Ακρίβεια χωρίς φρένο: Γιατί οι τιμές δεν πέφτουν;
Τι χρειάζεται πραγματικά για να ανακοπεί η ακρίβεια;
Η ακρίβεια όχι μόνο δεν υποχωρεί — αλλά τρυπώνει ως μόνιμος ενοχλητικός επισκέπτης σε κάθε νοικοκυριό, διαβρώνοντας το εισόδημα και τσακίζοντας την αγοραστική δύναμη. Όσο οι τιμές βασικών προϊόντων παραμένουν απλησίαστες, τόσο περισσότερο μεγαλώνει το χάσμα ανάμεσα σε κυβερνητικές διακηρύξεις και πραγματικότητα.
Οι τελευταίες ανακοινώσεις του υπουργείου Ανάπτυξης για «εθελοντικές μειώσεις» σε χίλια προϊόντα και για εντατικούς ελέγχους στα σούπερ μάρκετ ηχούν γνώριμες. Πρόστιμα μπαίνουν, λίστες ανακοινώνονται, αλλά η τιμή στο ράφι δεν πέφτει. Κι όταν πέφτει, το κάνει τόσο δειλά που ο καταναλωτής ούτε που το καταλαβαίνει στο ταμείο.
Η κυβέρνηση προβάλλει τη δημιουργία μιας νέας Αρχής Προστασίας Καταναλωτή για το 2026 ως θεσμική απάντηση. Μα πώς να πείσεις έναν πολίτη που σήμερα παλεύει να γεμίσει το καλάθι του ότι η λύση θα έρθει σε ένα χρόνο; Κι ακόμη περισσότερο, όταν ξέρει πως παρόμοιοι θεσμοί στο παρελθόν γρήγορα εγκλωβίστηκαν στη γραφειοκρατία και στα όρια της πολιτικής βούλησης.
Η πραγματικότητα είναι ότι η ακρίβεια δεν αντιμετωπίζεται με εξαγγελίες ούτε με συμβολικά πρόστιμα.
Θέλει δομικές παρεμβάσεις: έλεγχο στα περιθώρια κέρδους, ενίσχυση του ανταγωνισμού, μείωση φόρων σε βασικά αγαθά. Θέλει πολιτική που να μπαίνει στην ουσία του προβλήματος, όχι να μοιράζει ευθύνες δεξιά κι αριστερά.
Και πάνω απ’ όλα, θέλει κάτι που λείπει: ειλικρίνεια. Ειλικρίνεια απέναντι στον πολίτη, που έχει κουραστεί να ακούει υποσχέσεις και να πληρώνει το ίδιο πανάκριβα το γάλα, το λάδι, το ψωμί.
Γιατί όσο η κυβέρνηση μένει στη διαχείριση εντυπώσεων, η αγορά θα συνεχίσει να λειτουργεί με τους δικούς της όρους – και ο καταναλωτής θα συνεχίσει να βγαίνει χαμένος.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
