Ευτυχία Μπάρλου: “Σπάνια σηκώνω τα χέρια ψηλά”
Δημιουργική και με φιλοσοφικές αναζητήσεις μικρή, επέλεξε και ασκεί το επάγγελμα που την εκφράζει απόλυτα. Ερωτευμένη με τη δουλειά της, μητέρα δύο παιδιών, με αγάπη για τον συνάνθρωπο και τη φύση, η αρχιτέκτων-πολιτικός μηχανικός Ευτυχία Μπάρλου ξεχειλίζει από θετική ενέργεια, την οποία επιθυμεί να μεταδίδει στους άλλους.
Μνήμες συνδεδεμένες με τα παιδικά σας χρόνια; Πώς ήταν η Ευτυχία μικρή;
Παρόλο που έχω αδέλφια, ήμουν αρκετά εσωστρεφής, προσηλωμένη σε αντικείμενα που με συγκινούσαν βαθιά. Με θυμάμαι αγκαλιά με ένα βιβλίο. Με συνέπαιρνε το διάβασμα και δεν διέκοπτα για φαγητό ή ύπνο, βυθισμένη στις σκέψεις που γεννιούνταν από αυτό, σκέψεις που πάλευαν να δώσουν απαντήσεις σε φιλοσοφικούς και ψυχικούς προβληματισμούς που βρίσκονται σε συνεχή εξέλιξη μέχρι σήμερα. Θυμάμαι να ζωγραφίζω με λαδομπογιές πάνω σε καμβάδες, ώρες ατελείωτες, προσπαθώντας με μεγάλη υπομονή και εμμονή στη λεπτομέρεια να πετύχω το ιδανικό. Θυμάμαι να καταπιάνομαι με κάθε λογής χειροτεχνίες προσπαθώντας να δημιουργώ. Τέλος θυμάμαι την τεράστια συγκίνηση από την ενασχόλησή μου με τον χορό.
Αρχιτέκτων και πολιτικός μηχανικός με μεταπτυχιακό στη Βιοκλιματική Αρχιτεκτονική. Ηταν οι σπουδές σας όνειρο ζωής;
Ναι, ήταν όνειρο ζωής και παραμένει ενεργό όνειρο καθώς η συνεχής αναβάθμιση της γνώσης μου δεν θα σταματήσει ως τα βαθιά γεράματα. Αγαπώ τη διά βίου μάθηση. Παρακολουθώ μαθήματα ή σεμινάρια σε αντικείμενα ενδιαφέροντός μου, διαβάζω εξελίξεις στην επιστήμη μου, προσπαθώ να βελτιώσω ότι έχω μάθει ήδη να κάνω και εάν με αξιώσει ο Θεός, έχω ήδη στο μυαλό μου τι θέλω να σπουδάζω, στην ηλικία των 70 ετών .
Στην επαγγελματική σας πορεία τι σας εμπνέει, τι αγαπάτε, τι σας δυσκολεύει;
Επέλεξα το επάγγελμά μου έχοντας πλήρη συνείδηση ότι θα κάλυπτε την έμφυτη ανάγκη μου για δημιουργία. Με συγκινεί βαθύτατα ότι δημιουργείς ένα κατασκεύασμα μεγάλων διαστάσεων το οποίο επηρεάζει αισθητικά το περιβάλλον, την ψυχολογία των ανθρώπων (και επιθυμώ να είναι θετικές αυτές οι επιρροές) αλλά επηρεάζει και δραστικά τη ζωή όσων ζουν εντός του. Ολα τα παραπάνω μου δημιουργούν ταυτόχρονα αίσθημα μεγάλης ευθύνης απέναντι στους συνανθρώπους μου και στη φύση.
Οταν τελειώνει ένα κτίριο, θα το περπατήσω μονάχη αφήνοντας το μυαλό να ανακαλέσει σαν ταινία όλες τις στιγμές, την πρώτη σκέψη όταν βρέθηκα στο άδειο οικόπεδο, το πρώτο άγουρο σχέδιο στο χαρτί, τη στιγμή που η έμπνευση είχε βρει τον δρόμο της, όλες τις δυσκολίες στην υλοποίηση της κατασκευής, την αλληλεπίδραση με όσους ανθρώπους δούλεψαν για να γίνει η ιδέα πραγματικότητα. Και σε αυτή την αναδρομή πάντα ανατριχιάζω και δακρύζω. Εκεί γεμίζουν οι μπαταρίες και είμαι έτοιμη για το επόμενο έργο.
Με δυσκολεύει πολύ η εμπλοκή του επαγγέλματος με τη δαιδαλώδη γραφειοκρατία και την προβληματική πολεοδομική νομοθεσία. Με τα παραπάνω νιώθω το κράτος να προσπαθεί να εξοντώσει συναισθηματικά κάθε δημιουργικό άνθρωπο που εμπλέκεται στον χώρο των κατασκευών και δυστυχώς πολλές φορές το καταφέρνει.
Η οικογένεια πότε μπήκε στα πλάνα σας και πώς τα βγάζετε πέρα με τις οικογενειακές και επαγγελματικές υποχρεώσεις; Είναι στιγμές ζορίζεστε, που σηκώνετε τα χέρια ψηλά;
Ημουν ερωτευμένη με τη δουλειά μου και εργαζόμουν πολλές ώρες, οπότε η απόφαση να γίνω μητέρα φάνταζε πολύ δύσκολη και άργησα να την πάρω. Ηταν όντως δύσκολο να συνδυάσω τη μητρότητα με το ελεύθερο επάγγελμα. Τα πρώτα χρόνια που τα παιδιά μου ήταν μικρά τα θυμάμαι με δέος και πολλές φορές έφτασα σε όρια εξάντλησης. Ομως η εμπειρία που αποκτούσα κάθε χρόνο που περνούσε ως επαγγελματίας και ως γονιός με βοήθησε να αναπτύξω μια δυναμική (συνεχώς μεταβαλλόμενη) ισορροπία μεταξύ των δύο αγαπημένων μου καταστάσεων, η οποία ικανοποιεί σημαντικά ποιοτικά κριτήρια εκατέρωθεν και αφήνει απέξω την τελειομανία. Σε αυτή την ισορροπία παίζει σημαντικό ρόλο επίσης ότι λειτουργώ αρκετά αντισυμβατικά. Τώρα πια σπάνια σηκώνω τα χέρια ψηλά.
Και για τις ζόρικες καταστάσεις, γενικά, τι όπλα» διαθέτετε;
Οταν ζορίζομαι κάνω πνευματική διακοπή, βγαίνω εκτός των προβλημάτων, παρατηρώ ότι συμβαίνει χωρίς άγχος και χωρίς να με τρομάζουν πιθανές αρνητικές συνέπειες.. Εχω πλήρη συνείδηση ότι όσα συμβαίνουν στη ζωή μου δημιουργούνται από σύνολο επιλογών που στόχο έχουν να γίνει καλύτερη, αλλά εάν τελικά δεν συμβούν όλα όπως θα τα ήθελα, δεν χάλασε και ο κόσμος. Για μένα πλέον είναι πολύ σημαντική η ισορροπία της ψυχής και είμαι σε συνεχή αναζήτηση αυτής καθώς πιστεύω ότι αυτή είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση που μπορεί να επιτύχει ο άνθρωπος. Και βεβαίως δεν ξεχνώ ότι όλα προϋποθέτουν το θείο δώρο της υγείας. Οσο έχω την υγεία μου κι είναι, επίσης, υγιείς όσοι αγαπώ, αισθάνομαι πλούσια και τίποτε δεν μπορεί να με συγκλονίσει.
Η ενασχόληση με τα κοινά τι σημαίνει για εσάς;
Είναι επιθυμία να προσφέρω εκτός στενού οικογενειακού/φιλικού περιβάλλοντος. Νιώθω ότι στο πέρασμά μας από τη ζωή θα πρέπει να αφήσουμε θετικά λιθαράκια σε αυτό το ομαδικό που δημιουργούμε κάθε χρονική περίοδο οι άνθρωποι, στην κοινωνία μας.
Κεφάλαιο κοινωνική δράση, με πρόσφατη την «Ευτυχία, είναι». Πώς «μιλάει» μέσα σας;
Νιώθω αγάπη για τον συνάνθρωπο και τη φύση και ταυτόχρονα αισθάνομαι πολύ θετική ενέργεια μέσα μου, που επιθυμώ να εκφραστεί με αποδέκτες αυτούς. Ετσι «μιλάει» μέσα μου η «Ευτυχία είναι…». Δράσεις που θα μεταδίδουν θετική ενέργεια αλλά και θα προσπαθούν να ενεργοποιούν τη θετική ενέργεια των άλλων. Γιατί πιστεύω αυτό που λέει αγαπημένο τραγούδι «If we all light up we can scare away the dark».
Και για εσάς ευτυχία είναι…
Η ανταλλαγή αγάπης! Να δίνεις πολλή και να εισπράττεις πολλή!
συνέντευξη στη ΚΡΙΣΤΥ ΚΟΥΝΙΝΙΩΤΗ
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
