Η πατρινή «αμαζόνα» Θανούλα Καμπέρου μιλά για την κλήση της στην εθνική και τα επόμενα σχέδια
Η πατρινή αθλήτρια ιππασίας ανοίγει την κάρδια της στην «Πελοπόννησο» και μιλά για όλα, πως ξεκίνησε την καριέρα της, για την εθνική ομάδα και τα επόμενα της σχέδια
Πρόκειται για μια αθλήτρια η οποία σε ηλικία 23 ετών έχει καταφέρει να διακριθεί στο άθλημα της ιππασίας και χάρη στις πρόσφατες επιτυχίες στο πανελλήνιο πρωτάθλημα Ιππασίας να κληθεί στην εθνική ομάδα.
Ο λόγος για την Θανούλα Καμπέρου, φοιτήτρια του Τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Πατρών η οποία ξεκίνησε την ενασχόληση της με τη ιππασία μόλις σε ηλικία 3 ετών και η σχέση με της με τα άλογα είναι πραγματικά καρμική.
Η πατρινή αθλήτρια ανοίγει την κάρδια της στην «Πελοπόννησο» και μιλά για όλα, πως ξεκίνησε την καριέρα της, για την εθνική ομάδα και τα επόμενα όνειρα..
-Ποια ήταν η αφορμή για να ξεκινήσεις την Ιππασία;
«Γεννήθηκα σε μια φάρμα με άλογα οπότε η επαφή μου με το συγκεκριμένο ζώο ξεκίνησε από μηδενική ηλικία και η αγάπη μου για αυτά γινόταν πιο έντονη χρόνο με τον χρόνο. Ηταν μια αγάπη που κληρονόμησα από τους γονείς μου οι οποίοι και οι δύο είχαν πάθος με τα άλογα. Στην ηλικία των 3 ετών μου πήραν το πρώτο μου Pony. Με το οποίο μέχρι 6-7 ετών είχα συμμετάσχει στα πρώτα show ζωής μου. Δέκα χρονών είχα ήδη πάρει το δίπλωμα ιππασίας και ξεκίνησα επίσημα τους αγώνες».
Τι ιδιαιτερότητες έχει το άθλημα της ιππασίας;
«Είναι ξεχωριστό άθλημα. Δεν θα μπορούσε να το κατατάξει κάνεις στα ομαδικά, ούτε όμως και στα ατομικά αθλήματα. Είναι κατά κάποιο τρόπο δυαδικό άθλημα, 2 καρδιές που χτυπούν μαζί για έναν στόχο. Ο Ιππέας δεν μπορεί να διαγωνιστεί με ‘ξένο’ άλογο που δεν τον γνωρίζει. Με το άλογο αναπτύσσεις έναν πολύ ισχυρό δεσμό, το ξέρεις καλύτερα και από τον εαυτό σου και αυτό καταλαβαίνει την κάθε σου κίνηση. Στην ύστατη περίπτωση υπάρχουν, σπάνια, άλογα όπως ο Bel Air που δένονται τόσο πολύ με τον ιππέα τους που μπορείς να κάνεις τα πάντα χωρίς καν την χρήση σέλας ή ηνίων. Ένα αίσθημα απόλυτης ελευθερίας, εμπιστοσύνης και φιλίας με το άλογο σου».
-Πόσο ρόλο έπαιξε η στήριξη από τους γονείς σου;
«Η στήριξη ήταν νομίζω από τους πιο καθοριστικούς παράγοντες που έκανε δυνατό τον συνδυασμό Πρωταθλητισμού με την φοίτηση σε μια τόσο απαιτητική σχολή όσο η Ιατρική σχολή Πατρών. Τους είμαι ευγνώμων γιατί έχουν κάνει τρομερές θυσίες για να με στηρίξουν να επιδιώξω τα όνειρα μου. Μόνο και μόνο φέτος, οι ώρες που έχουν περάσει στους δρόμους για να φτάσουμε σε απομακρυσμένους αγώνες , οι σερί εβδομάδες που μπορεί να λείπαμε συνεχόμενα από το σπίτι, οι ατελείωτες ώρες οδήγησης και όχι απλού αυτοκινήτου, αλλά τρειλερ για την μεταφορά και του αλόγου και αυτά είναι μόνο λίγα. Όταν οι απαιτήσεις από την σχολή ήταν πολύ αυξημένες οι γονείς μου επανειλημμένα με έχουν βοηθήσει και στην καθημερινή φροντίδα του αλόγου η οποία είναι πολύ διεξοδική χρονοβόρα. Και φυσικά ο μπαμπάς μου που είναι και προπονητής μου έχει αφιερώσει χρόνια ολόκληρα στην βελτίωση της τεχνικής μου. Πάνω από όλα όμως μου μετέδωσε την αγάπη του για τα άλογα και για αυτό τον ευχαριστώ πιο πολύ από όλα. Μου άφησε μια παρακαταθήκη που θα με συνοδεύει για όλη μου την ζωή».
-Πως είναι η σχέση σου με το άλογο σου;
«Είναι μοναδική. Κάθε άλογο έχει ξεχωριστή προσωπικότητα και έχουν περάσει διάφορα άλογα από την ζωή μου και τα έχω αγαπήσει πολύ. Με τον BelAir όμως έχουμε ταιριάξει σαν να ήμασταν φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλο. Και οι δύο δυναμικοί, εγώ ίσως πιο ριψοκίνδυνη αλλά ο BelAir σίγουρος για τον εαυτό του έχει αρκετή αυτοπεποίθηση και για τους δύο. Τον BelAir ούτε τον αγόρασα ούτε τον διάλεξα, μου τον έστειλε από την Γαλλία ένας πολύ αγαπημένος φίλος των γονιών μου ο Γιάννης Πολιτόπουλος και γι΄ αυτο του είμαι πραγματικά ευγνώμων γιατί έτσι ήρθε στην ζωή μου το άλογο των ονείρων μου. Μπορεί να ξέρω τον BelAir μόνο δύο χρόνια αλλά έχουμε φτάσει στο σημείο να ξέρω περίπου τι σκέφτεται και αυτός να νιώθει απολύτως πως αισθάνομαι. Όταν τον ιππεύω στην εξοχή χωρίς σέλα χωρίς απολύτως κανένα φραγμό νιώθω μαζί του το απόλυτο αίσθημα ευτυχίας, ελευθερίας ακόμα φιλίας . Όταν είμαι μαζί του δεν θέλω τίποτα άλλο στον κόσμο».
-Πρόσφατα είδαμε ότι κατέκτησες διακρίσεις στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα. Πόσο δύσκολο ήταν;
«Το πανελλήνιο πρωτάθλημα είναι πολύ σύνθετος αγώνας που απαιτεί το δίδυμο να μπορέσει να διατηρήσει τις κορυφαίες του επιδόσεις όχι μόνο για έναν αγώνα αλλά τέσσερις συνεχόμενους αγώνες. Τα περιθώρια για λάθη είναι μηδαμινά. Ηταν πολύ δύσκολο. Γιατί εγώ δεν είμαι επαγγελματίας αθλήτρια είμαι και μαθητευόμενη γιατρός. Και έτσι η εμπειρία μου σε τέτοιες κορυφαίες αθλητικές διοργανώσεις είναι πολύ μικρότερη από αθλητές που το κάνουν αυτό συνεχόμενα και έχουν στην διάθεση τους περισσότερα από ένα άλογα. Ακόμα διαγωνιζόμασταν άλογα διπλάσιας η παραπάνω αξίας από τον belair το οποίο είναι αποκαλύπτει πραγματικά την ξεχωριστή καρδιά αυτού του αλόγου.
Σίγουρα το γεγονός ότι εγώ μένω μόνιμα στην επαρχία ενώ οι αγώνες γίνονται κυρίως σε περιοχές κοντά στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη το κάνει πολύ δύσκολο να συμμετέχω σε πολλές αθλητικές διοργανώσεις για να αποκτήσω εμπειρία.
Ολη μου την ζωή συμμετάσχω περιστασιακά σε αγώνες, αλλά είναι η πρώτη χρονιά που διαγωνίζομαι σε τέτοιο κορυφαίο επίπεδο χάρη σε αυτό το άλογο. Και ενώ το άλογο το έχουμε 2 χρόνια, επι της ουσίας έχω προπονηθεί μαζί του μόνο φέτος διότι πέρσι ήμουν στο εξωτερικό για Ιατρική πρακτική άσκηση οπότε δεν τον είδα παρά ελάχιστα. Ωστόσο η απουσία μου πέρσι στο εξωτερικό και η επικέντρωση στην σχολή μου ήταν αυτή που έκανε δυνατό να περάσω πέρυσι τα διπλά μαθήματα και έτσι φέτος να έχω ένα εξάμηνο στην ιατρική κενό μαθημάτων, με αποτέλεσμα να έχω τον χρόνο να ταξιδεύω συνεχόμενα για τους αγώνες και να καταφέρουμε κάποιες σημαντικές διακρίσεις με βαρύτητα στην τελευταία που επέφερε και την είσοδο μας στην Εθνική ομάδα ιππασίας.
-Η κλήση στην εθνική ομάδα Ιππασίας τι σημαίνει για σένα;
«Είναι πάνω από όλα για μένα μεγάλη μου τιμή. Το να εκπροσωπήσω την χώρα μου είναι κάτι που δεν περίμενα ότι θα είχα την χαρά να ζήσω. Διότι με την είσοδο μου σε μια τόσο απαιτητική σχολή ούτε εγώ η ίδια πίστευα ότι θα μπορούσα να κάνω παράλληλα πρωταθλητισμό τόσου υψηλού επιπέδου. Είναι ένα παιδικό όνειρο που βγαίνει αληθινό. Όλες οι θυσίες, το στρατιωτικό καθημερινό πρόγραμμα για να συνδυαστούν το διάβασμα και πόσες ώρες προπόνησης τελικά ανταμείβονται.
Σίγουρα η επόμενη χρονιά διαγράφεται απαιτητική, καθώς θα είναι η τελευταία μου στην ιατρική σχολή με εξετάσεις των πτυχιακών μου μαθημάτων και η κλήση στην εθνική συνεπάγεται ακόμα περισσότερους αγώνες. Δυστυχώς η κλήση στην εθνική συνεπάγεται στην ιππασία και πολλά έξοδα, διότι ο αθλητής οφείλει να καλύψει το κόστος μεταφοράς του αλόγου του στο εξωτερικό και όλη την αποστολή σε προσωπικό του κόστος. Στην περίπτωση μου λοιπόν θα είναι αναγκαίο να γίνει αναζήτηση χορηγών. Ωστόσο, αν το θέμα της επιχορήγησης περατωθεί, σκοπεύσω να ακολουθήσω την εθνική μας αποστολή, για πρώτη φορά στους βαλκανικούς αγώνες ιππασίας που για καλή μου τύχη θα γίνουν τέλος Αυγούστου- αρχές Σεπτέμβρη πριν αρχίσει η σχολή για να μπορέσω να τα συνδυάσω και τα δύο».
-Οι επόμενοι στόχοι σου;
«Είναι αλήθεια ότι μετά το πρωτάθλημα Ιππασίας έχω φύγει ήδη στο εξωτερικό για να επικεντρωθώ στην ιατρική μου κατάρτιση και να προετοιμαστώ για την πιθανή έναρξη ειδικότητας σε κάποια από τις γερμανόφωνες χώρες. Μόλις γυρίσω στην Ελλάδα θα είναι ακριβώς η κατάλληλη ώρα για να ξεκινήσει η προετοιμασία για τους βαλκανικούς. Αν όλα πάνε καλά αυτός θα είναι ο επόμενος μεγάλος στόχος μας»!
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
