξίωμα του Μωρογιάννη. Από τότε οι πρόκριτοι της Πελοποννήσου χωρίστηκαν σε δύο παρατάξεις. Η πρώτη ήταν του Αχαϊκού, στην οποία ήταν αρχηγός η οικογένεια Λόντου και στηριζόταν από τους προκρίτους της Βοστίτσας, των Πατρών, της Ηλείας, και η δεύτερη ήταν της Καρύταινας. Τελικά οι προύχοντες της Καρύταινας πέτυχαν τον αποκεφαλισμό του Σωτηράκη Λόντου.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΝΤΟΣ
Ο Ανδρέας Λόντος (1786-1845) του οποίου μέρος του προσωπικού του αρχείου παρουσιάζουμε σήμερα, ήταν προεστός του Αιγίου, με σημαντική στρατιωτική και πολιτική δράση στην Επανάσταση του 1821, καθώς και έπειτα από αυτή.
Γεννήθηκε το 1786 στο Αίγιο, Βοστίτσα τότε, από ισχυρή οικογένεια προυχόντων της πόλης. Ήταν γιος του προεστού Σωτηράκη Λόντου που αποκεφαλίστηκε το 1812 στην Τριπολιτσά. Παππούς του ήταν ο Γκολφίνος ο οποίος συμμετείχε στην Εξέγερση του 1770.
Σπούδασε στο σχολαρχείο της Βοστίτσας, το οποίο διεύθυνε ο Ευστάθιος Παλαμάς, πρόγονος του μετέπειτα δημοφιλούς ποιητή Κωστή Παλαμά.
Ο Λόντος έζησε για ένα διάστημα στην Κωνσταντινούπολη και επανήλθε στην Πελοπόννησο το 1816. Συνήψε φιλία με τον νέο Μόρα-Βαλεσή Σακήρ Αχμέτ και το 1818 αναγορεύτηκε επίσημα σε προεστό με έγγραφο των εκπροσώπων του Καζά Βοστίτσας, επικυρωμένο από τον επίσκοπο Κερνίτσης Προκόπιο. Προεπαναστατικά μυήθηκε στην Φιλική εταιρεία, από τον Πελοπίδα, και εργάστηκε για την προπαρασκευή της Επανάστασης.
Μετείχε ενεργά στην Επανάσταση, όπως και οι αδελφοί του Αναστάσιος και Λουκάς. Στις 23 Μαρτίου κήρυξε την επανάσταση στο Αίγιο, εκδίωξε τους Τούρκους χωρίς μάχη και ύψωσε την πρώτη Ελληνική επαναστατική σημαία. Στη διάρκεια της επανάστασης διοικούσε δικό του σώμα στρατού, με το οποίο πήρε μέρος στην πολιορκία της Πάτρας και του Μεσολογγίου.
Κατά τον Καλλίνικο Καστόρχη (1789-1877) ο Ανδρέας Λόντος σε συνεννόηση με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό εκφώνησε την 25 Μαρτίου του 1821 προς συμπατριώτες του το ίδιο λόγο που εκφώνησε και ο Γερμανός στην Αγία Λαύρα Καλαβρύτων. Μετά από αυτό επικεφαλής ενόπλων συμμετείχε στην πολιορκία της Πάτρας και του Ρίου.
Μετά την Απελευθέρωση ο Λόντος παραγκωνίστηκε από τον Ιωάννη Καποδίστρια, γι’ αυτό και πρωτοστάτησε στα «αντικαποδιστριακά» κινήματα. Το 1833 μετακόμισε στο Ναύπλιο, προκειμένου να συναντήσει τον βασιλιά Όθωνα κατά την άφιξη του. Το 1835 ο Όθων τον διορίζει συνταγματάρχη και στη συνέχεια στρατιωτικό επιθεωρητή. Κατά την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου ο Λόντος έλαβε ενεργά μέρος όντας αρχηγός του Αγγλικού κόμματος. Μετά την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου διορίστηκε αντιπρόεδρος της εθνοσυνέλευσης ενώ στη συνέχεια χρημάτισε υπουργός στρατιωτικών & εσωτερικών στην επαναστατική κυβέρνηση. Με την άνοδο όμως του Κωλέττη, ο Λόντος εκδιώχθηκε και έχασε όλα του τα αξιώματα.
Τα οικονομικά του προβλήματα αλλά και η μεγάλη πίκρα του για την πολιτική του αποτυχία τον οδήγησαν στην αυτοκτονία. Έθεσε τέλος στην ζωή του στις 24 Σεπτεμβρίου του 1845 στο σπίτι του στην Αθήνα. Η σορός του μεταφέρθηκε στο Αίγιο και συγκεκριμένα στο σπίτι του αδερφού του Λουκά στις 15 Οκτωβρίου αλλά δεν τάφηκε με εκκλησιαστικό τελετουργικό εξαιτίας της απαγόρευσης που είχε επιβληθεί από την Κυβέρνηση Κωλέττη. Τελικά η κηδεία του πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβρη του 1847, αμέσως μετά τον θάνατο του Ιωάννη Κωλέττη.
Το πατρικό του στεγάζει σήμερα το Λαογραφικό Μουσείο Αιγίου, στο οποίο μεταξύ άλλων, εκτίθεται η πρώτη μαρμάρινη πλάκα του τάφου του, αντίγραφο της σημαίας των Λόντων και παράσημά του.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
