Γιώργος Χαρβαλιάς: Αποκαλυπτικός ο συγγραφέας στην «Π» – Παρουσιάζει στην Πάτρα το βιβλίο του «Γιαβόλ»

«Η Γερμανία μάς δάνεισε δικά μας χρήματα!» λέει ο Γιώργος Χαρβαλιάς

Χαρβαλιά

Στην Πάτρα φέρνει τον Κώστα Καραμανλή, η παρουσίαση του αποκαλυπτικού βιβλίου του καταξιωμένου δημοσιογράφου Γιώργου Χαρβαλιά «Γιαβόλ! Αίμα, λήθη και υποτέλεια», την Παρασκευή 22 Νοεμβρίου (ώρα 19:00) στο «Royal».

O πρ. πρωθυπουργός, που υπογράφει τον πρόλογο του τεκμηριωμένου πονήματος, θα είναι ανάμεσα στους εκλεκτούς ομιλητές και η παρέμβασή του αναμένεται με ξεχωριστό ενδιαφέρον.

Ο συγγραφέας του ευπώλητου βιβλίου μίλησε στην «Π», ξεδιπλώνοντας αποκαλυπτικές πτυχές των ελληνικών απαιτήσεων έναντι της Γερμανίας, από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

ΕΠΙΔΙΩΞΗ

-Υπάρχει μια τάση από Ελληνες ιστορικούς, της λεγόμενης αναθεωρητικής σχολής, για συμψηφισμό εγκλημάτων πολέμου, θέλοντας να δικαιολογήσουν τις φρικαλεότητες των Ναζί, ως δικαιολογημένη απάντηση-αντίδραση στην Ελληνική Αντίσταση. Πώς το σχολιάζετε; 

«Δυστυχώς, αυτό ισχύει. Θεωρώ ότι πρόκειται για χοντροκομμένη προσπάθεια επαναχάραξης της ιστορίας εις όφελος των σφαγέων και εις βάρος των θυμάτων. Ξέρετε, αυτή η καμπάνια ξεκίνησε από τον μακαρίτη τον Ρίχτερ, τον Γερμανό ιστορικό, που επιχείρησε να εμφανίσει τις ωμότητες στην Κρήτη ως «εύλογα αντίποινα» της «ιπποτικής» Βέρμαχτ εναντίον κάποιων… πρωτόγονων με ρόπαλα και μαγκούρες που είχαν το θράσος να αντισταθούν στις δυνάμεις του Τρίτου Ράιχ. Από τότε η λέξη «αντίποινο» έχει γίνει μία δημοφιλής καραμέλα και στις τάξεις των Ελλήνων ρεβιζιονιστών ιστορικών που παπαγαλίζουν γερμανικές θέσεις, συνολικότερα στο ζήτημα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου (συμψηφισμός του Ολοκαυτώματος με τους διωγμούς του Στάλιν). Στην περίπτωση της Ελλάδας φτάνουν να υπονοήσουν ότι οι μαχητές της Εθνικής Αντίστασης χτυπούσαν γερμανικούς στόχους ήσσονος στρατιωτικής σημασίας, μόνο και μόνο για να προκαλέσουν «αντίποινα» και να πάρουν τον πληθυσμό μαζί τους. Αυτά κύριε Ρηγόπουλε είναι αθλιότητες και μοναδική επιδίωξη έχουν να συμβάλλουν σε ένα αδρά επιδοτούμενο από τη Γερμανία πλυντήριο ιστορικής μνήμης»

ΒΟΥΛΗΣΗ

-Υπάρχει τελικά η πραγματική πολιτική βούληση εκ μέρους της Ελλάδας, για τη διεκδίκηση των οφειλομένων από τη Γερμανία;

«Οχι βέβαια! Καμία! Η ελληνική γλώσσα είναι πλούσια, αλλά και εννοιολογικά σαφής. Είναι άλλο πράγμα το «αναφέρω», «μνημονεύω», «υπενθυμίζω» -μεταξύ τυρού και αχλαδίου μάλιστα- και άλλο το «θέτω». Ε, λοιπόν οι ελληνικές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης της σημερινής, ενίοτε αναφέρονται στο ζήτημα των αποζημιώσεων, αλλά αποφεύγουν εκ συστήματος να το θέσουν. Η διαφορά με το παρελθόν είναι όμως ότι από τον Απρίλιο του 2019 υπάρχει ρητή απόφαση, ομόφωνο ψήφισμα της ελληνικής βουλής, που τις υποχρεώνει να το πράξουν. Επομένως, πρέπει να λογοδοτήσουν στο εκλογικό σώμα για αυτή την απραξία».

ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΕΣ

-Τεράστιες είναι και οι καταστροφές που υπέστη η χώρα μας, από τη λεηλασία των πολιτιστικών μας θησαυρών και την καταστροφή αρχαιολογικών χώρων, εκ μέρους της κατοχικής Γερμανίας. Υπολογίζονται γύρω στο 1.5 τρις ευρώ, με σημερινές αξίες. Γιατί δεν ανοίγει με σθεναρό τρόπο και το ζήτημα αυτό η χώρα μας, απαιτώντας και την επιστροφή των κλαπέντων θησαυρών; 

«Ανοίγετε ένα μεγάλο ζήτημα. Πράγματι την περίοδο της Κατοχής αφαιρέθηκαν αρχαιολογικοί θησαυροί αμύθητης αξίας, μεταξύ άλλων και από την περιοχή της Ολυμπίας. Ξέρετε ποιος «συντόνιζε» αυτή την επιχείρηση υφαρπαγής; Το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο! Το ίδιο που μετά τον πόλεμο κατασχέθηκε ως εχθρική περιουσία από τις ελληνικές αρχές, αλλά οι Γερμανοί πολύ γρήγορα, μόλις στη δεκαετία του ’50, μας ανάγκασαν να δώσουμε πίσω με σκληρούς εκβιασμούς και πιέσεις. Το ίδιο επίσης που προ ημερών επέλεξε να επισκεφτεί ο Γερμανός πρόεδρος, Στεϊνμάγερ. Και κανείς δεν βρέθηκε να του πει: Με τα κλεμμένα αρχαία τι θα γίνει;».

ΠΑΝΤΣΕΡ

-Η σημερινή προσπάθεια της Γερμανίας για επιβολή της στην Ευρώπη διάτης οικονομίας, μπορεί να θεωρηθεί ως συνέχεια της αντίστοιχης επιχείρησης στρατιωτικής επιβολής της, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο;

«Ναι, υπάρχει συνέχεια και συνέπεια στον γερμανικό ηγεμονισμό από την εποχή του Μπίσμαρκ μέχρι τις μέρες μας. Απλώς αλλάζουν τα μέσα. Αντί για τα πάντσερ του Δευτέρου Παγκοσμίου οι Γερμανοί επιστρατεύουν σήμερα όπλα οικονομικής πίεσης. Και πιστεύω ότι ασκούν πλήρη κυριαρχία σε όλη την ΕΕ. Αυτοί αποφασίζουν τη ζωή μας. Από το αν και πότε θα αντικατασταθούν οι κινητήρες εσωτερικής καύσης στα αυτοκίνητα μέχρι πώς θα ρυθμίσουμε τα ρολόγια μας για τη θερινή ώρα. Για αυτό και το μοντέλο έχει πάψει να είναι αντιπροσωπευτικό εδώ και δεκαετίες. Η λεγόμενη Επιτροπή δεν εκφράζει τη βούληση των λαών της Ευρώπης. Απλά εξυπηρετεί συμφέροντα, πρωτίστως γερμανικά»

ΣΥΜΨΗΦΙΣΜΟΙ

-Επιχειρείται τα τελευταία χρόνια, να συνδεθούν, ίσως και να εξομοιωθούν, τα Ολοκαυτώματα και τα εγκλήματα πολέμου, των πρώην συμμάχων, Χίτλερ και Στάλιν. Ποια είναι η θέση σας;

«Το θίξαμε και νωρίτερα. Πλυντήριο μέσω… συμψηφισμών. Οπως για παράδειγμα το Ολοκαύτωμα με τον Μεγάλο Λιμό της Ουκρανίας. Λυπάμαι, αλλά δεν θα υποπέσω σε τέτοιους αδόκιμους ιστορικούς συμψηφισμούς. Οι Ναζί έθεσαν ως «αυτοσκοπό» τον μαζικό αφανισμό συγκεκριμένων εθνικών και κοινωνικών ομάδων και εκτέλεσαν την αποστολή τους με ψυχρό επαγγελματισμό. Ανήγαν τη μέθοδο ομαδικής εξόντωσης σε τέχνη. Και όχι μόνο εις βάρος των Εβραίων, να εξηγούμαστε. Τεράστιο φόρο αίματος πλήρωσαν και οι «Σλάβοι υπάνθρωποι». Οι Πολωνοί, οι Ρώσοι και πιο κοντά μας οι Σέρβοι. Οσο για την Ελλάδα, πλήρωσε την επιμονή του λαού της να αντιστέκεται με μικρά «ολοκαυτώματα» σε όλη της την επικράτεια. Αυτά δεν είχαν ρατσιστικό ή φυλετικό χαρακτήρα. Είχαν αμιγώς τιμωρητικά κίνητρα για να καμφθεί το αγωνιστικό φρόνημα των Ελλήνων. Πλην όμως δεν παύουν να αποτελούν θηριωδίες και μάλιστα αδιανόητες για τον σύγχρονο πολιτισμό μας. Οχι λοιπόν. Τα εγκλήματα των Γερμανών στη νεότερη ιστορία δεν συμψηφίζονται ούτε με του Στάλιν, ούτε με κανενός άλλου. Σε μεθοδολογία ίσως συγκρίνονται με αυτά των Τούρκων εις βάρος των Αρμενίων και των Ελλήνων του Πόντου. Αλλωστε και εκεί καθοδηγητές ήσαν Γερμανοί αξιωματικοί».

ΕΥΚΑΙΡΙΑ

-Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης απώλεσε για τη χώρα μας, το 1991, μια πραγματική ευκαιρία για τη διεκδίκηση των οφειλόμενων, μετά την ένωση της Γερμανίας; Φέρει ιστορική ευθύνη;

«Πολύ σωστά το θέτετε. Βεβαίως οι Γερμανοί ισχυρίζονται ότι η Συμφωνία «2+4» δεν αποτελεί «συνθήκη ειρήνης», η σύναψη της οποίας ήταν προαπαιτούμενο για την καταβολή αποζημιώσεων. Παίζουν δηλαδή με τις λέξεις για να αποφύγουν τις υποχρεώσεις τους. Αλλά ο Μητσοτάκης όφειλε να έχει κάνει σαματά εκείνη την περίοδο. Δοκίμασε, αν θυμάστε, να το θέσει ο Σαμαράς στον Γκένσερ, αλλά η απάντηση που εισέπραξε ήταν σχεδόν απαξιωτική. Μιας και το θυμίσατε όμως υπάρχει και μία άλλη «παράλειψη» εξίσου απογοητευτική. Το 1946 η Ελλάδα είχε λάβει την υπόσχεση από το Συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών των Συμμάχων ότι αν επανενωθεί η Γερμανία θα επανεξεταστεί και το εδαφικό στάτους της Βορείου Ηπείρου! Δυστυχώς η ελληνική κυβέρνηση εκείνης της εποχής ξέχασε να θέσει και αυτό το ζήτημα»

ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΑ

-Τελικά, η Γερμανία μάς δάνεισε, μέσω των επονείδιστων μνημονίων, «δικά μας» χρήματα;

Δικά μας, υπό την έννοια της υπάρχουσας οφειλής. Φρόντισε πάντως να προστατευθεί. Ηδη από το πρώτο μνημόνιο υπάρχει πρόβλεψη που αναφέρει πως η Ελλάδα απαγορεύεται να συμψηφίσει τα χρέη της με οφειλές τρίτων προς αυτήν. Και η Γερμανία είναι η μόνη χώρα που συμμετείχε στη δανειοδότηση όχι ευθέως, με πιστώσεις του γερμανικού κράτους, αλλά με χρήματα της αναπτυξιακής τράπεζας KFW. Εχει κι αυτό τη σημειολογία του.