Δικαιοσύνη – Δικαίωμα και Δικαιοσύνη – Κοινωνία
Του Γεώργιου Μπέσκου, Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Αιγίου.
Με αφορμή την απορριπτική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πάτρας, το οποίο έκρινε την αίτηση εξυγίανσης του Καζίνο Ρίου και βεβαίως την τύχη 230 οικογενειών εργαζομένων, εκφράζω την αμέριστη συμπαράστασή μου στο δίκαιο αγώνα, της επιχείρησης και του σωματείου τους, που είναι για επιβίωση.
Η Δικαιοσύνη υπάρχει και λειτουργεί μέσα σε ένα δεδομένο νομικό και κοινωνικό πλαίσιο και πρέπει να εκφράζει την κοινωνία και όχι το μεμονωμένο άτομο του δικαστή. Δεν υπάρχει σήμερα η δικαιοσύνη του οποιουδήποτε ενός, ο οποίος επιδεικνύει προσωπικότητα, κι όπως εύστοχα είχε λεχθεί και στο Συνέδριο «Δικαιοσύνη και Κοινωνία», ο δικαστής είναι μεν ανεξάρτητος, αλλά υπάρχει μία παρεξήγηση αυτής της ανεξαρτησίας του, καθότι δεν είναι ανέλεγκτος, με την έννοια του να κάνει δικαιικά ή άλλως πώς ό,τι θέλει.
Ο Δικαστής επιτελεί το κοινωνικό του έργο, με το να εφαρμόζει τους νόμους και να είναι συνεπής προς την αρχή της νομιμότητας. Οχι με το να «ανοίγει το παράθυρο» και να αφουγκράζεται ό,τι ο ίδιος εκλαμβάνει ως διάχυτο «αίσθημα», που πάντα λανθασμένα θα το εκλαμβάνει έτσι κι αλλιώς. Να λειτουργεί, αν είναι, και με την «κοινή λογική», όπως είναι μια από τις πρόσθετες αναγκαιότητες και εναλλακτικές, στο «περί δικαίου αίσθημα».
Η κοινή λογική στην περίπτωση του Καζίνο Ρίου λέει ότι οι ανοικτές επιχειρήσεις είναι εκείνες που αποπληρώνουν τις οφειλές τους. Και για να λειτουργεί απρόσκοπτα, ώστε να πληρώνει, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να είναι εξοφλημένο το προσωπικό.
Κοινωνικοί και λειτουργικοί λόγοι -πλειάδα τέτοιων δικαστικών αποφάσεων εκδίδονται- επιβάλλουν να εξοφλούνται κατά προτεραιότητα οι εργαζόμενοι.
Διαφορετικά πως θα διασφαλίζεται η απαιτούμενη εργασιακή ειρήνη, ως αναγκαία προϋπόθεση για επίτευξη του προς έγκριση επιχειρηματικού σχεδίου;
Σίγουρα όχι με διατακτικά δικαστικών αποφάσεων, που εξισώνουν την ανάγκη των εργαζομένων να ζήσουν, έναντι θεσμών του Κράτους, που θα υφίστανται στο μέλλον.
Είναι ένας κανόνας ότι, εάν οι νόμοι (ή νομικές αρχές) μιας Πολιτείας είναι καλοί και κοινωνικά αποδεκτοί, και η δικαιοσύνη τους εφαρμόζει καλά, τότε έχουμε σωστή απονομή. Εκεί όπου δεν υπάρχουν ή δεν απονέμεται, με ορθό τρόπο, εκεί είναι που δοκιμάζεται ο δικαστικός ακτιβισμός σε συνάρτηση με την αρχή της διάκρισης των λειτουργιών.
Εύχομαι στον β’ βαθμό οι εργαζόμενοι και οι αξιώσεις τους να έχουν την προσέγγιση που και το δικαιικό μας σύστημα αναγνωρίζει, να αναγνωριστούν οι κοινωνικοί, λειτουργικοί και βιολογικοί λόγοι για τους οποίους οι αξιώσεις τους πρέπει να εξαιρεθούν από εξισώσεις, με παρερμηνείες περί της αρχής της ίσης μεταχείρισης μεταξύ ανόμοιων πιστωτών και οικονομικών μεγεθών.
Καλή τύχη στις 230 οικογένειες εύχομαι!
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
