Η έκθεση Ντράγκι και ο ολισθηρός δρόμος
Ο Γεώργιος Παπασίμος είναι δικηγόρος.
Η επέλαση της Ακροδεξιάς με όχημα το μεταναστευτικό και την περιθωριοποίηση κοινωνικών τμημάτων, καθώς και η νέα γερμανική πρόκληση για αθέτηση των κανόνων του νέου Μεταναστευτικού συμφώνου αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου της πραγματικής τελματώδους καταστάσεως και της παρακμιακής πορείας της Ευρώπης.
Τα μείζονα ζητήματα είναι η Γεωπολιτική της περιθωριοποίηση, αφού αποτελεί ουσιαστικά το άβουλο μακρύ χέρι της Ουάσινγκτον ακόμα και σε επιλογές που δημιουργούν καταστρεπτικές συνέπειες για την ίδια, όπως ο Ρωσο-Ουκρανικός πόλεμος, η έλλειψη σοβαρών επενδύσεων στο Βιομηχανικό και Ερευνητικό τομέα με συνέπεια τη δραματική της υστέρηση στον σκληρό ανταγωνισμό μεταξύ Αμερικής–Κίνας, η απουσία σοβαρής κοινής Αμυντικής Βιομηχανίας με πλήρη εξάρτησή της από χώρες έξω από την ΕΕ (ΗΠΑ 65%), η πληθυσμιακή συρρίκνωση και το μεγάλο δημογραφικό, που θα δείξει τα δόντια του στις επόμενες δεκαετίες.
Αν σε αυτά προσθέσουμε το Δημοκρατικό έλλειμμα στη δομή της ΕΕ, την τεράστια γραφειοκρατία, τότε είναι εύκολο να συνθέσει κάποιος το παζλ της καταστροφικής πορείας.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση η Εκθεση «Ντράγκι» αποκτά θεμελιώδη πολιτική διάσταση δεδομένου ότι με καθαρότητα και τεκμηρίωση αποτυπώνει την παρακμιακή πορεία και διατυπώνει σημαντικές προτάσεις, που αν υλοποιούνταν θα μπορούσε να μπει φραγμός στην ευρωπαϊκή περιδίνηση και να υπάρξουν ελπίδες για μελλοντική ανάκαμψή της.
Καθοριστική πρόταση, που συνιστά ριζοσπαστική αλλαγή προκειμένου να γίνει η ΕΕ περισσότερο παραγωγική και ανταγωνιστική έναντι ΗΠΑ και Κίνας, είναι η ανάγκη επενδύσεων 800 δις € ετησίως σε Βιομηχανία, Ενέργεια, Τεχνολογία, Αμυνα, με κύριο μοχλό τον Δημόσιο τομέα.
Απέναντι στην πολιτική επαναπροσδιορισμού της ΕΕ της Εκθεσης «Ντράγκι» παραμονεύουν, ο γερμανικός οικονομικός εθνικισμός και η ανυπαρξία σοβαρής ευρωπαϊκής ηγεσίας. Η πολιτική αυτή της Γερμανίας είναι καταστροφική για το μέλλον της Ευρώπης. Η εφαρμογή αυτής της πολιτικής έχει οδηγήσει στην οικονομική και πολιτική «περιθωριοποίηση» της ΕΕ, αφού οι λοιποί πόλοι του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος (ΗΠΑ–ΚΙΝΑ-ΡΩΣΙΑ κ.λπ.) προχωρούν στη χορήγηση τεράστιας οικονομικής ρευστότητας, με κρατική υποστήριξη.
Απόρροια των ανωτέρω είναι η μετατροπή της ΕΕ σε σάκο του μποξ μεταξύ των υπόλοιπων παγκοσμίων παιχτών, κάτι που δεν είναι συγκυριακό, ούτε επιφανειακό.
Οφείλεται στην έλλειψη ουσιαστικής πολιτικής εμβάθυνσης της ΕΕ και της γεωπολιτικής στόχευσης στα διεθνή δρώμενα. Η μερική θέαση της ΕΕ μόνο στον οικονομικό τομέα χωρίς παράλληλα τη δημιουργία ισχυρής Αμυντικής ισχύος και Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής αναδεικνύεται, ως η λυδία λίθος και των συνεχών γεωπολιτικών ηττών της.
Με τον πόλεμο στην Ουκρανία και τη Ρωσική εισβολή, η ανεπάρκεια εξωτερικής πολιτικής και αμυντικής δυνατότητας της ΕΕ υποχρέωσαν όλες τις ευρωπαϊκές χώρες να προστρέξουν κατά Μακρόν, ΝΑΤΟ. Αυτό όμως σημαίνει μαθηματικά μετάβαση στην πλήρη επικυριαρχία των ΗΠΑ.
Για τούτο οι ευθύνες της ΕΕ είναι ιστορικές λόγω του γεγονότος ότι δεν έλαβε καμία πρωτοβουλία να αποτρέψει αυτό τον πόλεμο.
Το αντίτιμο της γερμανοποίησης της ΕΕ θα είναι τεράστιο για τους ευρωπαίους πολίτες. Αλλά ακόμα και σήμερα, μπροστά στον γκρεμό, η ΕΕ εμφανίζεται ανίκανη να διαχειριστεί στοιχειωδώς την έκτακτη κατάσταση.
Σε μια περίοδο κατά την οποία φθίνει η αμερικανική ηγεμονία και αναδύεται ένας πολύ-πολικός κόσμος με μείζονες συγκρούσεις σε όλο τον πλανήτη, θα ανέμενε κανείς την προσπάθεια γεωπολιτικής ισχυροποίησης της Ευρώπης.
Συμπερασματικά, η αυτοκαταστροφική πολιτική του Ευρωπαϊκού «ιερατείου» έχει οδηγήσει την ΕΕ στο περιθώριο των γεωπολιτικών εξελίξεων.
Το μείζον ζητούμενο αποτελεί η ενεργοποίηση των Προοδευτικών δυνάμεων.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
