Πάτρα: Σβόλης και Ψωμάς ταιριάζουν, αλλά έχουν δρόμο για συνεργασία – Η «άλλη πορεία» του Αϊβαλή
Με πολλές προϋποθέσεις μια πιθανή συνεργασία Σβόλη – Ψωμά
Η πολιτική σκηνή του Δήμου Πατρέων χαρακτηρίζεται τα τελευταία χρόνια από τη σταθερή κυριαρχία της «Λαϊκής Συσπείρωσης» και του δημάρχου Κώστα Πελετίδη, η οποία, σύμφωνα με τις αντιπολιτευτικές φωνές, ακολουθεί μία μονοδιάστατη και αναποτελεσματική προσέγγιση στη διοίκηση του Δήμου. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, καθίσταται όλο και πιο έντονη η ανάγκη σύγκλισης δυνάμεων στην αντιπολίτευση. Ειδικά, οι παρατάξεις του Κώστα Σβόλη και του Πέτρου Ψωμά παρουσιάζουν στοιχεία που μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για μία μελλοντική συνεργασία, παρά τις μεταξύ τους διαφορές.
Ο Κώστας Σβόλης, αρχηγός της αντιπολίτευσης, αντιλαμβάνεται τη σημερινή διοίκηση ως προσκολλημένη σε μια λογική διαρκούς καταγγελίας, χωρίς ουσιαστική προσπάθεια επίλυσης των προβλημάτων. Ο ίδιος προτάσσει τον ρεαλισμό, την ανάπτυξη και την κοινωνική πίεση ως καταλύτες συνεργασίας. Εκτιμά ότι η έννοια της ανάπτυξης πρέπει να επαναπροσδιοριστεί — όχι ως αισθητική αναβάθμιση και δημιουργία πάρκων, αλλά ως οικονομική ενίσχυση των πολιτών μέσω επενδύσεων και δημιουργίας θέσεων εργασίας. Σε αυτήν τη λογική, η ανάγκη για συνεργασία μεταξύ των αντιπολιτευτικών δυνάμεων είναι επιτακτική, παρότι ο ίδιος δεν θεωρεί ρεαλιστική τη σύμπραξη όλων των παρατάξεων, κυρίως λόγω ιδεολογικών αποστάσεων.
Ο Πέτρος Ψωμάς και η δημοτική του παράταξη «σπιράλ» διακηρύσσουν με σαφήνεια την πρόθεσή τους να συνεργαστούν με άλλες δυνάμεις, με μόνο γνώμονα το συμφέρον της Πάτρας. Για το σπιράλ, οι πολιτικές ετικέτες είναι δευτερεύουσας σημασίας, ενώ προτεραιότητα αποτελεί η αλλαγή κουλτούρας στη διοίκηση του Δήμου. Η παράταξη επιδιώκει τη διοίκηση της πόλης από ανθρώπους με πραγματική αγάπη για αυτήν και όραμα για την πρόοδό της, κάτι που θεωρούν ότι δεν υπάρχει σήμερα. Οι συνεργασίες, λοιπόν, αποτελούν για εκείνους αναγκαίο εργαλείο και όχι πολιτικό παιχνίδι.
Οι δύο Παρατάξεις, παρότι διαφέρουν στο ύφος και τις αφετηρίες τους —ο Σβόλης εκπροσωπεί μία πιο δομημένη και “τεχνοκρατική” αντιπολίτευση, ενώ ο Ψωμάς μία πιο οραματική και συμμετοχική προσέγγιση— υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις λόγοι που καθιστούν τη συνεργασία τους όχι μόνο πιθανή, αλλά και απαραίτητη:
1. Κοινή στόχευση αλλαγής στη δημοτική αρχή: Αμφότεροι εκτιμούν πως η παραμονή της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στο τιμόνι του Δήμου έχει εξαντλήσει τα περιθώρια παραγωγικής διοίκησης. Η ανάγκη για πολιτική αλλαγή το 2028 είναι διακηρυγμένος στόχος και των δύο.
2. Συμπληρωματική πολιτική προσέγγιση: Ο ρεαλισμός και η κομματική βάση που διαθέτει η πλευρά Σβόλη μπορούν να συνδυαστούν με την ανοιχτότητα, την κοινωνική ενσυναίσθηση και την επικοινωνιακή επάρκεια του σπιράλ. Μία τέτοια συνέργεια μπορεί να καλύψει τόσο το τεχνικό όσο και το πολιτικό σκέλος της διοίκησης.
3. Κοινός αντίπαλος: Η αναποτελεσματικότητα της σημερινής αρχής, όπως καταγγέλλεται και από τις δύο πλευρές, λειτουργεί ως ενοποιητικός παράγοντας. Η ανάγκη για αλλαγή δεν είναι αφηρημένη ή γενική, αλλά συγκεκριμένη και στοχευμένη κατά του μοντέλου διοίκησης που εκπροσωπεί ο Πελετίδης.
4. Πίεση της κοινωνίας για συνεργασία: Και οι δύο πλευρές αναγνωρίζουν ότι η κοινωνία ζητά συναινέσεις, όχι συγκρούσεις. Η πολιτική ωριμότητα και η ικανότητα σύνθεσης μπορούν να αξιοποιηθούν ως απάντηση στη γενικευμένη απαξίωση του κομματικού κατακερματισμού.
Επομένως, παρότι ο Κώστας Σβόλης διατηρεί επιφυλάξεις για την εφικτότητα μίας πλήρους αντιπολιτευτικής σύμπραξης, τα δεδομένα δείχνουν ότι με τον Πέτρο Ψωμά και το «σπιράλ» υπάρχει ουσιαστικός κοινός τόπος. Ο κ. Σβόλης φαίνεται να λέει αρχικά «ναι» σε συνεργασία, αναγνωρίζοντας πως ταιριάζει με τον Π. Ψωμά, αλλά δεν απαντά ακόμα στο ποιος θα μπορούσε να ηγηθεί μίας σύμπραξης. Ενώ και ο κ. Ψωμάς επιβεβαιώνει πως υπάρχει κοινή στάση σε πολλά θέματα που απασχολούν.
Η επιτυχία μίας πιθανής συνεργασίας εξαρτάται από τη δημιουργία ενός κοινού προγραμματικού πλαισίου, την αποδοχή των διαφορετικών προελεύσεων και την οικοδόμηση εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο πλευρών. Αν το επιτύχουν, δεν αποκλείεται να αποτελέσουν τη βάση μίας νέας αυτοδιοικητικής πλειοψηφίας που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τις ελπίδες των Πατρινών. Μεγάλο ερωτηματικό, όμως, παραμένει το πώς θα μπορούσαν να επικοινωνήσουν το όλο εγχείρημα και πώς θα έρθουν σε επαφή με την κοινωνία.
Αϊβαλής: «Οχι» σε προσυμφωνίες κορυφής
Η αναμενόμενη αλλαγή του εκλογικού νόμου για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2028, που προβλέπει κατάργηση της δεύτερης Κυριακής, διαμορφώνει ένα νέο τοπίο στον Δήμο Πατρέων, εντείνοντας τη συζήτηση για ενδεχόμενες συνεργασίες μεταξύ των βασικών αντιπολιτευτικών παρατάξεων. Σε αυτό το πλαίσιο, οι δημόσιες τοποθετήσεις των κ.κ. Σβόλη, Ψωμά και Αϊβαλή αποκρυσταλλώνουν τις προθέσεις και τα όρια κάθε παράταξης.
Ο Βασίλης Αϊβαλής, το τελευταίο διάστημα που έχει ερωτηθεί, με διακριτό πολιτικό στίγμα, τοποθετείται με σαφήνεια απέναντι στο ενδεχόμενο προεκλογικής σύμπραξης. Αν και δεν αποκλείει τη συνεργασία γενικά, απορρίπτει κάθε διαδικασία που μοιάζει με πολιτικό «αλισβερίσι», δίνοντας προτεραιότητα στο «καλό της πόλης» και όχι στον εκλογικό στόχο. Επισημαίνει τις θεμελιώδεις διαφορές μεταξύ των πολιτικών τους προσεγγίσεων και ξεκαθαρίζει ότι δεν συμμερίζεται την άποψη πως μπορεί να υπάρξει μια κοινή γραμμή με Σβόλη και Ψωμά. Η θέση του, συνεπής με την πολιτική αυτονομία που θέλει να εκπέμπει η παράταξή του, δηλώνει ότι η κρίση ανήκει στους πολίτες και όχι σε προσυμφωνίες κορυφής.
Η ρητορική Αϊβαλή ενισχύεται από την τεχνοκρατική του εμπειρία, κυρίως σε θέματα χρηματοδοτήσεων και υποδομών. Αυτή η εμπειρία φαίνεται να διαμορφώνει μια πολιτική προσέγγιση που διαφοροποιείται σαφώς από τις τοποθετήσεις των κ.κ. Σβόλη και Ψωμά, όπως στην περίπτωση της υπογειοποίησης του τρένου, όπου διακρίνεται διαφοροποίηση όχι μόνο ως προς το μέσο, αλλά και ως προς την πολιτική στόχευση.
Συμπερασματικά: η πιθανότητα μιας ενιαίας αντιπολιτευτικής πλατφόρμας στην Πάτρα φαντάζει εξαιρετικά δύσκολη, με βάση τις δηλωμένες πολιτικές αποκλίσεις και τις προτεραιότητες κάθε παράταξης. Αν υπάρξει σύγκλιση ανάμεσα σε Σβόλη-Ψωμά, αυτή δεν θα έρθει από κομματική πίεση ή προεκλογικούς υπολογισμούς, αλλά ως απάντηση σε ένα αυθεντικό αίτημα της πατραϊκής κοινωνίας για εναλλακτική δημοτική διακυβέρνηση. Γι αυτό και θα πρέπει να θεωρείται εκτός της δυάδας ο Β. Αϊβαλής που θα συζητούσε τις συγκλίσεις μόνο αν προερχόταν ως λαϊκό αίτημα.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
