ΑΦΙΕΡΩΜΑ – Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου: Αχαιοί ραδιοφωνικοί παραγωγοί μιλούν στην «Π» για το παρελθόν και για το μέλλον
Η ημέρα αναγνωρίζει επίσης τη δύναμη του ραδιοφώνου να προωθεί τη διαφορετικότητα και να οικοδομεί έναν κόσμο χωρίς κοινωνικούς αποκλεισμούς.
Κάθε χρόνο στις 13 Φεβρουαρίου, γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου ως φόρο τιμής σε ένα από τα παλαιότερα μέσα επικοινωνίας του πλανήτη που δεν σταματά μέχρι και σήμερα να αφουγκράζεται και να συνταυτίζεται με τον μέσο ακροατή. Η ημέρα αναγνωρίζει επίσης τη δύναμη του ραδιοφώνου να προωθεί τη διαφορετικότητα και να οικοδομεί έναν κόσμο χωρίς κοινωνικούς αποκλεισμούς.
Σήμερα στην «Πελοπόννησο της Δευτέρας» τέσσερις αγαπημένοι αχαιοί ραδιοφωνικοί παραγωγοί θυμούνται, νοσταλγούν, μοιράζονται προσωπικά τους βιώματα και μιλούν για το παρελθόν και για το μέλλον του ραδιοφώνου:
Αγγελος Ξηρομερίτης ραδιοφωνικός παραγωγός/υπεύθυνος προγράμματος: «Το ραδιόφωνο όταν το αγαπάς και του δίνεσαι, σου δίνεται και εκείνο είναι αμφίδρομη η σχέση».
«Γνώρισα ‘’πειρατικά΄΄ το ραδιόφωνο για αρχή το 1989, θυμάμαι ξεκίνησα να ασχολούμαι με το ραδιόφωνο και αργότερα μπήκε στη ζωή μου επαγγελματικά πλέον αρχές του ‘90 δεν θα ξεχάσω ποτέ τα πρώτα χρόνια ραδιοφώνου γιατί στην αρχή παίζαμε αυτά που θέλαμε …Πιστεύω η αξία του ραδιοφώνου είναι μεγάλη και όσο και αν οι εποχές αλλάζουν και ο κόσμος ακούει YouTube, Spotify η επιλέγει άλλες εφαρμογές διαδικτυακές ή τα social media για παράδειγμα που έχουν μπει στη ζωή μας για τα καλά, το ραδιόφωνο πάντα θα είναι κοντά μας γιατί είναι κλασική αξία. Οταν ταξιδεύουμε με το αυτοκίνητο, όταν πηγαίνουμε στη δουλειά μας, όταν το έχουμε πραγματικά ανάγκη το ραδιόφωνο θα βρίσκεται κοντά μας και θα μας συντροφεύει. Δεν πρέπει να προσπερνάμε την αξία του το λέω αυτό γιατί κάποια στιγμή είχαμε “χαθεί” κι εμείς οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί λίγο με τις playlist δε βάζαμε αυτό που μας άρεσε και γι’ αυτό κιόλας έγινε πιο «επαγγελματικό» και χάθηκε κάπως η μαγεία του… Βέβαια αργότερα στην πορεία το βρήκαμε και πάλι και πιστεύω πως πλέον όλοι μας βάζουμε τα τραγούδια που θέλουμε και που θέλει και ο κόσμος φυσικά να ακούσει… το ίδιο κάνω και εγώ τα τελευταία χρόνια… Πιστεύω επιστρέψαμε σε έναν καλό δρόμο, πιστεύω το ραδιόφωνο δεν θα χαθεί γιατί είναι κάτι μαγικό ξεπερνάει σε μαγεία την τηλεόραση για μένα γιατί δεν υπάρχει εικόνα οπότε μπορείς να φανταστείς όποιον θέλεις πίσω από το μικρόφωνο να φαντάζεσαι να ονειρεύεσαι να κλείνεις τα μάτια και να σκέφτεσαι… Το ραδιόφωνο όταν το αγαπάς και του δίνεσαι, σου δίνεται και εκείνο είναι αμφίδρομη η σχέση… Θέλω να πιστεύω πως δεν θα φύγει ποτέ από τη ζωή μας γιατί είναι μία vintage αξία».
Γιάννης Λαμπρόπουλος ραδιοφωνικός παραγωγός: «Μικρό μου ραδιοφωνάκι»
«Να το πω ακόμη καλύτερα… ‘’Μικρό μου ραδιοφωνάκι΄΄ γιατί πάντοτε το είχα μαζί μου και ήθελα να δραπετεύω μέσω αυτού και το μετέφερα από την ψυχή μου στο σπίτι στο προσκέφαλό μου… μία υπόσχεση που ξέρω ότι δεν θα σωπάσει ποτέ, μία φωνή των καταπιεσμένων αυτού του πλανήτη άλλωστε και αγαπημένη συνήθεια. Το ραδιόφωνο είναι συντροφιά σε δύσκολες ίσως προσωπικές ώρες, είναι αγάπη, έρωτας παντοτινός, ζωή ελευθερία, μαγεία και μουσική. Ερωτευόμαστε μαζί, ονειρευόμαστε μαζί σαν μία μεγάλη παρέα και όμως είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί…! Πόσο μοναχικό και συνάμα πόσο συντροφικό μέσο το ραδιόφωνο και πολύ συγκινητικό να παίρνεις τόση πολλή αγάπη από εκείνο και να θυμάσαι ιστορίες και κυρίως ιστορίες αγάπης γιατί ας μην ξεχνάμε πως κάποιοι γνωρίστηκαν μέσα από τις εκπομπές και ερωτεύθηκαν…».
Χρήστος Γιακουμέλος ραδιοφωνικός παραγωγός: «Κάνε γιούχου και όλα περνάνε»
«Το ραδιόφωνο είναι μία ολόκληρη ζωή είναι συνομιλίες τα βράδια με άγνωστους ανθρώπους τους οποίους τελικά κάποιους γνωρίζεις και με κάποιους γίνεσαι πάρα πολύ φίλος και διατηρείς τη φιλία τους γιατί έχετε μοιραστεί πάρα πολλά πράγματα πάρα πολλά βράδια για πάρα πολλά χρόνια. Ραδιόφωνο είναι η αγάπη σου να ακούς τη φωνή σου στο μικρόφωνο να σου αρέσει αυτό που ακούς και να στο επιβεβαιώνουν και όλοι υπόλοιποι ότι ναι αυτό που κάνεις μας αρέσει πάρα πολύ συνέχισέ το… Γιατί έτσι ξεκινάς κατά τη γνώμη μου να κάνεις ραδιόφωνο, ξεκινάς από το παράνομο ραδιόφωνο με συνομιλίες και εκπομπές και συνεχίζεις μετά στο ΄΄επαγγελματικό΄΄ ραδιόφωνο σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα και το όνειρό σου κορυφώνεται όταν ανοίγεις τον δικό σου ραδιοφωνικό σταθμό και κάνεις τα δικά σου πραγματικά όνειρα και τα ζεις και είναι πραγματικά ράδιο-παιχνιδίσματα. Είναι κάτι το οποίο αν το ζήσεις είναι πραγματικά μοναδικό, ιδιαίτερο και εύχεσαι όσοι περισσότεροι να καταφέρουν να ζήσουν πράγματα παρόμοια στη ζωή τους που τους δίνουν τόσο μεγάλη αγάπη και τους ολοκληρώνουν σαν ανθρώπους. Δυστυχώς ή ευτυχώς οι εποχές αλλάζουν, τίποτα δε μένει ίδιο, οι παλιές αξίες και οι παλιές αγάπες υπάρχουν, αλλά υπάρχουν για τους ανθρώπους που έχουν μεγαλώσει. Νέες ηλικίες και οι νέες γενιές δυστυχώς δεν είναι λάτρεις του ραδιοφώνου και φταίμε αμοιβαία και η τεχνολογική ανάπτυξη φταίει κατά τη γνώμη μου και εμείς οι ραδιοφωνατζήδες που δεν τους εκπαιδεύσαμε από όταν ήτανε μικρά να μάθουν να ακούν ραδιόφωνο. Θα ήθελα να κλείσω με το σύνθημά μου ‘’Κάνε γιούχου και όλα περνάνε’’».
Τζοάννα Γιαννοπούλου ραδιοφωνική παραγωγός/Μarketing Director Euroline travel: «Ακόμα αναπολώ στιγμές ραδιοφώνου…»
«Εγώ είχα την τύχη να κάνω ραδιόφωνο την εποχή που όλα ήταν μαγικά τότε που το ραδιόφωνο ήταν έρωτας δεν ήταν μια συσκευή που την ανοίγουμε συνήθως στο αυτοκίνητό μας. Τότε το ράδιο ήταν άθλος, έπρεπε να πας δύο ώρες νωρίτερα να έχεις στο νου σου την μουσική που θα επιλέξεις γιατί δεν υπήρχαν τότε playlists, τότε όλα ήταν μία φωνή, μία ωραία φωνή, μια μουσική που έφτιαχνε όλο σου το είναι χωρίς φωτογραφίες και χωρίς social media φυσικά… Βέβαια αργότερα στην πορεία μου το πρόλαβα και με social media αλλά δεν ήταν το ίδιο πράγμα. Τότε έμπαινες στο στούντιο και είχες ένα κοινό τόσο παθιασμένο και τόσο μαζί σου και ο κόσμος συμμετείχε και σχολίαζε ήταν αυτή η σχέση η μαγική που έχουνε οι παραγωγοί με το κοινό τους, μια μοναδική σχέση… Εγώ πρόλαβα αυτή την εποχή ήμουν πάρα πολύ τυχερή, εμείς βάζαμε τη μουσική, θέλω να σας πω δεν υπήρχε playlist και μάλιστα θυμάμαι ότι βάζαμε κασέτες με τα ραδιοφωνικά σποτ τα διαφημιστικά και γυρνάγαμε πίσω τις κασέτες για να τις βρει ο άλλος παραγωγός έτοιμες (μιλάω για τα διαφημιστικά)… Ακόμα αναπολώ στιγμές ραδιοφώνου …Ακόμα πιστεύω ότι το ραδιόφωνο χρειάζεται ισχυρή ομάδα παραγωγών αγαπώ τους παραγωγούς στο ραδιόφωνο αν και τελευταία δεν το βλέπουμε και δεν το ακούμε τόσο συχνά. Τότε άκουγες μία φωνή, φανταζόσουν πράγματα, πώς μπορεί να είναι αυτός που κάνει την εκπομπή για παράδειγμα… Για μένα το ραδιόφωνο είναι το πιο αγχολυτικό πράγμα στον κόσμο… Ημουν θυμωμένη; Ημουν στεναχωρημένη; Ημουν χωρισμένη; Εμπαινα σε ένα στούντιο και θεραπευόμουνα από το καθετί… έχω να θυμηθώ μόνο τα καλύτερα λοιπόν».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
