Τέχνη στα Προσφυγικά της Πάτρας!

Γεωργία Κοσμά

The Krank – Γυμνά και εκτεθειμένα έργα μοιράζονται ιστορίες εγκαταλελειμμένων ανθρώπων!

Η συναισθηματική αξία του εικαστικού έργου στο ήρεμο προαύλιο χώρο μιας εκ των συνοικιών της Πάτρας μπορεί να γίνει αντιληπτή μόνο εάν κάποιος καταφέρει να μπει στην ψυχή του καλλιτέχνη. Ο λόγος για τον «The Krank». Ο ανώνυμος καλλιτέχνης που άφησε εγκαταλελειμμένα τα έργα του στα Προσφυγικά της Πάτρας τα οποία ανήκουν πλέον στην οικογένεια του. Ο Βασίλης γεννήθηκε στην Πάτρα και άφησε την Ελλάδα στην αρχή της κρίσης περίπου το 2013 λόγω της οικονομικής κατάστασης για να εγκατασταθεί στην Γερμανία.

Τα ασπρόμαυρα, αφηρημένου εξπρεσιονισμού έργα του βρέθηκαν εγκαταλελειμμένα στα Προσφυγικά. Πρόκειται για μια μορφή άτυπης έκθεσης και παρέμβασης που έμεινε μυστική μέχρι την ολοκλήρωση της και έχει τον τίτλο «Εγκατάλειψη».

Η συγκεκριμένη δράση δεν είχε κάλεσμα και δεν διαδόθηκε στο Διαδίκτυο. Ήταν μια πολύ προσωπική στιγμή που προτίμησε να την μοιραστεί με την οικογένειά του και τους γείτονες. Μιλώντας περίπου έναν χρόνο μετά στην εφημερίδα «Π» αναφέρεται στο καλλιτεχνικό του ταξίδι που ξεκίνησε το 2002 μέσω γκράφιτι και ζωγραφικής.

Ο “Τhe Krank” με τα τυπικά καλλιγραφικά του σε λευκό ή μαύρο χρώμα, δημιουργεί μια περιοχή απαλλαγμένη από την υπαγόρευση των γραμμών, των κανόνων και του ανταγωνισμού. Με σπουδές στις καλές και εφαρμοσμένες τέχνες εκφράζεται μέσω της δημιουργίας αυστηρών ασπρόμαυρων έργων ζωγραφικής, γλυπτών, τοιχογραφιών μεγάλης κλίμακας και καλλιτεχνικών εγκαταστάσεων.

Παράλληλα επιμελείται ομαδικές εκθέσεις σε βιομηχανικά και εγκαταλελειμμένα κτίρια, δίνοντας μια νέα προοπτική στον τρόπο παρουσίασης της τέχνης και επαναχρησιμοποίησης ενός παλιού χώρου.

Πως βρεθήκατε στην Πάτρα και ιδιαίτερα σε αυτήν την περιοχή;

“Ο παππούς και η γιαγιά μου, από την πλευρά του πατέρα μου, έχουν καταγωγή από τη Μικρά Ασία και πιο συγκεκριμένα από το Κιρκιντζέ, ένα ελληνόφωνο ορεινό χωριό βόρεια της Εφέσσου, απ’ όπου διασκορπίστηκε η διαλυμένη πια οικογένεια την περίοδο της Μικρασιατικής Καταστροφής. Ο παππούς μου κατέληξε μικρό παιδί του στην Πάτρα και εγκαταστάθηκε μετέπειτα στον πρώτο συνοικισμό προσφύγων που δημιουργήθηκε στην πόλη, στα ”προσφυγικά”. Τα προσφυγικά είναι ένας από τους παλαιότερους συνοικισμούς της Πάτρας, που διατηρεί μέχρι και σήμερα τα χαρακτηριστικά του, καθώς έχουν γίνει ελάχιστες ενέργειες ανάπλασης από την πολιτεία.

Η γιαγιά και ο πατέρας μου μένουν ακόμα στο ίδιο σπίτι όπου δημιουργήθηκε η οικογένεια και μεγάλωσαν τα παιδιά και στη συνέχεια τα εγγόνια ‒μαζί κι εγώ‒ για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Πλέον είναι το μοναδικό μέρος που με συνδέει ακόμα τόσο έντονα με το παρελθόν μου και τα παιδικά μου βιώματα. Ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι των αναμνήσεών μου έχει δημιουργηθεί στο λεγόμενο “τετράγωνο”, έναν τσιμεντένιο κοινόχρηστο προαύλιο χώρο όπου συναντιούνται οι αυλές των σπιτιών. Σε αυτόν το χώρο τις τελευταίες δεκαετίες αλληλεπιδρούν, απλώνουν τις μπουγάδες τους και περνούν την καθημερινότητά τους οι Μικρασιάτες κάτοικοι μέχρι και σήμερα.
Δυστυχώς οι συνθήκες και η μετανάστευσή μου στην Γερμανία, από το 2013, δεν μου επιτρέπουν να επισκέπτομαι την οικογένεια μου εκεί όσο θα ήθελα και περιορίζεται σε ελάχιστες μέρες ακόμα και ώρες κάθε χρόνο.

Είδαμε κάποια σχέδια σας σε εξώπορτες αλλά και σε ένα λευκό σεντόνι; Τι ακριβώς κάνατε;

‘Η εγκατάλειψή μου λόγω της οικονομικής κατάστασης της χώρας και η πολυετής απομόνωσή μου στο εξωτερικό έφεραν στην επιφάνεια αναπάντητα ερωτήματα που συνδέθηκαν βαθύτερα με την αναζήτηση και τη νοσταλγία του ανύπαρκτου για μένα τόπου. Η λέξη κλειδί που θα μπορούσε να πλαισιώσει αυτή την αναζήτηση ήταν η “εγκατάλειψη” που ήταν και ο τίτλος του συγκεκριμένου πρότζεκτ και ήταν μια προσπάθεια να επανασυνδεθώ με την οικογενειακή, προσφυγική μου ιστορία μέσω της τέχνης. Έτσι, ξεκινώντας με μια άτυπη μορφή έκθεσης στις ιστορικές προσφυγικές κατοικίες στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας στην Αθήνα κατέληξα να κλείνω το συγκεκριμένο κεφάλαιο με την εικαστική παρέμβαση στο σπίτι μας στην Πάτρα.

Δημιούργησα ένα εικαστικό πάνω σε λευκό καθαρό σεντόνι, που συμβολίζει την “καθαρότητα¨ της ψυχής, πράγμα που χαρακτηρίζει τους γείτονες -και μη- μικρασιάτες, στον πλέον ήρεμο προαύλιο χώρο. Όσο ζωγράφισα είδα τον εαυτό μου παιδί, να παίζει αμέριμνο στον ίδιο χώρο, φτιάχνοντας τόξα και σπαθιά από ξύλα με τα ξαδέρφια και τους γείτονες, ενώ οι μεγαλύτεροι κάθονταν σε πλαστικές λευκές καρέκλες στο κέντρο του τσιμεντένιου τετραγώνου ανάμεσα σε στύλους με απλωμένα ρούχα, γυρεύοντας λίγο ίσκιο κάτω από τη μουριά που είχαν φυτέψει οι Μικρασιάτες παππούδες μας, συζητώντας για τη ζέστη και για την καθημερινότητα υπό τον ήχο του κελαηδίσματος των αμέτρητων καναρινιών του κυρ-Θόδωρα. Το έργο κρεμάστηκε και εγκαταλείφθηκε με την αποχώρησή μου στους κοινόχρηστους στύλους, άφηνοντας έτσι μια ανάμνηση και ένα κομμάτι μου για πάντα εκεί”.

Μπορείτε να συστηθείτε στο κοινό που ίσως να μην γνωρίζει πράγματα για εσάς; Πως θα περιγράφατε τον εαυτό σας;

“Η καλλιτεχνική μου δραστηριότητα ξεκινάει με τη μουσική και τη ζωγραφική στο αστικό τοπίο το 2002 και επαναπροσδιορίζεται μετά τις σπουδές μου πάνω στην γραφιστική και την οπτική επικοινωνία το 2009. Το 2013 εγκαταλείπω την Αθήνα και επανασυστήνομαι καλλιτεχνικά ώς “The Krank”. Έκτοτε εκφράζομαι μέσα από τη δημιουργία ασπρόμαυρων ζωγραφικών έργων, γλυπτών, μεγάλης κλίμακας εγκαταστάσεων και τοιχογραφιών. Παράλληλα ασχολούμαι με την επιμέλεια ομαδικών εκθέσεων σε βιομηχανικούς και εγκαταλελειμμένους χώρους δίνοντας με αυτό τον τρόπο μια διαφορετική ερμηνεία στην παρουσίασης της τέχνη αλλά και στην χρήση του χώρου”.

Η τέχνη σας είναι ιδιαίτερη. Τι σας εμπνέει;

“Krank στα γερμανικά σημαίνει “άρρωστος” και οι ιστορίες που αφηγούμαι είναι γραμμένες σε μια βαθιά εικαστική γλώσσα που ανακλά τον αντίκτυπο της σύγχρονης ζωής στην ανθρώπινη ψυχολογία και στην ευρύτερη κοινωνία. Οι αφηγήσεις μου είναι είτε βιωματικές και αφορούν το παρελθόν μου, είτε αναφορικές που αφορούν το σήμερα και το αύριο. Μέσα από τα έργα μου αναζητώ τη βαθύτερη έννοια της ύπαρξης και του πραγματικού. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής στις ανεπτυγμένες κοινωνίες και οι ανθρώπινες δραστηριότητες περιστρέφονται όλο και περισσότερο γύρω από την τεχνολογία. Η εσωτερική αναζήτηση επιτυγχάνεται άμεσα μέσα από την τέχνη μου, η οποία δεν παύει να επηρεάζεται ολοκληρωτικά από το σήμερα και την κοινωνική κατάσταση που βιώνουμε”.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News