Γιατί μας… τσίμπησαν οι «Άγριες Μέλισσες»;

Χρήστος Βεργανελάκης

Για 3 ολόκληρα χρόνια λατρεύτηκαν, συγκίνησαν, καθήλωσαν, έγιναν σημείο αναφοράς.

Για πρώτη φορά, εδώ και πολλά χρόνια, ένα ελληνικό τηλεοπτικό σίριαλ, χάρη στη μοναδικότητά του σε όλα, κατάφερε να «εγκλωβίσει» ανθρώπους όλων των ηλικιών, όλων των μορφωτικών επιπέδων, απ’ όλα τα στρώματα της κοινωνίας. Γυναίκες και άνδρες.

Οι «Αγριες Μέλισσες» έγραψαν ιστορία στην σύγχρονη ελληνική τηλεόραση. Θ’ ακουστεί, ίσως, υπερβολή, αλλά η προηγούμενη φορά που θυμάμαι εγώ κάτι ανάλογο ήταν στον «Αγνωστο Πόλεμο». Εντελώς άλλες εποχές, όμως, τότε, και από τηλεοπτικής πλευράς…

Η «ΠτΔ» παρουσιάζει 4 πολύ ιδιαίτερες προσωπικές απόψεις επώνυμων προσώπων που ήσαν για τρία χρόνια πιστοί «φαν» των «Μελισσών.

Μεγάλη μας τιμή και χαρά που σε πανελλήνια αποκλειστικότητα καταθέτει την άποψή του στην «ΠτΔ» και ο αναπληρωτής καθηγητής Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας στο ΕΚΠΑ, Βαγγέλης Καραμανωλάκης, που διετέλεσε ιστορικός σύμβουλος στις «Αγριες Μέλισσες» στην 3η σεζόν, στο «σκηνικό» επί δικτατορίας.

Το ερώτημα που έκανα σε όλους κοινό:

-Τι ήταν αυτό, που κατά τη γνώμη σας, καθήλωσε τόσο πολύ κόσμο και επί τρία σερί χρόνια στο σίριαλ; Τι το τόσο ξεχωριστό είχαν οι «Μέλισσες»;

Βαγγέλης Καραμανωλάκης: «Με ίχνη από το χθες, έντυσαν το τώρα…»

O Βαγγέλης Καραμανωλάκης είναι αναπληρωτής καθηγητής Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ

Νομίζω, «κόλλησα» με τις «Μέλισσες» σε ένα από τα πρώτα επεισόδια. Ηταν η πρώτη φορά που άρχισα να βλέπω καθημερινή σειρά. Ως τότε στο μυαλό μου αυτό σήμαινε «Λάμψη» ή «Καλημέρα Ζωή». Ηταν η σειρά, ήταν και η καραντίνα που βοήθησε, έφτιαξε άλλους χρόνους και άλλες διαθεσιμότητες, και έτσι βρέθηκα τα τελευταία τρία χρόνια να είμαι πιστός θεατής των «Μελισσών». Την τελευταία χρονιά ήλθε και η πρόσκληση για τη συνεργασία με τους συγγραφείς της σειράς και το «γλυκό έδεσε».

Δεν ξέρω και ούτε μπορώ να πω τι αντιπροσωπεύει η σειρά για τα ελληνικά δεδομένα ούτε για την ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης. Μπορώ να πω τι ήταν αυτό που εμένα με κράτησε. Ηταν η αίσθηση μιας πολύ δυνατής και ζωντανής μυθοπλασίας, η εικόνα μιας εξαιρετικής σκηνοθεσίας, η παρουσία μιας σειράς ταλαντούχων ηθοποιών. Οι «Μέλισσες» με ταξίδεψαν στο δικό τους κόσμο, έναν κόσμο πολύ πλούσιο σε συναισθήματα και σκέψεις που μιλούσαν με το σήμερα. Γιατί, όπως γρήγορα κατάλαβα, η τηλεόραση και η μυθοπλασία της δεν είναι ιστορικό δοκίμιο. Κι οι «Μέλισσες» γύρισαν στο παρελθόν έχοντας συνέχεια τον νου στο σήμερα, μάζεψαν ίχνη από το χθες για να ντύσουν το τώρα με τον δικό τους εντυπωσιακό τρόπο.

Ζωή Σακκούλη: «Κορυφαίες ερμηνείες οι θύτες…»

Η Ζωή Σακκούλη είναι MSc κοινωνική λειτουργός, επαιδεύτρια ενηλίκων

Το Διαφάνι ως τόπος αρχαίας τραγωδίας αναδεικνύει το Τραύμα, τον θύτη και το θύμα σε μια επαρχιακή πόλη, σε συνθήκες έντονων κοινωνικών και ταξικών διαχωρισμών. Η ανάγκη του «ανήκειν» παρουσιάστηκε ως αιτία για την σκιαγράφηση χαρακτήρων της σειράς και το κόστος της διατήρησης των δεσμών, ως αιτία για θυσίες ή και εγκλήματα. Κορυφαίες ερμηνείες οι θύτες, που αποδυναμώθηκαν όταν τα θύματά τους, σε αλληλεπίδραση με την κοινότητα, αναζήτησαν την «θεραπεία» του τραύματός τους. Ο ίδιος χαρακτήρας βρέθηκε ανά περιόδους ως θύμα και ως θύτης, σκιαγραφώντας αόρατες συγκρούσεις μέσα από την βία. Η συγχώρεση ως ο «τόπος» που μας χωράει όλους, έρχεται ως κάθαρση, όταν όλοι παίρνουν αυτό που τους αναλογεί, με τον Θάνατο να δίνει και πάλι τη σκυτάλη στη Ζωή μέσα από τη γέννηση. Σενάριο, σκηνοθεσία, ερμηνείες και μουσική τίμησαν την αφοσίωση του κοινού.

Γιάννης Στρατούλιας: «Εκαναν καθηλωτική την προαιώνια σύγκρουση»

Ο Γιάννης Στρατούλιας είναι ψυχίατρος και ποιητής

Oι «Αγριες Μέλισσες» πρωτοστάτησαν στο τηλεοπτικό πεδίο μια συνεχή τριετία για συγκεκριμένους λόγους. Καταρχάς το καστ των ηθοποιών, θεατρικό στην πλειοψηφία του, πρόσφερε ηθοποιία αξιώσεων στην τηλεοπτική οθόνη. Η αισθητική της σειράς, υψηλού επιπέδου σκηνογραφικά και σκηνοθετικά, δημιουργούσε στον τηλεθεατή την εντύπωση ότι παρακολουθεί κινηματογραφικό έργο. Το σενάριο που ενέπλεκε απλές καθημερινές ιστορίες της εποχής με σημαντικά ιστορικά και πολιτικά γεγονότα μέσα από μια αληθοφανή έως ευφυή πλοκή, ζευγάρωνε τον έρωτα με την πολιτική, συντηρώντας ταυτόχρονα το μυστήριο και το σασπένς. Η ζωντάνια της γλώσσας στη σειρά, ένα είγμα γλωσσικών στοιχείων της εποχής που διαδραματιζόταν το έργο συνδυασμένο με σύγχρονη φρασεολογία, πρόσφερε ακουστική απόλαυση στον τηλεθεατή.

Ολα τα παραπάνω τα υποστήριζε μια μυθοπλασία, που είχε δομηθεί γύρω από συγκρουσιακά στοιχεία. Τη σύγκρουση άνδρα – γυναίκας, ειδικά σε μια ανδροκρατούμενη εποχή, όπου τρεις γυναίκες – όχι τυχαία οι «Αγριες Μέλισσες»! – συγκρούονται με ανδροκρατικά στερεότυπα. Τη σύγκρουση καλού-κακού, όπου στην εξέλιξη της σειράς, το κακό προοδευτικά κορυφώνεται (περίπτωση Ακύλα με την εκπληκτική ερμηνεία του Χειλάκη), για να νικήσει εντέλει το καλό, όπως συμβαίνει σε όλα τα αρχετυπικά παραμύθια. Ειδικά σήμερα, με την ασαφοποίηση των ορίων και τη συρρίκνωση του φαντασιακού των ανθρώπων, η προαιώνια σύγκρουση καλού-κακού, όταν δίνεται με τον τρόπο των «Αγριων Μελισσών», γίνεται καθηλωτική.

Γιώργος Στειακάκης: «Καθηλωτικές ερμηνείες που σε έπειθαν για την τραγικότητα των ηρώων»

Ο Γιώργος Στειακάκης είναι δικηγόρος Πατρών

Ηταν Κυριακή η ημέρα της πρεμιέρας, ήμουν μπροστά στην τηλεόραση και από το πρώτο διπλό επεισόδιο, προς μεγάλη μου έκπληξη, καθηλώθηκα στην οθόνη όπως ποτέ πριν, καθώς δεν συγκαταλέγομαι στους φανατικούς της τηλεόρασης. Από την αρχή λοιπόν οι «Μέλισσες» δεν άφησαν περιθώριο για άλλη επιλογή, αιφνιδίασαν όλους ως καθημερινή σειρά εποχής και τα στοιχεία που έφεραν στα τηλεοπτικά πράγματα ήταν καινοφανή και καταλυτικά για την πρωτοφανή επιτυχία τους, που επισκίασε οτιδήποτε άλλο για τρία χρόνια.

Πρώτα απ’ όλα είναι η επιλογή της εποχής, εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ΄50, και η τοποθέτηση της πλοκής σε ένα τυπικό χωριό της επαρχίας, το περίφημο Διαφάνι, χωριό που ζωντάνεψε μπροστά μας με τη  δημιουργία υπέροχων μόνιμων σκηνικών και μας μετέφερε στις δύσκολες εποχές της μεταπολεμικής Ελλάδας, έφεραν στο προσκήνιο ήθη και έθιμα του χωριού και της δύσκολης καθημερινότητας, στοιχεία που αμέσως κέντρισαν το ενδιαφέρον. Επειτα ήταν μία καθημερινή σειρά με πλήθος προσώπων που όλοι είχαν ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας, σενάριο με ανατρεπτική πλοκή και αμείωτο ενδιαφέρον, παραγωγή υψηλής ποιότητας που ξεχείλιζε και βέβαια εξαιρετικούς ηθοποιούς ιδανικά επιλεγμένους ο καθένας για τον χαρακτήρα που υποδυόταν, τόσο ταιριαστοί που συχνά ταυτίστηκαν από το κοινό με τον ήρωα. Οι δημιουργοί της σειράς εργάσθηκαν μεθοδικά και εντόπισαν το ιδανικό ηθοποιό για κάθε ρόλο, πολλές φορές μάλιστα έχτισαν τον χαρακτήρα πάνω στον ηθοποιό με εξαιρετικό πειστικότατο αποτέλεσμα που δεν είχαμε ξαναδεί στην μικρή οθόνη.

Αξίζει εδώ μια ειδική αναφορά στους ηθοποιούς της σειράς και στις κορυφαίες ερμηνείες που είχαμε χρόνια να δούμε στην ελληνική τηλεόραση, ερμηνείες με πολλά θεατρικά στοιχεία, με παύσεις, πεντακάθαρη εκφορά λόγου, ερμηνείες που σε καθήλωναν και σε έπειθαν για την τραγικότητα των ηρώων.

Τέλος οφείλω να σημειώσω τους εξαιρετικούς διαλόγους, τις λαϊκές εκφράσεις της εποχής που ακούγονταν από τους ήρωες και βέβαια τα «μηνύματα» που μετέδιδε η σειρά στο κοινό καθώς οι ήρωες μέσα στις προσωπικές τους διαδρομές, τις τραγικές ιστορίες και τα αδιέξοδα διαπίστωναν πικρές ανθρώπινες αλήθειες τις οποίες διατύπωναν και επικοινωνούσαν με το κοινό. Είναι σπάνιο αν όχι μοναδικό να συνυπάρξουν όλα αυτά τα στοιχεία σε υπερθετικό βαθμό, στοιχεία που με τόσο εμφατικό τρόπο ανέδειξαν τις «Μέλισσες» στο κορυφαίο τηλεοπτικό προϊόν.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News