Βασιλική Γιολδάση: «Ονειρεύομαι σχολεία χωρίς κάγκελα»

Κρίστυ Κουνινιώτη

Οι σπουδές Αγγλικής Φιλολογίας ήταν το μέσο για να επικοινωνεί και να κατανοεί τον πολιτισμό άλλων λαών, κάτι που τη συναρπάζει, όπως σημειώνει. Με 32ετή πορεία ως εκπαιδευτικός, η διευθύντρια του 6ου Γυμνασίου Πατρών Βασιλική Γιολδάση στοχεύει «στη δημιουργία ενός περιβάλλοντος, όπου οι μαθητές θα μπορούν να αναπτύξουν, πέρα από το ακαδημαϊκό επίπεδο, την κριτική σκέψη, τη δημιουργικότητα και την κοινωνική τους ανάπτυξη». Πορεύεται δε, με όπλα της την αισιοδοξία, την ενσυναίσθηση, την ευελιξία και το χαμόγελο.

-Ποιες οι εντονότερες αναμνήσεις από τα παιδικά σας χρόνια;

Μεγάλωσα στην Αρτα, μια μικρή πόλη, και οι πιο έντονες αναμνήσεις μου προέρχονται από το παιχνίδι στη γειτονιά μας. Παίζαμε στον δρόμο, χωρίς φόβο, και οι παιδικές μου φίλες παραμένουν κοντά μου μέχρι σήμερα.
Η κοινότητα και η αίσθηση του «ανήκειν» ήταν πολύ σημαντικά, και αυτές οι εμπειρίες έχουν επηρεάσει την προσέγγισή μου ως εκπαιδευτικού και μητέρας. Πιστεύω ότι η ανεξαρτησία, η συντροφικότητα και το παιχνίδι είναι ζωτικά για την ανάπτυξη των παιδιών.

-Ο λόγος που επιλέξατε σπουδές Αγγλικής Φιλολογίας; Και τι ακολούθησε στη συνέχεια;

Από μικρή είχα την επιθυμία να επικοινωνώ με ανθρώπους από άλλους πολιτισμούς και να τους καταλαβαίνω. Η αγγλική γλώσσα φαινόταν το ιδανικό εργαλείο. Οι σπουδές μου στην Αγγλική Φιλολογία μου έδωσαν τη δυνατότητα να επικοινωνώ και να κατανοώ τον πολιτισμό άλλων λαών, κάτι που συνεχίζει να με συναρπάζει.
Από τα 32 χρόνια που διδάσκω, τα 20 ασχολούμαι με ευρωπαϊκά προγράμματα. Αυτά όχι μόνο ανέπτυξαν τις δεξιότητές μου, αλλά μου έδωσαν την ευκαιρία να συνεργαστώ με σχολεία σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, γεγονός που ενίσχυσε την κατανόηση και τον σεβασμό μου για τη διαφορετικότητα καθώς και την επαγγελματική και προσωπική μου εξέλιξη.

-Πώς θα περιγράφατε την πορεία σας ως καθηγήτριας από το ξεκίνημά σας έως σήμερα και τι αγαπάτε στη διδασκαλία;

Ξεκίνησα διδάσκοντας σε φροντιστήρια ξένων γλωσσών, όπου έμαθα να προσαρμόζομαι στις ανάγκες των μαθητών. Αργότερα, ως αναπληρώτρια εκπαιδευτικός, δίδαξα σε διάφορα σχολεία και επίπεδα εκπαίδευσης, γεγονός που με βοήθησε να κατανοήσω τους μαθητές διαφορετικών ηλικιών. Οταν διορίστηκα μόνιμα στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, εστίασα όχι μόνο στη διδασκαλία της γλώσσας αλλά και στην ανάπτυξη της κριτικής σκέψης.
Αυτό που αγαπώ περισσότερο στη διδασκαλία είναι η συνεχής αλληλεπίδραση με τη νέα γενιά. Είναι ένα επάγγελμα γεμάτο νόημα και δημιουργικότητα, και αυτό με κρατά ενθουσιασμένη και αφοσιωμένη όλα αυτά τα χρόνια.

-Διευθύντρια του, εξαιρετικά δραστήριου, 6ου Γυμνασίου Πάτρας. Ποιες οι προκλήσεις και ποιο το στοίχημά σας;

Οι προκλήσεις είναι πολλές και αφορούν τόσο τις ακαδημαϊκές όσο και τις προσωπικές ανάγκες των μαθητών. Το στοίχημά μου είναι να δημιουργήσω ένα περιβάλλον, όπου οι μαθητές θα μπορούν να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους πέρα από το ακαδημαϊκό επίπεδο, όπως την κριτική σκέψη, τη δημιουργικότητα και την κοινωνική τους ανάπτυξη.
Το σχολείο μας συμμετέχει σε πολλά εκπαιδευτικά προγράμματα και δράσεις, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, και αυτό μας επιτρέπει να παρέχουμε στους μαθητές εμπειρίες που διευρύνουν τους ορίζοντές τους. Το όραμά μου είναι να συνεχίσουμε να ενισχύουμε τις εκπαιδευτικές μας προσεγγίσεις, ώστε οι μαθητές μας να γίνουν υπεύθυνοι και δημιουργικοί πολίτες.

-Μιας και διανύετε τις πρώτες ημέρες της σχολικής χρονιάς, πώς διαχειρίζεστε τα θλιβερά περιστατικά βίας μεταξύ των μαθητών, όταν συμβαίνουν και πού, θα λέγατε, βρίσκεται η λύση τους;

Η διαχείριση περιστατικών βίας απαιτεί συλλογική προσπάθεια από όλους τους εμπλεκόμενους στη σχολική κοινότητα. Το κύριο μέλημά μας είναι η πρόληψη, η οποία επιτυγχάνεται μέσα από συνεργασία και υποστήριξη των μαθητών. Οταν συμβεί περιστατικό βίας, προσεγγίζουμε το θέμα εξατομικευμένα, με συζητήσεις και στήριξη από τους αρμόδιους ειδικούς.
Πιστεύουμε ότι η λύση βρίσκεται στην εκπαίδευση των μαθητών στη διαχείριση των συγκρούσεων μέσω διαλόγου και συνεργασίας. Εχουμε επίσης αναπτύξει εκπαιδευτικά προγράμματα που επικεντρώνονται στην ψυχική υγεία και την ενσυναίσθηση, με στόχο να καλλιεργήσουμε ένα θετικό κλίμα στο σχολείο.

-Ποιες αλλαγές θα θέλατε να δείτε στην εκπαίδευση;

Πολλές, αλλά οι αλλαγές στην εκπαίδευση πρέπει να βασίζονται σε μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχεδιασμό. Εντούτοις, ένα από τα σημεία που θεωρώ ότι χρειάζεται άμεση βελτίωση είναι οι υποδομές των σχολείων μας. Τα σχολεία πρέπει να είναι σύγχρονα, ασφαλή και τεχνολογικά εξοπλισμένα, ώστε να μπορούν να ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες των μαθητών. Θα ήθελα να δω τα σχολεία να προσφέρουν ένα μοντέρνο και ευχάριστο περιβάλλον μάθησης, που θα υποστηρίζει τη συνεργατική και διαδραστική μάθηση.

-Στον δύσκολο συνδυασμό επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων, ενόσω μεγαλώνατε τα παιδιά σας, πώς θα σας αξιολογούσατε;

Ηταν ένας συνεχής αγώνας ισορροπίας. Το να ισορροπήσω μεταξύ επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων ήταν και είναι μια πρόκληση. Προσπαθούσα να βάζω προτεραιότητες και να είμαι ευέλικτη, δίνοντας προσοχή τόσο στη δουλειά όσο και στους δύο γιους μου.

Δεν υπάρχει τέλεια ισορροπία, αλλά το σημαντικό ήταν να μπορώ να είμαι παρούσα όταν τα παιδιά μου με χρειάζονταν και ταυτόχρονα να προσφέρω τον καλύτερο εαυτό μου στην εργασία.

-Τα ισχυρά σας όπλα στις εν γένει δυσκολίες;

Τα ισχυρά μου όπλα είναι η αισιοδοξία, η ενσυναίσθηση, η ευελιξία και το χαμόγελο. Η αισιοδοξία με βοηθά να βλέπω τις προκλήσεις ως ευκαιρίες για εξέλιξη. Η ενσυναίσθηση με κάνει να κατανοώ τους ανθρώπους γύρω μου και να βρίσκω λύσεις που προάγουν τη συνεργασία. Η ευελιξία μού δίνει τη δυνατότητα να προσαρμόζομαι στις συνθήκες και να βρίσκω δημιουργικούς τρόπους αντιμετώπισης των καταστάσεων.

Τέλος, το χαμόγελο δημιουργεί ένα θετικό και συνεργατικό κλίμα.

-Ονειρεύεστε…

Ονειρεύομαι ένα σχολείο χωρίς κάγκελα, κυριολεκτικά και μεταφορικά!

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News