Φαντασία και φαντάσματα
Του Κωνσταντίνου Λαμπρόπουλου, Δημοσιογράφος της εφημερίδας «Πελοπόννησος» και του pelop.gr
Φαντασία!
Από το γνωστό τραγούδι του Τόλη Βοσκόπουλου μέχρι την ομώνυμη ταινία του Ντίσνεϊ (καταπληκτική η σκηνή με τον μαθητευόμενο μάγο Μίκυ Μάους που τα βάζει με τα στοιχεία της φύσης και στο τέλος βρίσκεται να τον κυνηγάνε τα σκουπόξυλα…) και από τον διαστημικό κόσμο του Κερκ, του Σποκ και του Λουκ Σκαϊγουόκερ έως τα βιβλία του Τόλκιν, του Τζορτζ Μάρτιν και της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, η λέξη φαντασία έχει μια και μόνη έννοια: Είναι η θεμελιώδης ψυχική λειτουργία, μέσω της οποίας οι άνθρωποι αναζητούν νόημα στον κόσμο. Και η δυνατότητα, θα προσθέταμε εμείς, του να ζωγραφίσουμε νέους κόσμους πέρα από τον χωροχρόνο.
Γιατί όλο αυτό το μάθημα γύρω από την ψυχολογία, τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο; Μα πολύ απλά γιατί κάθε μέρα που περνάει συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο ότι ζούμε σε μια πόλη η οποία, ενώ κάποτε έσφυζε από φαντασία (ως πύλη από και προς την Εσπερία γαρ), στις μέρες μας έχει πάθει δυστυχώς αρτηριοσκλήρυνση!
Πώς αλλιώς να το χαρακτηρίσουμε όλο αυτό το ψυχοπλάκωμα που μας έπιασε ενόψει του Καρναβαλιού που… ήταν να γίνει, αλλά τελικά δεν θα γίνει, για να ξαναγίνει βέβαια, όταν, όμως, δεν θα γίνει! Μπερδευτήκατε κι εσείς; Εμείς να δείτε!
Εντάξει, σίγουρα ο Covid-19 αποτελεί σοβαρό, σοβαρότατο ανασταλτικό παράγοντα για να γίνουν πράγματα και Καρναβαλικά δρώμενα στα μέρη μας, όμως ας μην κρυβόμαστε, σε αυτήν την πόλη και σε προ-κορωνοϊού εποχές, είχαμε την έμφυτη ικανότητα να τα βγάζουμε μόνοι μας τα ματάκια μας, μένοντας πίσω από τις εξελίξεις.
Προέδρους Δημοκρατίας και Πρωθυπουργούς είχαμε μπόλικους, για 10ετίες μάλιστα, όμως έπρεπε να φτάσουμε στο σωτήριο έτος 2022 για να ξεκινήσουν τα έργα στον… καρόδρομο της Πατρών-Πύργου.
Εργοστάσια είχαμε και μάλιστα τόσο υψηλού επιπέδου που έκαναν και εξαγωγές (π.χ. η Πειραϊκή-Πατραϊκή προμήθευε με φανέλες τη Μπακάμπι Τελ Αβίβ!), όμως φροντίσαμε και μας τα έκλεισαν (σε κάποιες περιπτώσεις φροντίσαμε και τα κλείσαμε και μόνοι μας), χωρίς να ξανανοίξουν…
Βουνό έχουμε – και τι βουνό! – όμως δεν σκέφτηκε ποτέ κανείς να δημιουργήσει μια τεχνητή Μακρυνίτσα στο Παναχαϊκό (ναι-ναι, μια τεχνητή Μακρυνίτσα με ταβέρνες, ξενοδοχεία, μονοπάτια, καταρράκτες, παγκάκια πικ-νικ κλπ) ή ένα πάρκο ψηλά στον ποταμό Γλαύκο (θα διαβάσατε ήδη το σχετικό ρεπορτάζ στην σελίδα 2 της «ΠτΚ»).
Κάστρο έχουμε, αλλά δεν σκέφτηκε κανείς ποτέ να γίνουν εκεί εκδηλώσεις διεθνούς ενδιαφέροντος και αναπαραστάσεις από το Μεσαιωνικό μας παρελθόν, με ιππότες, δεσποσύνες και κουρσάρους, αλλά και – κάνοντας και το άλμα λίγο πιο μπροστά στο μέλον – με ήρωες του 1821 και με Οθωμανούς.
Αεροδρόμιο λέμε ότι έχουμε, αλλά φυσικά και δεν έχουμε, για να μην πιάσουμε τα όνειρα θερινής νυκτός για κρουαζιέρες στην Αδριατική και το Αυτοκινητόδρομιο-βοσκότοπο στην Χαλανδρίτσα.
Τρέχουμε με χίλια θα πει κανείς. Ισως, αλλά ζούμε σε εποχή που αν δεν τρέξεις θα σε… φάει η μαρμάγκα. Καλά κι ωραία όλα αυτά με τη Γ΄ Διεθνή, τη Ρόζα και τις ταριχευμένες μούμιες και τα φαντάσματα των μαυσωλείων της Κόκκινης Πλατείας (με το συμπάθειο βρε παιδιά…), αλλά ζούμε στον 21ο αιώνα. Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο.
Και φαντασία!
Αλλά φταίει και ο Νταλάρας…
«Δε φταις εσύ, η φαντασία μου τα φταίει
που σ΄ έπλασε όπως ήθελε αυτή…».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
